Güzeller güzeli Meltem, görkemli bir sarayda, sevgi dolu bir ailenin tek kızı olarak yaşıyordu. Güneşin altın ışınları sarayın pencerelerinden içeri süzülür, Meltem'in uzun, siyah saçlarını altına alırdı. Meltem, neşeli, yardımsever ve kalbi sevgi dolu bir kızdı. Ancak, kalbi gizli bir arzuyla doluydu; sarayın bahçesinde çalışan, yüzü güneşten yanmış, elleri nasırlı ama gözleri engin bir deniz gibi mavi Selman'a duyduğu derin bir aşk... Selman, Meltem'in babasının sadık bahçıvanıydı. Her sabah, Meltem'in penceresinin altındaki gülleri özenle sular, akşamları ise yıldızların altında onlara bakardı. Meltem, Selman'ı uzaktan izler, onun çalışkanlığına, iyiliğine ve gizli bir üzüntüye bürünmüş bakışlarına hayran kalırdı. Kalbi Selman'a duyduğu aşkla çarpardı ama bu aşkı dile getirecek cesareti bulamazdı. Çünkü Selman, bir saray kızının ulaşamayacağı bir yerde, farklı bir dünyada yaşıyordu. Meltem'in ailesi, Selman'ı sadece bahçıvan olarak görüyor, onunla arkadaş olmasına bile izin vermiyordu. Günler haftalara, haftalar aylara dönüştü. Meltem'in aşk acısı her geçen gün büyüdü. Sarayın eğlenceleri, güzellikleri, hepsi onun için soluk ve anlamsız kalmıştı. Gizlice Selman'ı izler, bahçeye gizlice girer, onunla birkaç kelime konuşmanın hayalini kurar, ama bir türlü cesaret edemezdi. Bir gün, Meltem babasına Selman'ın kendisine yardım ettiğini, güllerin bakımında ona nasıl destek olduğunu anlatmaya çalıştı. Babası ise yalnızca bahçıvanın görevini yaptığına ve kendisinin bir saray prensesi olduğunu söyleyerek onu azarladı. Meltem'in kalbi kırılmıştı. Karşılıksız aşkı onu yavaş yavaş tüketiyordu. Bir gün, cesaretini topladı ve Selman'a bir mektup yazdı. Mektubu, en sevdiği güllerden birinin arasına sakladı. Mektubunda, kalbindeki derin sevgiyi, duygularını, Selman'ın gözlerinde gördüğü o gizli üzüntüyü paylaştı. 'Selman', diye yazmıştı, 'benim kalbim senin için çarpıyor. Biliyorum ki bu aşk karşılıksız olabilir, ama duyguımı sana anlatmadan duramadım'. Selman mektubu bulduğunda, şaşkınlıktan ve sevinçten adeta donup kaldı. Meltem'in, yüce sarayın prensesinin, onu sevdiğini öğrenmek, ona dünyalara bedeldi. O da Meltem'i gizlice seviyordu, ancak ona yaklaşmaya cesaret edemiyordu. Meltem'in cesareti, Selman'a umut ışığı oldu. Ertesi gün, Meltem'i gizlice bahçede buluştu ve yürekten bir konuşma yaptılar. Selman, Meltem'in sevgi dolu sözlerini, karşılıklı duygularını anlattı. Her ikisi de kalplerinin aynı anda attığını anladılar. Meltem'in babası, ilk başta kızının bu aşka karşı çıkıyordu. Ancak Selman'ın çalışkanlığını, dürüstlüğünü ve Meltem'e duyduğu derin sevgiyi görünce fikrini değiştirdi. Meltem ve Selman'ın aşkını onayladı. Sarayda büyük bir düğün yapıldı. Meltem ve Selman, sevgi ve mutluluk içinde yaşadılar. Meltem, sarayın ihtişamını, Selman ise kalbinin güzelliğini paylaştı. Meltem, artık sadece bir prenses değildi, aynı zamanda sevgi dolu bir kadındı. Selman da, sadece bir bahçıvan değil, prensesin sevgili eşi olmuştu. İkisi de, karşılıklı sevginin, her türlü engelin üstesinden gelebileceğini, kalbin sesini dinlemenin ve cesaretin önemini öğrenmişlerdi. Bu masal, herkesin kalbinde bir Meltem ve Selman'ın yaşadığını, önemli olanın karşılıklı sevgi ve cesaret olduğunu hatırlatır. Karşılıksız aşk acı verici olabilir, ama cesaretle, sevginin gerçek yüzünü bulmak mümkün. Ve her zaman hatırlamalıyız ki, en büyük servet, kalbimizdeki sevgi ve mutluluktur.