Gece, kara bir örtü gibi kasabayı kaplamıştı. Kar, sessizce yağıyordu, her yeri bembeyaz bir örtüyle kaplıyor, evlerin çatılarını ve ağaçların dallarını gizliyordu. Hira, pencereden dışarı bakıyor, bembeyaz dünyanın güzelliğine hayran kalıyordu. Ama bu yılbaşı gecesi, Hira’nın kalbi buruktu. Çünkü bu yıl, sihirli Yılbaşı Yıldızı kayıptı. Hikaye, eski bir efsaneye dayanıyordu: Kasabanın üstündeki dağda saklanan Yılbaşı Yıldızı, her yılbaşı gecesi tüm kasabaya ışık saçardı. Bu ışık, kasabanın çocuklarına sevgi, neşe ve umut getirirdi. Ama bu yıl, yıldız görünmüyordu. Kasaba, alışılmadık bir sessizliğe bürünmüştü. Çocukların neşeli kahkahaları yoktu, yalnızca karın hışırtısı ve rüzgarın uğultusu duyuluyordu. Hira, cesur ve meraklı bir kızdı. Yılbaşı Yıldızının kaybolması onu çok üzmüştü. ‘Ben bu yıldızı bulacağım!’ diye karar verdi. Büyükbabasının eski, deriden bir haritasını aldı. Harita, yıldızın gizlendiği dağ yolunu gösteriyordu. Haritada, tuhaf işaretler ve çizimler vardı. Hira, bu işaretlerin ne anlama geldiğini merak ediyordu. Hira, cesaretini toplayarak evden çıktı. Kar, ayak izlerini anında siliyordu. Yalnızca önüne bakarak, karanlık ve ıssız yolda ilerledi. Rüzgar, şiddetli bir şekilde esiyor, kar taneleri Hira’nın yüzüne çarpıyordu. Bir süre sonra, yolun bir ağacın arkasında gizlenen garip bir eve doğru döndüğünü fark etti. Ev çok eski ve ürkütücü görünüyordu, pencerelerinde hiçbir ışık yoktu. Korkmasına rağmen, Hira devam etti. Evin yanından geçerken, içeriden garip sesler duydu; iniltiler ve fısıltılar... Hasta tutsakların sesi gibiydi. Kalbi hızla çarpıyordu. 'Acaba bu evde kötü şeyler mi oluyor?' diye düşündü. Cesur olmaya çalışarak eve doğru yaklaştı. Evin kapısı aralıktı. İçeriye baktığında, zayıf ve hasta görünen insanları gördü. Hepsi elleri kelepçeliydi. Bir köşede, kırık bir sandalye üzerinde yaşlı bir adam oturuyordu. Adam, Hira'yı görünce, 'Küçük kız, bize yardım edebilir misin? Kar ne zaman geliyor, bilmiyorum ama bize yardım etmen lazım!' diye yalvardı. Hira, korkmasına rağmen, yardım etmeye karar verdi. Hira, cesurca içeri girdi. Hastalara yiyecek ve içecek bulmak için etrafı aradı. Daha sonra, gizlice bir yere saklanmış bir anahtarı buldu ve tutsakların kelepçelerini açtı. Hasta tutsaklar serbest bırakıldı. Yaşlı adam, Hira'ya teşekkür etti ve ona yıldızın nerede saklı olduğunu söyledi. 'Yıldız, dağın en yüksek tepesindeki mağarada saklanıyor, küçük kız. Ama oraya ulaşmak için cesaret ve iyi bir kalp gerekiyor' dedi. Hira, yaşlı adamın sözlerini dinledi. Dağın en yüksek tepesine tırmanmaya başladı. Yol zorluydu, kar fırtınası şiddetlenmişti. Ama Hira, yılmadı. Kar ne zaman gelirse gelsin, yardım ettiği insanlar için yılmazdı. Sonunda mağaraya ulaştı. Mağaranın içinde, karanlıkta parlayan küçük bir yıldız gördü. Yıldız, çok küçük ve kırılmıştı. Hira, dikkatlice yıldızı aldı ve mağaradan çıktı. Yıldız, Hira’nın elinde parıldadı. Hira, yıldızı kasabanın üzerine kaldırdı. Yıldız, büyüyerek gökyüzünde parlamaya başladı. Kasaba, yeniden ışığa ve neşeye büründü. Çocukların neşeli kahkahaları, karın hışırtısının arasından duyulmaya başladı. Hira, evine mutlu bir şekilde döndü. Yılbaşı gecesi, kasaba halkı, Hira'ya teşekkür etti. Hira, o gece, herkesin kalbine ışık saçan bir kahraman olmuştu. Hira, öğrendi ki, cesaret ve iyi bir kalp, dünyanın en büyük karanlıklarını bile aydınlatabilir. Kalp incitmemek, başkalarına yardım etmek, dünyayı daha güzel bir yer haline getirebilir. Bu yılbaşı gecesi, Hira sadece Yılbaşı Yıldızını değil, aynı zamanda herkesin kalbini de aydınlatmıştı.