Derin, karanlık bir ormanın derinliklerinde, güneş ışınlarının nadiren ulaştığı bir köyde Sena adında küçük, tatlı bir kız yaşarmış. Sena'nın saçları güneşin altın rengini andırır, gözleri ise gökyüzünün mavisini taşırmış. Her gün büyükannesini ziyaret etmek için ormandan geçermiş. Büyükannesi, Sena'nın çok sevdiği, sıcakkanlı ve bilge bir kadınmış. Sena, büyükannesine her zaman güzel çiçekler ve taze meyveler götürür, onunla uzun uzun sohbet edermiş. Bir gün, Sena büyükannesini ziyaret etmeye giderken, ormanın kenarında garip bir ses duymuş. 'Vıııııııı...', diye incecik bir inilti. Meraklı Sena, sesin geldiği yöne doğru ilerlemiş. Sesin sahibi, minik ve yaramaz bir ayı yavrusu imiş. Küçük ayının pençesi, dikenli bir çalıya sıkışmış, acıdan kıvranıyormuş. Sena, küçük ayıya yaklaşmış ve 'Korkma küçük dostum!' demiş nazikçe. Küçük ayı, Sena'nın nazik ses tonuna ve yardımsever gözlerine güvenmiş. Sena, tüm gücüyle küçük ayının pençesini çalıdan kurtarmış. Küçük ayının pençesi hafifçe kanamış, Sena da yanındaki mendille nazikçe temizlemiş. 'Teşekkür ederim, küçük kız,' demiş ayı yavrusu. 'Ben Gümüş Ayı'yım.' Gümüş Ayı, parlak, simsiyah kürkü arasında parlayan gümüş bir tüy taşıyormuş. 'Adın ne?' diye sormuş Sena'ya. 'Benim adım Sena,' diye cevaplamış kız. Gümüş Ayı, Sena'nın iyiliğini unutmamak için ona küçük, parıltılı bir taş vermiş. 'Bu taşı sakla Sena,' demiş. 'Sana her zaman şans getirecektir.' Sena, Gümüş Ayı'ya veda edip büyükannesinin evine doğru yola devam etmiş. Yolda, birkaç kız çocuğu onu görmüş. 'Sena, ormanda ne yapıyorsun?' diye sormuşlar alaycı bir ses tonuyla. 'Bir ayı yavrusunu kurtardım,' demiş Sena gururla. Kızlar, Sena'yı alay etmişler, 'Ayılar tehlikelidir, onlara yaklaşmamalısın!' demişler. Sena onlara, 'Ama o yaralıydı ve yardıma ihtiyacı vardı,' diye cevap vermiş. 'Hayvanlara karşı merhametli olmak önemli.' Sena, büyükannesinin evine ulaştığında, büyükannesi onu sıcak bir kucakla karşılamış. Sena, Gümüş Ayı'yı ve diğer kız çocuklarıyla yaşadığı olayı büyükannesine anlatmış. Büyükannesi, Sena'nın iyiliğini ve cesaretini takdir etmiş. 'Sena, sen çok iyi yürekli bir kızsın,' demiş büyükannesi. 'Hayvanlara ve herkese karşı merhametli olmak, her zaman en doğru yoldur.' Sena, o gün annesi ve babası ile birlikte Gümüş Ayı'nın yaşadığı bölgeye gitmişler. Orada Gümüş Ayı ve ailesi ile tanışmışlar. Ayılar, Sena'nın iyiliğine teşekkür etmiş ve ona bol bol bal hediye etmişler. Sena, bu günü asla unutmamış. Sena, büyüdükçe, her zaman hayvanlara ve insanlara karşı merhametli ve saygılı olmaya devam etmiş. O, köyün en sevilen kişisi olmuş, çünkü her zaman herkese yardımcı olmak için elinden gelenin en iyisini yaparmış. Gümüş Ayı'nın verdiği taş ise, her zaman boynunda, kalbine yakın bir yerde asılı kalmış; ona iyi şans ve iyi bir insan olmanın gururunu hatırlatırmış. Sena'nın hikayesi, köyde nesilden nesile anlatılmış, çocuklara iyilik yapmanın, yardımsever olmanın ve herkese saygı göstermenin önemini öğretmiş. Ve böylece, Sena ve Gümüş Ayı'nın dostluğu, ormanın derinliklerinde, sonsuza dek sürermiş.