Lavin, minik ve tombul bir bebekti. Parlak mavi gözleri ve gülen bir yüzü vardı. Her sabah güneşin yüzüne çarpan ilk ışınlarla uyanır, neşeyle 'Günaydın dünya!' diye bağırırdı. Lavin'in en sevdiği oyuncağı, büyük, tüylü bir güneşli tavşandı. Tavşanın yumuşacık kürkü, Lavin'in parmaklarına dokununca tatlı bir his bırakırdı. Bir gün, Lavin'in annesi ona yeni bir oyuncak getirdi: parlak renklerde, küçük bir top. Lavin topu gördüğü an gözleri parladı. 'Ooooh!' diye haykırdı, minik elleriyle topu kavrayarak. Ancak Lavin, güneşli tavşanını da çok seviyordu. İkisini de aynı anda kucaklamak istedi. Topu bir eline, tavşanı diğer eline aldı. Ancak Lavin, çok küçük olduğu için iki oyuncağı da aynı anda sıkıca tutamadı. Tavşanı yere düşürdü. Tavşan yere düştüğünde, Lavin biraz üzüldü. Gözleri doldu. 'Üzgünüm, tavşanım!' diye mırıldandı. Annesi Lavin'in yanına gelip onu kucakladı. 'Üzülme canım' dedi annesi, 'Tavşanımız iyi, sadece biraz sarsıldı. İki oyuncağı da aynı anda sevebilirsin, ama birini önce kucaklarsan, diğerine de daha sonra sıra gelir.' Annesi Lavin'e tavşanı kucağına almasını ve topla biraz oynamasını, sonra da topu bir kenara koyup tavşanla biraz daha vakit geçirmesini öğretti. Lavin bu şekilde önce tavşanıyla oynadı. Tavşanının yumuşacık kürküne dokundu, onu kokladı ve sevdi. Sonra annesinin yardımıyla topu aldı ve onunla oynamaya başladı. Topu havaya atıyor, yakalıyor ve etrafta yuvarlıyordu. Lavin, hem tavşanıyla hem de topuyla oynamanın ne kadar eğlenceli olduğunu keşfetti. Her iki oyuncağını da çok seviyordu. Birini diğerine tercih etmek zorunda kalmadan, her ikisiyle de sırayla oynamanın mutluluğunu yaşadı. Günün geri kalanında, Lavin neşeyle hem tavşanıyla hem de topuyla oynadı, gülümsedi ve kahkaha attı. Güneşli tavşanı ve renkli topuyla birlikte geçirdiği bu güzel gün, Lavin'e yeni bir şey öğretmişti. Birden fazla şeyi aynı anda sevebileceğini, ve her şeye sırayla zaman ayırarak her şeyin keyfini çıkarabileceğini anlamıştı. Artık Lavin her şeyden daha mutlu ve huzurluydu. O gün öğrendiği şey, onu her zaman mutlu tutacak bir dersti. Akşam olduğunda, annesi Lavin’i yatağına yatırırken, Lavin'in yanına güneşli tavşanı ve renkli topu koydu. Lavin her iki oyuncağını da kucaklayarak, tatlı bir uykuya daldı. O gece, Lavin, sevdiği tüm oyuncakları ve ailesini hayalinde gördü ve uykusunda bile gülümsüyordu. Bir sonraki gün, Lavin yine aynı neşeyle uyandı ve güne, 'Günaydın dünya!' diye bağırarak başladı. Lavin, her gün yeni maceralar yaşayacak, yeni oyunlar oynayacak, ve her şeyden önemlisi, her şeyi sevmeyi öğrendiği için her zaman mutlu olacaktı. Annesi ve babası ona her zaman sevgiyle baktılar ve onunla oynadılar. Lavin, dünyanın en şanslı bebeğiydi. Bu olay, Lavin’e bir şeyi öğretti: Sevgi paylaştıkça çoğalır ve her şeyin bir sırası vardır. Birden fazla şeyi sevebilirsin, yeter ki her birine gereken zamanı ve sevgiyi gösterebilesin. Bu da Lavin’i, her zaman neşeli ve mutlu bir bebek yapacaktır. Bu hikaye, küçük Lavin’in maceralarından sadece biriydi. Ama biliyoruz ki, Lavin'in hikayesi sevgiyle, neşeyle ve mutlulukla dolu daha birçok maceraya gebe.