Çok uzaklarda, yüksek dağların eteğinde, şirin bir köy bulunuyordu. Bu köyde, neşeli ve çalışkan bir kız çocuğu yaşarmış; adı Küçük Cici Kız'mış. Cici Kız, her şeyden önce yardımseverliğiyle tanınırdı. Komşularının işlerine koşar, ihtiyaç sahiplerine yardım eder, kimsesiz hayvanlara bakardı. Cici Kız'ın en sevdiği iş ise bahçesindeki çiçekleri sularken şarkı söylemekti. Bahçesi, rengarenk çiçeklerle dolu olup, tüm köye hoş bir koku yayardı. Bir gün, köyün dışındaki ormanda büyük bir fırtına çıkmış. Fırtına, nehir üzerindeki eski tahta köprüyü paramparça etmiş. Köprünün yıkılmasıyla, köylüler karşı yakadaki tarlalarına ulaşamayıp, ürünlerini toplayamamışlardı. Köyde büyük bir endişe başlamıştı. Yemek sıkıntısı çekmeye başlayan köylüler, üzgündüler. Küçük Cici Kız, bu durumu görünce çok üzüldü. 'Bir şey yapmalıyım!' diye düşündü. O gece, yıldızların altında uzun uzun düşündü. Aklına bir fikir geldi. 'Gökkuşağı Köprüsü yapacağım!' dedi kendi kendine. Bu fikri biraz çılgınca görünüyordu ama Cici Kız, kararlıydı. Ertesi sabah, Cici Kız, tüm köyü toplayarak, herkesin yardım edebileceği bir plan anlattı. 'Birlikte, büyük ve güçlü bir köprü inşa edebiliriz!' dedi. Başta herkes tereddüt etse de, Cici Kız'ın heyecanı ve azmi, herkesi etkiledi. Köylüler, ellerindeki her şeyi kullanmaya başladılar. Taşları, ağaç dallarını ve çalıları bir araya getirdiler. Küçük Cici Kız, herkese ne yapacağını gösterdi. Kimisi taşları taşıdı, kimisi ağaç dallarını örttü, kimisi de çamuru harç olarak kullandı. Cici Kız'ın yönlendirmesiyle, herkes bir araya gelerek çalıştı. Günler, haftalar geçti. Sıcak günlerde terleyerek, yağmurlu günlerde ıslanarak çalıştılar. Bazen umutları kırılıyordu ama Cici Kız, hep onları cesaretlendirdi. 'Birlikte başaracağız!' diye tekrar tekrar söyledi. Ve sonunda, gökkuşağı gibi güzel, güçlü bir köprü ortaya çıktı. Köprü o kadar sağlamdı ki, üzerinden büyük arabalar bile geçebilirdi. Köprü tamamlandığında, bütün köy büyük bir sevinç yaşadı. Cici Kız'ı kutladılar, ona teşekkür ettiler. Cici Kız ise, 'Bunu birlikte başardık!' diyerek herkesin başarısına vurgu yaptı. Köprü, yalnızca bir köprü değildi; dayanışmanın, birlikte çalışmanın ve yardımlaşmanın gücünün bir simgesiydi. Bundan sonra, köydeki herkes daha da yakınlaştı. Birlikte çalışmanın getirdiği mutluluk ve başarı, her zaman hatırlandı. Küçük Cici Kız, prenses gibi bir şatoda yaşamasını hayal etse de, kendi köyünde, insanlara yardımcı olarak çok daha mutluydu. Çünkü o, yardımlaşmanın, birlikteliğin ve dayanışmanın en büyük hazine olduğunu anlamıştı. Ve bu hikaye, nesiller boyu anlatılarak, her çocuğa yardımlaşmanın önemini öğretti. Köydeki herkes, Küçük Cici Kız'ın yaptığı gibi, her zaman yardım etmeye ve birlikte çalışmaya devam etti. Ve böylece, köy hep mutlu ve huzurlu bir yer olarak kaldı.