Ege, üç yaşında çok tatlı, çok da yaramaz bir çocuktu. Parıltılı oyuncak arabaları, rengarenk balonları ve tabii ki, oyun hamurlarını çok severdi. Ama bir şey vardı ki, Ege'nin canını sıkardı: tuvalete gitmek. 'Çiş yaparken bir şey olacak diye korkuyorum!' derdi annesine sık sık. Küçük kalbi endişeyle çarpardı, tuvalet düşüncesi onu ürkütürdü. Bu yüzden, çişini tutar, küçük bedenini zorlardı. Annesi ve babası, Ege'nin bu korkusunu anlıyorlardı. Ona hiç baskı yapmadılar, ama yavaş yavaş tuvalete alışmasını sağlamak için farklı yollar denediler. Bir gün, annesi Ege'ye masal anlattı. Masalda, Minik Tavşan adında bir tavşan vardı. Minik Tavşan da tıpkı Ege gibi tuvaletten korkuyordu. 'Ben çişimi yapamıyorum, çünkü orada karanlık bir canavar var!' diye düşünüyordu Minik Tavşan. Ama bir gün, cesur bir tavşanın annesi, 'Korkma canım, o canavar yok! Tuvalet sadece bir yer, çişini orada bırakabileceğin bir yer!' demişti. Minik Tavşan, annesinin cesaret verici sözleri sayesinde tuvalete gitmiş ve korkusunu yenmişti. Annesi Ege'nin elini tuttu, 'Görüyor musun Ege? Minik Tavşan bile korkusunu yenmiş. Sen de yenebilirsin!' dedi. Ege, Minik Tavşan masalını çok sevdi. Masaldaki cesur tavşanın hikayesi ona cesaret verdi. Annesi ve babası Ege için özel bir tuvalet eğitimi seti hazırlamıştı. Rengarenk bir klozet kapağı, sevimli bir tuvalet fırçası, ve bir de ödül olarak kullanacakları yapışkanlı yıldızlar vardı. Her çişini tuvalete yaptığı zaman bir yıldız kazanacaktı. Ege, bu ödül sistemini çok beğendi. İlk başta biraz tereddüt etti, ama annesinin ve babasının yanında hissettiği güvenle tuvalete adım attı. Başlarda biraz zorlandı, ama her başarılı çişten sonra bir yıldız kazandıkça, kendine olan güveni arttı. Yıldızlar, tuvaletin korkunç olmadığını, aksine eğlenceli bir yer olduğunu kanıtlar gibiydi. Annesi ve babası da her seferinde onu ödüllendirdi, 'Aferin Ege, çok cesursun!' diyerek onu desteklediler. Ege, çişini yaparken bazen hâlâ biraz tedirgin oluyordu, ama Minik Tavşan'ı hatırlayarak korkusunu yenmeyi başarıyordu. Günler geçti, haftalar geçti. Ege'nin yıldızları çoğaldı. Duvarda parıldayan yıldızlar, Ege'nin başarısının birer simgesiydi. Bir gün, Ege annesine, 'Anne, artık tuvaletten korkmuyorum!' dedi, gözlerinde mutlulukla. Annesi, Ege'nin gelişimiyle gurur duydu ve onu kollarına alıp sımsıkı sarıldı. Ege, tuvalete gitmekle ilgili endişelerini atmış, artık özgüvenli ve mutlu bir çocuktu. Ege'nin hikayesi, bize tuvalete gitme korkusunun üstesinden gelmenin mümkün olduğunu gösteriyor. Önemli olan, sevgi dolu bir ortamda, sabırla ve destekleyici bir yaklaşımla çocukların korkularını yenmelerine yardımcı olmaktır. Ege'nin başarısı, ebeveynlerin sabrının ve desteğinin ne kadar önemli olduğunu kanıtlıyor. Çünkü Ege sadece tuvalet korkusunu yenmekle kalmadı, aynı zamanda kendi kendine güvenmeyi, azmini ve başarı duygusunu da öğrendi. Artık Ege, parıltılı oyuncak arabalarını ve rengarenk balonlarını daha da keyifle oynuyor, çünkü en büyük korkusunu yenmiş ve hayatının yeni bir bölümüne başlamıştı. Ege'nin hikayesi, tüm çocuklara ve ebeveynlere, her zorluğun üstesinden gelinebileceğini hatırlatıyor. Unutmayın, cesaret ve sabır her zaman zaferi getirir!