Sezin, küçük ve çekingen bir kızdı. Her yeni karşılaşmada kalbi hızlı hızlı çarpardı, sesi titrerdi. Oyuncaklarını bile yeni arkadaşlarına göstermekte zorlanırdı. 'Merhaba' bile demek ona büyük bir cesaret isterdi. Bir gün, büyükannesi Sezin'e çok eski bir ayna hediye etti. Ayna, gümüş bir çerçeveye sahipti ve üzerinde minik, parıldayan yıldızlar vardı. Büyükannesi, 'Sezin'ciğim, bu ayna sıradan bir ayna değil. Sana cesaret verecek, kalbini güçlendirecek. Ancak, sadece yüreğinden gelen en doğru kelimeleri aynaya söylediğinde büyüsü işleyecek' dedi. Sezin, aynayı odasına götürdü ve dikkatlice inceledi. Yansımasına baktı. Çekingen gözleri ve hafifçe eğik duran başı onu üzdü. 'Keşke daha cesur olsaydım,' diye fısıldadı aynaya. O anda, aynada hafif bir parıltı oluştu ve ayna, Sezin'e seslendi: 'Korkma Sezin, sen çok değerlisin. Yüreğindeki güzelliği ortaya çıkar. Herkesin içinde bir prenses var, senin içindeki de bekliyor seni.' Sezin, aynada yansıyan güzel ve özgüvenli bir prenses gördü. Prenses, ona gülümsedi ve 'Kendine inan Sezin, yapabilirsin!' dedi. Bu, Sezin'i çok şaşırttı. Aynadaki prenses, Sezin'in iç dünyasını yansıtıyordu sanki. O günden sonra Sezin, aynaya her baktığında prensesi gördü. Prenses, Sezin'in zorlandığı durumlarda ona yol gösterdi, cesaretlendirdi. Okulda yeni bir öğrenci geldi. Adı Ayşe'ydi. Sezin, Ayşe'ye yaklaşmaktan korkuyordu. 'Ne diyeceğim? Ya beni sevmezlerse?' diye düşünüyordu. Ama aynadaki prenses, ona 'Sadece 'Merhaba Ayşe, ben Sezin' de. Gör, ne kadar kolay!' dedi. Sezin, derin bir nefes aldı ve Ayşe'ye yaklaştı. 'Merhaba Ayşe, ben Sezin,' dedi titrek bir sesle. Ayşe gülümsedi ve 'Merhaba Sezin, ben de Ayşe. Beraber oynayalım mı?' dedi. Sezin, Ayşe ile güzel vakit geçirdi. Oyuncaklarını göstermekten ve birlikte şarkı söylemekten hiç korkmadı. Bir başka gün, Sezin, sınıfta bir şiir okuma yarışmasına katılmak istedi ama çok heyecanlıydı. Aynadaki prenses, 'Sesini duyur Sezin! Şiirini tüm kalbinle oku. Unutma, sen değerlisin ve güzel sesin var' dedi. Sezin, derin bir nefes aldı ve şiirini okudu. Sesi biraz titriyordu ama güzeldi. Sınıftaki herkes onu alkışladı. Sezin, başarısından dolayı çok mutlu oldu. Artık, çekingenliği yavaş yavaş kayboluyordu. Günler geçtikçe, Sezin daha cesur ve kendinden emin oluyordu. Arkadaşlarıyla kolayca iletişim kuruyor, yeni şeyler denemekten korkmuyordu. Aynadaki prenses, onu her zaman destekliyor, ona kendi değerini hatırlatıyordu. Sezin anladı ki, gerçek bir prenses olmak için taç ve güzel kıyafetlere ihtiyacı yoktu. Gerçek prenses, kalbinin güzelliği ve kendine olan inancıydı. Büyükannesinin verdiği ayna, Sezin'e sadece bir ayna değil, kendini sevmeyi ve kendine inanmayı öğreten büyülü bir nesneydi. O, özgüvenli bir prenses olduğunu keşfetmişti. Sezin, artık çekingenliğinin üstesinden gelmişti. Yeni arkadaşlar edinmişti, okulda başarılı oluyordu. Her yeni gün, kendine olan inancını daha da güçlendiriyordu. Sezin'in hikayesi, bize gösteriyor ki, her birimizin içinde bir prenses veya prens var ve kendine inanarak, her şeyin üstesinden gelebiliriz. Özgüven, en büyük sihirli değnektir.