Güneşli bir sabah, Yekta adlı neşeli ve meraklı bir çocuk, dedesinin eski sandığını karıştırıyordu. Sandık, tozlu ve eski eşyalarla doluydu; kırık oyuncaklar, sararmış mektuplar ve gizemli kutular... Sonunda, sandığın en derin köşesinde, parıltılı bir ejderha yumurtası buldu! Yumurta, gökkuşağı renklerinde parıldıyordu ve hafifçe titreşen bir sıcaklık yayıyordu. Yekta, yumurtayı dikkatlice aldı ve 'Aman Tanrım!' diye fısıldadı. Çok şaşırmıştı. Bu yumurta, Yekta'nın hayatını değiştirecekti. O günden sonra, Yekta'nın tüm zamanı bu büyülü yumurtaya odaklandı. Her gün yumurtayı inceliyor, ona şarkılar söylüyor ve ona en güzel masalları anlatıyordu. Ama yumurtadan hiçbir şey çıkmıyordu. Yekta, hayal kırıklığına uğruyordu. Bir gün, dedesi, 'Küçük Yekta, her şeyin bir zamanı vardır. Sabırlı ol' dedi. Dedesi, eski bir haritayı gösterdi. Haritada 'Ejderha Vadisi' yazıyordu ve Yekta'nın yumurtasıyla ilgili bir işaret vardı. Yekta, cesur bir çocuktu. Haritayı alarak, cesurca Ejderha Vadisi'ne doğru yola çıktı. Yolculuğu kolay değildi. Ormandan geçiyordu. Yol boyunca aç kurtlar, sinsi tilkiler ve devasa örümceklerle karşılaştı. Ama Yekta korkmadı. Zeki ve becerikliydi. Kurtları akıllıca kandırdı, tilkilerin tuzaklarından kurtuldu ve örümcekleri ince ipleriyle yakaladı. Her zorluğun üstesinden geldikçe, daha da cesur ve kararlı oluyordu. Nihayet Ejderha Vadisi'ne ulaştığında, görkemli bir manzarayla karşılaştı. Vadinin ortasında, büyük bir şelale vardı ve şelalenin arkasında, mağaralar gizlenmişti. Yekta, korkusuzca mağaralara girdi. Mağaraların içindeki duvarlar, parlayan taşlarla süslenmişti. Mağaraların en sonunda, devasa bir ejderha buldu! Ejderha, korkunç bir şekilde kükreyerek Yekta'ya doğru hamle etti. Yekta çok korktu. Ama aklına dedesinin sözleri geldi: 'Cesur ol küçük Yekta'. Yekta, cesaretini toplayarak ejderhaya yaklaştı ve yumurtayı gösterdi. 'Ben bu yumurtayı buldum' dedi Yekta, 'Sana ait olduğunu düşünüyorum'. Ejderha, Yekta'nın sesini dinledi ve yumurtayı inceledi. Sonra, şaşkın bir şekilde Yekta'ya baktı. 'Bu benim yumurtam değil!' dedi ejderha güldü. 'Benim yumurtam çok daha büyük ve ateş püskürüyor!'. Ejderha, Yekta'ya hikâyesini anlattı. Ejderha, yıllardır bu vadide yaşıyordu ve hazine avcıları tarafından sürekli rahatsız ediliyordu. Asıl hazinenin, ailesi olduğunu öğrenmişti. Yekta'nın yumurtası ise, eski bir büyücü tarafından sihirli bir oyun için bırakılmıştı. Ejderha, Yekta'ya teşekkür etti ve ona sihirli bir taş hediye etti. Taş, Yekta'nın yolculuğu boyunca koruyucusuydu. Yekta, Ejderha Vadisi'nden ayrılırken, kalbi mutlulukla doluydu. Gerçek hazinenin, aile ve dostluk olduğunu anlamıştı. Yekta eve döndü ve ailesiyle birlikte, yeni maceralar planlamaya başladı. Ailesinin yanında olduğunu biliyordu ve bu onu en mutlu eden şeydi. Dedesinin eski sandığına bir baktığında da eski eşyaların yanında şimdi sihirli taş da vardı. Her gece yatmadan önce sihirli taşı alıp tekrar annesinin ve babasının kollarında güven içinde uyuyordu. Ailesini herşeyden çok seviyordu. Ailesinin yanında kendisini çok güvende ve mutlu hissediyordu. Ailesi onun için en büyük hazineydi. Bu, hayatının en büyük derslerinden biri olmuştu. Yekta, bu macerasını her zaman hatırlayacak ve aile bağının önemini asla unutmayacaktı. Bu olaydan sonra Yekta, diğer çocuklara da ailesinin önemini anlatarak, onların da ailelerine olan sevgilerini güçlendirmesine yardımcı oldu. Yekta, cesareti ve iyiliği ile herkes tarafından seviliyordu. Ve böylece, Yekta'nın büyülü yumurta macerası, tüm diyarda bir masal olarak anlatıldı.