Çok uzaklarda, şirin bir kasabanın kenarında, Kübra ve Serhan adında iki harika insan yaşıyordu. Kübra, neşeli ve sıcakkanlı bir anneden; Serhan ise sakin ve anlayışlı bir babadan farksızdı. Onların iki tane de çok tatlı çocukları vardı: Emiray ve Aysima. Emiray, yaramaz ama bir o kadar da sevecen bir erkek çocuktu. Aysima ise, uslu ve zeki, abisine her zaman yardım eden bir kızdı. Aile, birbirlerine çok düşkündü ve her zaman birbirlerinin yanında oldular. Bir gün, aile pikniğe gitti. Güzel bir yeşillik alanda piknik sepetlerini açtılar, sandviçler, meyveler, kurabiyeler her şey vardı. Tam oyun oynamaya başlıyorlar ki, Aysima'nın gözüne bir kumbara ilişti. Eskiden kullanılmış, biraz paslanmış ama bir o kadar da gizemli görünümlü bir kumbara. Kumbara, oldukça eski görünüyordu ve üzerinde garip semboller vardı. Aysima, 'Baba, bak! Bu kumbara ne kadar ilginç!' dedi heyecanla. Serhan, eğilip kumbaraya baktı. 'Vay canına, gerçekten de eski görünüyor' diye karşılık verdi. 'Belki içinde bir sürpriz vardır?' diye ekledi sırıtarak. Emiray ise, 'Ben açıp bakayım!' dedi heyecanla, ama babası onu durdurdu. 'Hayır canım, belki sihirlidir. Öncelikle kumbaradaki yazıları çözmemiz gerek.' dedi. Aile bir süre kumbaradaki sembolleri inceledi. Sonunda Serhan, 'Sanırım bu semboller, 'Ailenin değerini unutma' anlamına geliyor' dedi. Emiray biraz kaşlarını çattı. 'Ailenin değeri mi? Bu ne demek?' diye sordu. Kübra gülümsedi. 'Ailenin değeri, sevgimiz, birliğimiz, birlikteliğimiz demek canım. Birbirimize destek olmak, birlikte eğlenmek, zor zamanlarda birbirimize yardım etmek demek' dedi. Ancak, Emiray tam olarak anlamıyordu. Bu yüzden, akşam eve döndüklerinde, küçük bir tartışma çıktı. Emiray, Aysima'nın oyuncak ayısını almak istedi. Aysima ise, 'Hayır, bu benim en sevdiğim oyuncağım!' diye bağırdı. Emiray ise, 'Ama ben de istiyorum!' diye karşılık verdi. Bu tartışma, ailedeki sevgi ve birlik hissinin önemini Emiray'a gösteren bir fırsata dönüştü. Kübra ve Serhan, hemen araya girdiler. 'Emiray, Aysima'nın oyuncak ayısına ihtiyacı var. Sen de diğer oyuncaklarınla oynayabilirsin,' dedi Kübra sakin bir sesle. Serhan ise, 'Bakın çocuklar, siz kardeşsiniz, birbirinizi sevmeli ve korumalısınız. Birbirinizin oyuncaklarına sahip çıkmak yerine, oyuncaklarınızı paylaşmayı öğrenmelisiniz. Bu sihirli kumbarada da yazdığı gibi ailenizin değerini hatırlamanız gerek, birbirinize olan sevginizi ve desteğinizi unutmamalısınız.' diye ekledi. Emiray ve Aysima, anne ve babalarının sözlerini dinleyerek, oyuncak ayısını paylaşmayı kabul ettiler. Bir süre sonra, Emiray oyuncağı paylaşmanın ne kadar keyifli olduğunu fark etti. Aysima ile birlikte, oyuncak ayı ile birlikte birçok oyun oynadılar ve daha da iyi arkadaş oldular. O günden sonra, Emiray ve Aysima, her zaman birbirlerine destek oldular ve ailelerinin değerini daha iyi anladılar. Sihirli kumbara da, onlara aile bağlarının önemini hatırlatmaya devam etti. Aile, birlikte birçok macera yaşadı ve hep mutlu sonla biten bu maceralar, onların bağlarını daha da güçlendirdi. Her akşam, uyumadan önce, Kübra ve Serhan çocuklarıyla birlikte aile fotoğraflarına baktılar ve ailelerinin değerini bir kez daha hatırladılar. Emiray ve Aysima büyüdüler ve zamanla kendi ailelerini kurdular ancak ailelerinin değerini asla unutmadılar. Çocuklarına da her zaman aile bağlarının önemini öğrettiler. Her aile üyesi, her zaman diğer üyelerin yanında oldu ve birbirlerini destekledi. Bu da, onların mutlu ve güçlü bir aile olmalarını sağladı. Ve böylece, sihirli kumbaradan gelen ders, nesiller boyunca bu mutlu ailede aktarıldı. Her yeni nesil, aile bağlarının önemini ve birbirlerinin değerini anlayarak, mutlu ve birlik içinde yaşadı. Bu masalın sonu, tıpkı mutlu bir aile gibi, mutlu ve huzurlu bitti. Çünkü ailenin değeri, hayatın en güzel ve en değerli hazinesi…