Güneş, rengarenk bulutların arasından tebessüm ederken, küçük Kerim Efe, bahçedeki büyük elma ağacının altında oyun oynuyordu. Kerim Efe, henüz dört yaşında olmasına rağmen, yüreğinde büyük bir cesaret taşıyordu. Annesi ona, 'Kerim Efe, her zaman doğruyu söyle, yardım istemekten korkma ve cesur ol' diye öğütlerdi. Bu öğütler, küçük yüreğine derin izler bırakmıştı. Bir gün, oyun oynarken, bahçenin arkasındaki ormana doğru küçük bir patika keşfetti. Meraklı gözleriyle patikayı takip eden Kerim Efe, ormanın derinliklerine doğru ilerledi. Etrafındaki ağaçlar, dev gibi boy gösteriyor, güneş ışınları zar zor ormanın tabanına ulaşıyordu. Kerim Efe, biraz korktu, ama annesinin öğütlerini hatırlayarak cesaretini topladı. 'Korkma Kerim Efe, cesur ol!' diye fısıldadı kendi kendine. Derinlerde, gürültülü bir ses duydu. Kulağıyla sesin geldiği yeri tespit ederek yaklaştı. Sese doğru ilerledikçe, önünde büyük bir kaya gördü ve kayanın dibinde küçük bir kuş, kanadı kırılmış bir halde çırpınıyordu. Küçük kuş, üzgün bir sesle 'Yardım et' diye cıvıldadı. Kerim Efe, küçük kuşun durumuna çok üzüldü. Annesinin 'yardım istemekten korkma' öğüdünü hatırlayarak, hemen evine koştu. Annesi ve babası, Kerim Efe'nin heyecanlı anlatımını dinleyince, hemen ona yardım etmek için hazırlandılar. Babası, kuşun kırık kanadını dikkatlice sardı ve annesi de küçük bir mama hazırladı. Kerim Efe, küçük kuşu evlerinde misafir ederek, ona her gün özenle baktı. Günler geçtikçe, küçük kuş iyileşti ve güçlü kanatlarıyla uçmayı yeniden öğrendi. Bir gün, küçük kuş, Kerim Efe'nin omzuna konarak, sevinçle cıvıldadı. Ardından, gökyüzüne doğru yükselerek uçup gitti. Kerim Efe, küçük kuşun özgürlüğüne kavuştuğunu görünce çok mutlu oldu. Kerim Efe, o günden sonra daha da cesur oldu. Çünkü biliyordu ki, cesaret, sadece korkusuz olmak değil, aynı zamanda yardımsever olmak ve zor zamanlarda doğru olanı yapmaktı. O günden sonra, Kerim Efe, birçok çocuğa ve hayvana yardım etti. Cesaretiyle, her zaman doğruyu savundu ve kimseye karşı haksızlık yapılmasına izin vermedi. Her zaman annesinin ve babasının öğütlerini hatırladı ve bu öğütler ona yaşamının her alanında rehberlik etti. Kerim Efe, Allah'ın yarattığı her şeye karşı merhametli ve şefkatliydi. Çünkü biliyordu ki, Allah her zaman onunla beraberdi ve ona yardım ediyordu. Bu da ona sınırsız güç ve cesaret veriyordu. Allah’ın gücüyle her zorluğun üstesinden gelebileceğine inanıyordu. Kerim Efe’nin cesur kalbi, tüm çevresine umut ve güven yayıyordu. Herkes onunla gurur duyuyordu ve ona 'Cesur Kerim Efe' diyorlardı. Kerim Efe, oyunlarında daima dostlarına yardım ediyor ve paylaşmayı öğreniyordu. Paylaşmanın ne kadar güzel bir duygu olduğunu, arkadaşlarıyla birlikte keşfediyordu. Oyunlar oynayarak, arkadaşlarıyla birlikte güzel vakit geçiriyor ve dostluklarını daha da pekiştiriyordu. Her gün Allah'a şükür ederek, mutlu bir şekilde yaşıyordu. Bu hikaye, bize gösteriyor ki, her zaman cesur olmak, korkuları yenmek ve doğruyu yapmak önemlidir. Yardımsever olmak ve merhamet göstermek, Allah'ın bizden istediği en güzel davranışlardan biridir. Kerim Efe'nin hikayesi, bizlere her zaman cesaretli, yardımsever ve merhametli olmayı öğretiyor.