Kerim Efe, küçük ama çok cesur bir çocuktu. Gözleri parlak, saçları altın sarısı gibiydi. Herkes 'Küçük Aslan' diye çağırırdı onu. Çünkü Kerim Efe, korkudan uzak, her zaman doğruyu söyleyen ve yardımsever bir yürek taşırdı. Bir gün, köylerinde büyük bir fırtına koptu. Rüzgar, ağaçları devirdi, evlerin çatılarını uçurdu. Yaşlı Ayşe teyzenin evi, fırtınanın en şiddetli estiği yere yakındı ve çatısı tamamen uçmuştu. Ayşe teyze, yalnız başına yaşıyordu ve çok korkmuştu. 'Aman Allah'ım, ne olacak şimdi benim halim?' diye fısıldıyordu. Kerim Efe, evinin penceresinden olanları gördü. Kalbi sıkıştı. Anne ve babası endişelenmesin diye, 'Ben gidip Ayşe teyzeye yardım edeceğim!' dedi ve hemen dışarı çıktı. Fırtına, Kerim Efe'yi savuruyordu ama o yılmadan ilerledi. Yollar çamur içindeydi, rüzgar yüzüne vuruyordu. Bazı insanlar evlerinde saklanıp fırtınanın geçmesini beklerken, Kerim Efe cesaretle ilerliyordu. Allah'ın rahmeti, küçük kalbindeki büyük cesareti koruyordu. Ayşe teyzenin evine vardığında, teyze titreyerek ağlıyordu. Kerim Efe, 'Korkmayın Ayşe teyze, ben buradayım!' dedi. Küçük elleriyle, teyzenin evinin etrafını temizlemeye başladı. Rüzgarın savurduğu dalları kaldırdı, kırık parçaları bir kenara attı. Teyze, Kerim Efe'nin yardımına şaşırmıştı. 'Senin gibi cesur bir çocuk daha önce görmedim, yavrum!' dedi. Tam o sırada, komşuları da yardım için geldiler. Kerim Efe'nin cesareti diğer çocukları da cesaretlendirmişti. Hep birlikte, Ayşe teyzenin evinin çatısını onardılar. Kerim Efe, doğru söylediği ve yardımseverliği sayesinde, Allah'ın izniyle, herkesi cesaretlendirdi ve herkes birlikte çalışarak fırtınanın verdiği zararı en aza indirmeyi başardı. Ayşe teyze, Kerim Efe'ye minnettardı. 'Allah senden razı olsun, yavrum!' dedi. 'Senin cesaretin, tüm köyü kurtardı.' Gün sonunda, fırtına dindi. Köy sakinleri, Kerim Efe'nin cesaretini ve yardımseverliğini konuştular. Kerim Efe, köylülerin sevgisini kazandı ve herkes onun cesur kalbini takdir etti. O gece, Kerim Efe yatağında huzur içinde uyudu. Çünkü doğru olanı yapmış, dürüst ve cesur davranmıştı. Allah'ın takdiriyle, iyi kalpliliğinin ve cesaretinin meyvelerini almıştı. Bu olaydan sonra, Kerim Efe'nin cesur yüreği, tüm köyde dillere destan oldu ve herkes ona daha da fazla saygı duydu. Kerim Efe, küçük yaşta büyük bir ders öğrenmişti: Cesur olmak, yardımsever olmak ve her zaman doğruyu söylemek, Allah'ın rızasını kazanmanın ve zor zamanlarda başkalarına yardımcı olmanın en güzel yoludur. Ertesi gün güneş parlıyordu. Kerim Efe, Ayşe teyzeyi ziyaret etti. Teyze, ona yaptığı yardım için teşekkür etti ve ona güzel bir pasta ikram etti. Kerim Efe, pastayı yerken, 'Her zaman doğruyu söylemeli ve yardıma muhtaç olanlara yardım etmeliyiz' diye düşündü. Bu, Kerim Efe'nin unutmayacağı en büyük derslerinden biriydi. Ve o günden sonra Kerim Efe, iyiliği ve cesaretiyle hep örnek oldu.