Minik ayıcık Pip, çok yaramaz ama çok da sevimli bir ayıcıktı. Bir gün annesinin bal kavanozunu buldu. Kavanoz, mis gibi kokan, altın sarısı balla doluydu. Pip'in gözleri parladı. 'Aman Tanrım, ne güzel bir bal!', diye düşündü. Dayanamayıp kavanozu açtı ve bir kaşık balı yedi. Çok lezzetliydi! Sonra bir kaşık daha, sonra bir kaşık daha... Bir baktı ki, yarısı bitmiş! Annesi eve geldiğinde, boşalmış kavanozu görünce çok üzüldü. 'Pip, bunu sen mi yaptın?', diye sordu yumuşak bir sesle. Pip, başını öne eğdi. 'Evet anne,' dedi. 'Ama çok lezzetliydi.' Annesi Pip'i kucakladı. 'Bal çok lezzetli evet, ama her şeyin bir ölçüsü var. Çok fazla yemek, canımızı yakabilir veya başkalarını üzebilir. Sen de benim balımı çok fazla yedin ve beni üzdün. Bir dahaki sefere, biraz bal istediğinde, bana sormanı istiyorum.' Pip, annesinin sözlerini dinledi ve annesine sarıldı. O günden sonra Pip, her şeyin bir ölçüsünün olduğunu ve başkalarının duygularına dikkat etmenin önemini öğrendi. Annesi ile birlikte yeni bir kavanoz bal aldılar ve Pip, bu sefer annesinden izin alarak, az az, keyifle balını yedi. Mutlu son!