Çok uzaklarda, yemyeşil bir vadide, küçük bir ev vardı. Bu evde, LGS'ye hazırlanan, biraz huysuz ama çok zeki bir kız çocuğu yaşıyordu: Ayşe. Ayşe, derslerinde çok başarılıydı ama içinden geldiği gibi konuşamadığı için öğretmenlerine sorular sormakta zorlanıyordu. Anlamadığı konuları sorduğunda yanakları kıpkırmızı oluyordu, sesi titriyordu, sanki dev bir ejderhanın karşısındaymış gibi hissediyordu kendini. 'Ne kadar aptalca bir soru,' diye düşünüyordu içinden, 'öğretmenim kesinlikle bana gülecek'. Bu yüzden çoğu zaman anlamadığı şeyleri ezberlemeye çalışıyor, ama kafasında bir karmaşa oluşuyordu. Ayşe'nin en sevdiği ders matematikti. Ama karmaşık denklemler karşısında sık sık bocalıyordu. Bir gün, karekökleri anlamamıştı. Hoşgörülü ve anlayışlı matematik öğretmeni, Bay Kemal, Ayşe'nin sessizce oturduğunu fark etti. 'Ayşe'm, bir sorun mu var?' diye sordu nazik bir ses tonuyla. Ayşe, başını yere eğdi, 'Hiçbir şey yok öğretmenim,' diye fısıldadı. Bay Kemal, Ayşe'nin utangaçlığını biliyordu. Ona yaklaştı ve yumuşak bir sesle, 'Sevgili Ayşe, anlamadığın bir şey varsa lütfen sormaktan çekinme. Soru sormak öğrenmenin en önemli parçasıdır, hiç kimse her şeyi bilmez,' dedi. Ayşe, Bay Kemal'in sözlerine güven verdi. Derin bir nefes aldı ve 'Öğretmenim, karekökleri tam olarak anlayamadım' dedi. Bay Kemal, sabırla karekökleri tekrar açıkladı ve Ayşe'nin anlamasını sağlamak için farklı örnekler verdi. Ayşe sonunda anlayınca için için sevindi, kendisini rahatlamış hissetti. Bir başka gün, tarih dersinde, Osmanlı İmparatorluğu'nun yükselişi hakkında bir konu işleniyorlardı. Ayşe, bazı terimleri anlamadı ama Bayan Elif'ten sormaktan çok korkuyordu. 'Onlar kesinlikle benim sorumu saçma bulacaktır' diye düşündü. Ama bu sefer cesaretini topladı. Elini kaldırdı, kalbi hızla çarpıyordu. Bayan Elif, Ayşe'nin elini görünce onu teşvik etti, ‘Ayşe'm, bir şey mi soracaksın? Lütfen sormaktan çekinme.’ dedi. Ayşe derin bir nefes alarak, ‘Öğretmenim, ‘Kapıkulu Ocağı’ terimini tam olarak anlayamadım,’ dedi. Bayan Elif, Ayşe'nin sorusuna sevinerek, terimi detaylı bir şekilde ve kolay anlaşılır bir dille açıkladı, ayrıca konuyu destekleyen çeşitli görseller ve haritalar gösterdi. Ayşe, Bayan Elif'in sabrı ve açıklayıcı anlatımı sayesinde konuyu tamamen kavradı. Ayşe, öğretmenlerine sorular sormanın ne kadar önemli olduğunu anlamaya başlamıştı. Öğretmenleri, onun sorularını değersiz ya da aptalca bulmak yerine, öğrenme sürecine katkıda bulunan önemli unsurlar olarak gördüler. Bu deneyim, Ayşe'nin özgüvenini artırdı. Artık derslerde aktif olarak katılıyordu ve anlamada zorlandığı her konuyu öğretmenlerine soruyordu. Ayşe sadece derslerinde değil, okul tiyatrosunda da kendini gösterme fırsatı buldu. Önce çekiniyordu ama öğretmenlerinin desteğiyle oyunculuğa olan yeteneğini keşfetti. Sesini daha güçlü kullanmayı, duygularını daha etkili ifade etmeyi öğrendi. Okul tiyatrosu gösterisi büyük bir başarı oldu ve Ayşe, performansından dolayı övgüler aldı. LGS sınavına girdiği zaman Ayşe çok daha sakin ve kendinden emindi. Sınav sorularını dikkatlice okudu, anlamadığı kısımları işaretleyip, sonraya bırakarak çözülebilecek sorulara öncelik verdi ve her şeyden önemlisi, zorlandığı kısımlarda endişelenmeden düşünerek çalıştı. Sonuçlar açıklandığında, Ayşe beklenmedik kadar iyi bir sonuç almıştı. Yüksek puanıyla istediği liseye kabul edildi. Ayşe, huysuzluğunu yenmeyi ve kendini özgürce ifade etmeyi başarmıştı. Artık 'aptalca soru' diye düşündüğü şeyler, öğrenmesini destekleyen değerli araçlar haline gelmişti. Okul hayatının ötesinde, yaşamının her alanında, açık ve net bir şekilde kendini ifade etmeyi öğrendi. Huysuzluk yaptığı zamanları hatırlayarak kendi hatalarından ders çıkardı. Artık özgüven dolu ve kendinden emindi. Ayşe'nin hikayesi, tüm çocuklara, özellikle de utangaç veya kendilerine güvenmeyen çocuklara, her zaman sorularını sormaktan çekinmemeleri ve öğretmenlerinin ve arkadaşlarının desteğini almaktan korkmamaları gerektiğini göstermektedir. Çünkü öğrenme yolculuğu, sorularla, paylaşımlar ile ve cesaretle dolu bir yolculuktur.