Çok uzaklarda, pırıl pırıl bir nehrin kıyısında, yüksek duvarları ile çevrili görkemli bir şato vardı. Bu şatoda üç güzel prenses yaşıyordu: Prenses Gül, Prenses Leylak ve Prenses Zambak. Üç kız kardeş birbirlerini çok sever, her zaman birlikte oyun oynar, birlikte gülüp birlikte ağlardı. Bir gün, şatonun bahçesindeki eski bir ağaç, garip bir şekilde yeşillenmeye başladı. Yaprakları altın gibi parıldıyordu ve dallarından şekerlemeler, kurabiyeler ve rengarenk çiçekler sarkıyordu. Prenses Gül, 'Bakın kardeşlerim, ne kadar güzel bir ağaç!' diye haykırdı. Prenses Leylak, 'Gerçekten de harika! Ama bu ağaç nereden çıktı böyle?' dedi şaşkınlıkla. Prenses Zambak ise, 'Belki de sihirlidir!' diye fısıldadı. Kız kardeşler, meraktan dört köşe olmuşlardı. Ağaçtan bir şekerleme koparıp tattılar. Şekerleme, ağızlarında eritilince, aniden hepsi konuşan hayvanların dilini anlamaya başladılar. Kuşlar ağaçlarda 'Günaydın prensesler!' diye cıvıldaşıyor, sincaplar dallarda 'Güzel bir gün!' diye fısıldıyorlardı. Kız kardeşler, doğanın sessiz diyaloglarını anlamaktan çok mutlu olmuşlardı. Sihirli ağacın varlığını duyan, Krallığın dışından kötü kalpli bir cadı, hırslı gözlerle şatoya yaklaştı. Cadı, sihirli ağacı ele geçirmek ve krallığı kendi kontrolü altına almak istiyordu. Cadı, şatoya gizlice girerek, üç prensese zarar vermeye çalıştı. Cadı, gizlice prenseslerin yataklarına uyku iksiri döktü. Ancak, prensesler uyuduktan kısa bir süre sonra, konuşabilen bir kedi onları uyandırdı. Kedi, 'Prensesler! Kötü kalpli bir cadı şatoda! Hemen kaçmalısınız!' diye miyavladı. Prensesler, kedinin uyarısıyla hemen uyanıp, sihirli ağaçtan aldıkları güçle cadıyla savaşmaya karar verdiler. Prenses Gül, zekasıyla cadının planlarını bozdu. Prenses Leylak, cesaretiyle cadıya karşı koydu. Prenses Zambak ise, nazikliğiyle cadının kalbini yumuşatmaya çalıştı. Üç kız kardeş birlikte hareket ederek, cadıyı kandırdılar ve şatodan uzaklaştırdılar. Adil ve cesur davranışlarıyla, cadıyı yenmeyi başardılar. Cadı, kaçarken, sihirli ağacın gücünün kardeşlik ve adaletten geldiğini anlamıştı. Üç prenses, yaşadıkları macera sonrasında, birbirlerine olan sevgilerinin ve birlikteliğin önemini daha da iyi anlamışlardı. Sihirli ağaç, her yıl harikalar saçmaya devam etti ve prensesler, krallıklarını hep birlikte, adalet ve kardeşlik içinde yönettiler. Ağaçtan düşen şekerlemeleri, bütün krallık çocuklarıyla paylaşıp, herkese neşe saçtılar. Prenses Gül, Leylak ve Zambak, sihirli ağacın yanından asla ayrılmadılar. Her geçen gün, kardeşliklerini daha da güçlendirerek, krallıklarında adaleti ve mutluluğu sağladılar. Ve böylece, üç prensesin hikâyesi, nesiller boyu anlatılan bir masal oldu.