Ömer, üç kardeşin en küçüğüydü. Abileri, Hasan ve Ali, sürekli onunla alay eder, oyunlarına katmak istemezlerdi. 'Sen çok küçüksün, beceriksizsin!' derlerdi. Ömer, kalbi buruk olsa da, onlara kızmazdı. Kardeş sevgisi, yüreğinde güçlü bir ateş gibi yanardı. Bir gün, köyün yaşlısı, Dede Korkut'un anlattığı efsanevi 'Kayıp Şehir'i bulmak için bir yolculuğa çıkmaya karar verdi. Bu şehir, efsaneye göre, değerli taşlarla dolu, büyülü bir yerdi. Hasan ve Ali, ilk başta Ömer'in bu çılgın fikrine güldüler. 'Küçük Ömer, Kayıp Şehir'i mi arayacak? Bu çok tehlikeli!' dediler. Ama Ömer, kararlıydı. 'Ben cesurum! Korkmuyorum!' diye bağırdı. 'Ben de sizinle geliyorum!' dedi Hasan, alaycı bir gülümsemeyle. Ali de 'Tamam, bakalım bu küçük ne yapacak' diyerek katılmayı kabul etti. Yolculuk uzun ve zorluydu. Yüksek dağlar aştılar, engin nehirleri geçtiler. Yol boyunca, tehlikelerle karşılaştılar. Dev bir kurt onlara saldırdı. Hasan, yayıyla vurmaya çalıştı, fakat okları hedefi ıskaladı. Ali ise, kılıcıyla savunmaya çalışırken, düşüp yaralandı. Tam umutları tükenmek üzereyken, Ömer, aklına gelen bir fikirle, kurtun dikkatini dağıtmak için yere düşmüş meyveleri toplayıp fırlatmaya başladı. Kurt, meyvelerin peşinden koşarken, kardeşler hızlıca oradan uzaklaştılar. Bu durum, onları bir hayli yordu. Birlik olup, birlikte çalışarak zorlukların üstesinden gelmenin önemini anladılar. Diğer bir gün ise, karanlık bir ormanda kayboldular. Yol bulamayan kardeşler, korku ve üzüntüyle dolmuşlardı. Hasan, umutsuzluğa kapılmış, 'Başaramayacağız, eve dönemeyeceğiz!' diye ağlamaya başladı. Ali ise öfkeyle, 'Hepsi Ömer'in yüzünden!' diye bağırdı. Ama Ömer, sakin kalarak, 'Sakin olun! Kaybolmuş olabiliriz, ama birlikteysek üstesinden gelebiliriz!' dedi. Ömer'in cesareti ve sakinliği, abilerini rahatlattı. Ömer, babasından öğrendiği yön bulma tekniklerini kullanarak, güvenle ormanın içinden geçtiler. Buluştukları küçük bir dere sayesinde yol yönlerini belirlediler. Sonunda, efsanevi Kayıp Şehir'in girişine ulaştılar. Giriş, devasa bir taş kapıyla korunuyordu. Kapının üzerinde, karmaşık bir bulmaca vardı. Hasan ve Ali, bulmacayı çözmeye çalıştılar, ancak başaramadılar. Tam pes edeceklerken, Ömer, incecik parmaklarıyla taşları dikkatlice inceleyerek, bulmacayı çözdü. Kapı açıldı ve karşılarında, efsanelerde anlatılan şehir belirdi. Şehir, ihtişamlı sarayları, değerli taşlarla dolu mağaralarıyla göz kamaştırıyordu. Kardeşler, şehrin zenginliklerine hayran kalmışlardı. Bu zenginliğin yanında, kardeşliklerinin değeri çok daha anlamlıydı. Ömer'in cesareti ve kardeşlerinin yardımseverliği sayesinde, büyük bir başarı elde ettiler. Kardeşliğin gücü sayesinde başarıya ulaşmanın mutluluğunu yaşadılar. Bu deneyim onları daha da yakınlaştırdı. Anlaşmazlıkları geride kalmış, yerini güçlü bir kardeşlik bağı almıştı. Kayıp Şehir'den, her biri için bol miktarda değerli taşlarla, mutlu bir şekilde döndüler. Ömer'in cesareti, Hasan'ın becerisi ve Ali'nin gücü birleşince, imkansız görünen bir görevi başarıyla tamamlamışlardı. Artık, birbirlerine karşı olan saygıları ve sevgileri daha da artmıştı. Ömer, artık en küçük kardeş değil, cesur ve akıllı bir kahramandı. Bu macera, onlara kardeşlik bağının önemini ve birlikteliğin gücünü göstermişti. Birlikte daha güçlü ve daha cesur olduklarını anlamışlardı. Bundan sonra, üç kardeş, her zaman birbirlerine destek olarak, yaşamın tüm zorluklarıyla cesurca ve birlikte mücadele ettiler.