Çok eski zamanlarda, yemyeşil bahçeleri ve yüksek kuleleriyle ünlü bir şatoda Kral Celalettin ve Kraliçe Mihrimah yaşarmış. Onların gözbebeği, güzelliği dillere destan Prenses Leyla'ymış. Leyla, zeki, neşeli ve merhametli bir kızdı ama bir türlü gönlünü bir prense kaptıramamış. Kral ve kraliçe, kızlarının mutluluğu için birçok prensle görüştürüp, elini istemeyi denemişler ama Leyla, hiçbirine 'evet' dememiş. 'Hiçbiri benim kalbimi fethetmedi' dermiş. Kral ve kraliçe, kızlarının bu tavrından çok üzülmüşler. Kraliçe Mihrimah, 'Kızımın bu inatçılığı beni çok üzüyor' diye ağlamış. Kral Celalettin de, 'Sabrımız tükendi Mihrimah'ım, bu işin sonuna kadar gelmeliyiz. Bu kadar prensle görüştük ve Leyla hiç birini beğenmedi. Bunu bir yolunu bulup düzeltmeliyiz' demiş. Vezirler de bu durum karşısında çaresiz kalmışlar. 'Bu işin bir çözümü olmalı' diye düşünmüşler. Bir gün, Leyla'nın yine bir prensle görüşmek istemediğini öğrenen Kraliçe Mihrimah çok sinirlenmiş. 'Bu kadar prensin arasından birini beğenmemek, akılsızlıktır!' diye bağırmış. Kral Celalettin de kızının bu tavrından etkilenmiş, 'Leyla, derdini anlat, neden bu kadar seçici davranıyorsun?' diye sormuş. Ama Leyla, 'Baba, anne, gönlümün sesini dinlemeliyim. Doğru kişiyi bulmadan evlenmek istemiyorum' diye yanıt vermiş. Ancak kraliçe, kızının sözlerini hiç dinlememiş ve onu yüksek kulelerden birinin karanlık zindanına kapatmış. 'Dersini alsın!' diye düşünmüş. Leyla, zindanda yalnız ve karanlıkta kalmış. Ama cesaretini kaybetmemiş. 'Allah'ım, bana yardım et!' diye dua etmiş. Günlerce zindanda beklemiş, dua etmiş. Bir gece, zindanın duvarındaki çatlaklardan sızan ay ışığıyla küçük bir fare görmüş. Fare, zindanın duvarında açtığı bir delikten dışarıya kaçmış. Leyla, fareyi izleyerek bu deliğin ne kadar ufak olduğunu görmüş. Ama bu Leyla'nın cesaretini kırmamıştı. Leyla, minik fare deliğinden dikkatlice geçmeyi başarmış ve zindandan kaçmış. Zindandan kaçan Leyla, şatodan uzaklaşmaya karar vermiş. 'Gerçek aşkı bulmak için uzun bir yolculuğa çıkmalıyım' diye düşünmüş. Yolculuğunda, farklı kültürlerden insanlarla tanışmış, onların hikayelerini dinlemiş. Yolculuğu boyunca, Allah'ın kendisine yardım ettiğini hissetmiş. Zorluklarla karşılaştığında, her zaman doğru yolu bulmayı başarmış. Yardımsever insanlarla tanışmış ve her zaman iyiliğin karşılığını almış. Bir gün, küçük bir köyde yoksul bir ailenin yardımına koşmuş. Ailenin hasta çocuğuna ilaç bulmasına yardımcı olmuş. Bu ailenin çocuğu, prens gibi giyinmiş zengin bir çocukmuş ama Leyla, onun kalbinin ne kadar temiz ve merhametli olduğunu anlamış. Çocuk, Leyla'ya ailesinin hikayesini anlatmış. O çocuğun babası, dürüst ve çalışkan bir adammış, fakat hastalık yüzünden işini kaybetmiş. Leyla'ya hikayeyi anlatan bu çocuk ise, Prens Emir'miş. Emir'in ailesi fakirleşmiş ve şatodan uzaklaşmak zorunda kalmışlar. Ama Emir, hayallerinden vazgeçmemiş. Leyla, Prens Emir'in temiz kalbini ve iyi niyetini görmüş. Emir de Leyla'nın güzelliğini ve iç güzelliğini takdir etmiş. İkisinin de kalbi aynı anda çarpmaya başlamış. Leyla, sonunda doğru kişiyi bulduğunu anlamış. Emir'le birlikte şatoya dönmüşler. Kral ve Kraliçe, kızlarının zindandan kaçtığını öğrendiklerinde çok korkmuşlar. Ama Leyla'yı Emir'le birlikte mutlu bir şekilde gördüklerinde çok sevinmişler. Leyla, Emir'in hikayesini anlatmış ve ailesine yardım etmelerini istemiş. Kral ve Kraliçe, Emir'in ailesine yardım etmişler. Leyla ve Emir, büyük bir düğünle evlenmişler. Mutlu bir aile kurmuşlar ve hep birlikte mutlu yaşamışlar. Bu masalın öğrettiği ders şudur: Gerçek mutluluk, zenginlik ve şöhrette değil, kalbin temizliğinde ve iyi niyette yatmaktadır. Ailemizle iyi geçinmek çok önemlidir. Sevgi ve anlayış, her türlü sorunu çözmede en büyük silahtır. Zorluklar karşısında cesaret ve umuttan vazgeçmemek gerekir. Ve en önemlisi, Allah'a güvenmek her zaman doğru yolu bulmamıza yardımcı olur.