Göktuğ, yedi yaşında, enerjisi tükenmez, kahkahası gök gürültüsünü andıran, neşeli bir çocuktu. Odasını ise, bir savaş alanına benzeyen oyuncaklar, kitaplar ve giysiler kaplıyordu. Annesi, 'Göktuğ, odanı topla artık! Bak her yer oyuncak dolu!' diye her gün aynı uyarıyı yapardı. Fakat Göktuğ, 'Şimdi değil anne, daha sonra!' diye mırıldanarak oyuncaklarıyla oynamaya devam ederdi. Düzenli olmak, onun için henüz çok uzak bir kavramdı. Bir gün, Göktuğ'un en sevdiği oyuncakları, küçük bir robot, uçan bir ejderha ve konuşan bir ayı kayboldu! Göktuğ, 'Yok! En sevdiğim oyuncaklarım! Neredeler?' diye bağırarak, odasını baştan aşağıya alt üst etti. Yatağını, dolabını, her yeri aradı ama oyuncaklarını bulamadı. Gözleri dolmuştu. Sanki dünyanın sonu gelmişti. Tam o sırada, Göktuğ'un yatağın altında, tozlu bir kutunun içinde, küçük, sevimli bir çöp adam gördü. Çöp adam, parlak mavi gözleri ve minik bir şapkasıyla, Göktuğ'a bakıp sırıttı. Göktuğ şaşkınlıktan dondu kaldı. Çöp adam konuşmaya başladı, 'Merhabalar Göktuğ! Ben Çöp Adam Çiko, sihirli bir çöp adamım. Kayıp oyuncaklarını bulmana yardım edebilirim ama önce odanı toplaman gerek!' dedi. Göktuğ, ilk başta inanmadı, 'Sen konuşan bir çöp adamsın, bu mümkün değil!' dedi. Ama Çiko, 'Beni denemeye ne dersin? Eğer odanı düzenlersen, kayıp oyuncaklarını sana göstereceğim' diye karşılık verdi. Göktuğ tereddüt etti ama oyuncaklarını çok özlediği için, Çiko'nun teklifini kabul etti. Göktuğ, Çiko'nun yardımıyla, oyuncaklarını, kitaplarını, giysilerini yerlerine koydu. Odasını temizleyip düzenlemek, sandığından daha kolaydı. Hatta eğlenceli bile diyebiliriz! Her şeyi özenle yerleştirdi. Her şeyin yerli yerinde olması, Göktuğ'u mutlu etti. Düzenli olmak, aslında kötü bir şey değilmiş. Odanın temizliği bittiğinde, Çiko bir sihirli değnek gibi küçük bir dal parçası çıkardı. 'Abracadabra!' diye mırıldandı ve sihirli dal parçasıyla kayıp oyuncakların gizlendiği yeri işaret etti. Göktuğ şaşkınlıktan ağzı açık kaldı. Oyuncaklar, Göktuğ'un dolabının arkasında, tozlu bir kutunun içindeydi! Robot, ejderha ve konuşan ayı, yepyeni gibiydiler. Göktuğ, oyuncaklarını kucaklayıp Çiko'ya teşekkür etti. 'Teşekkürler Çiko! Çok teşekkür ederim! Artık odamı her zaman düzenli tutacağım. Düzenli olmanın ne kadar önemli olduğunu anladım. Oyuncaklarımı daima toplayacağım!' dedi. Çiko ise gülümsedi ve 'Önemli olan düzenli olmak ve sorumluluk sahibi olmaktır. Her zaman yardımcı olmaya hazırım Göktuğ!' dedi. Göktuğ, o günden sonra odalarını her zaman düzenli tuttu. Oyuncaklarını topladı ve her şeyin yerinde olmasının verdiği huzuru tattı. Sorumluluk sahibi olmanın ne kadar önemli olduğunu öğrenmişti. Çiko ile de sık sık oyun oynadı, onunla birlikte birçok maceraya atıldı ve her zaman düzenli olmanın eğlenceli olduğunu hatırladı. Annesi de artık kızmak yerine, Göktuğ'un düzenliliğinden dolayı çok mutlu oldu. Ve Göktuğ, her zaman hatırladı ki, düzenli olmak, sadece odanın temizliği değil, aynı zamanda hayatın da düzenli ve keyifli olmasını sağlıyordu. Ve Göktuğ, düzenli olmanın ne kadar önemli olduğunu tüm arkadaşlarına anlattı. Böylece bütün arkadaşları da odalarını düzenli tutmaya ve oyuncaklarını toplamaya başladılar. Herkes mutlu sonla biten bu hikayeyi sevdi ve öğrendikleri dersle hayatlarına devam ettiler.