Güneş, yaramaz bir kedi yavrusu gibi pencereden içeri sızarak Eylül'ün yüzüne dokunuyordu. Eylül, henüz uyanmıştı. Yatağının yanında, uzun kulaklarının ucunda minik bir çiçek taşıyan, sevimli bir tavşan vardı. Bu tavşan, Eylül'ün en yakın arkadaşıydı; adı Pamuk. 'Günaydın, Eylül!' dedi Pamuk, yumuşak bir sesle. 'Bugün ne yapacağız?' Eylül gözlerini ovuşturdu. 'Bilmiyorum Pamuk,' dedi. 'Ama bugün çok açım! Karnım gurulduyor.' Pamuk, 'O zaman harika bir fikrim var!' diye karşılık verdi. 'Sihirli havuç bahçesine gidelim! Orada, dünyanın en lezzetli havuçları yetişiyor. Ama sadece iyiliksever çocuklara görünürlermiş.' Eylül'in gözleri parladı. 'Sihirli havuçlar mı? Hadi gidelim!' dedi. İkisi, el ele tutuşarak evden dışarı çıktılar. Pamuk, Eylül'ü büyülü bir ormanın içine götürdü. Orman, rengarenk çiçeklerle ve neşeyle şakıyan kuşlarla doluydu. Ama en dikkat çekici şey, uzaktan görünen, ışıl ışıl parlayan, büyük bir havuç bahçesiydi. Havuçlar, iri, turuncu ve inanılmaz derecede parlak görünüyorlardı. Eylül ve Pamuk, bahçeye doğru koştular. Havuçlar, onları görünce daha da parıldamaya başladılar. Pamuk, Eylül'e 'Büyük havuçları yemeye çalış, küçük olanları Pamuk'a bırak' dedi. Eylül, birkaç tane büyük havuç kopardı. Çok sulu ve tatlıydılar! 'Pamuk, bu havuçlar gerçekten sihirli!' dedi Eylül, bir ısırık daha alarak. 'Çok lezzetliler ve beni çok güçlü yapıyorlar!'. Havuçlar sadece lezzetli değildi, aynı zamanda Eylül'e enerji ve sağlık veriyordu. Havuçları yerken, Eylül'ün vücudu güçleniyor, teni güzelleşiyor ve gülümsemesi daha da genişliyordu. Pamuk da küçük havuçlardan yedi. O da enerji dolu hissediyordu. İkisi de bahçede oyun oynayarak günlerini geçirdiler. Öğle yemeği zamanı geldiğinde Pamuk, 'Eylül, havuç yemek çok önemli! Havuçlar, gözlerimiz için çok faydalıdır. Bizi güçlü ve sağlıklı tutarlar. Her gün biraz havuç yediğimizde, daha güçlü ve sağlıklı oluruz' dedi. Eylül, 'Haklısın Pamuk!' dedi. 'Havuçlar sadece lezzetli değil, aynı zamanda sağlıklı da! Bundan sonra her gün havuç yiyeceğim.' O gün, Eylül ve Pamuk birlikte birçok havuç yediler ve o kadar çok eğlendiler ki akşam karanlığı çöktüğünde bile oynamaya devam ediyorlardı. Gün batımının kızılı, havuç bahçesine sihirli bir ışık saçıyordu. Pamuk'ın küçük kulakları hafifçe aşağı düştü, çünkü uykudan bir hayli uykulu olmuştu. Eylül Pamuk'u kucaklayarak, 'Artık eve gitme vakti geldi Pamuk. Yarın tekrar burada buluşuruz' dedi. Pamuk da Eylül'e iyi geceler diledi ve eve doğru koştu. Eylül de evine döndü, güzel rüyalar görerek uykuya daldı. Rüyalarında, sonsuza kadar süren, rengarenk bir havuç bahçesi ve Pamuk'la olan neşeli oyunları vardı. Ertesi gün, Eylül kahvaltısında bolca havuç yedi. Artık havuç yemeği severek yapıyordu. Çünkü havuçlar onu güçlü ve sağlıklı tuttuğunu biliyordu. Ve her gün, sevimli tavşanı Pamuk'la birlikte, sihirli havuç bahçesinde yeni maceralara atılıyorlardı.