Efe, küçük ama yüreği büyük bir çocuktu. Üç ablası ve bir de küçük kardeşi vardı. Ailesi fakirdi, ama sevgi doluydu. Efe, ablalarına ve kardeşine çok düşkündü. Her fırsatta onlara yardım eder, oyunlarında onlarla birlikte oynardı. Bir gün, Efe ormanda oynarken, yere düşmüş parlak kırmızı bir elma buldu. Elma olağanüstü güzeldi, sanki güneşin ışığını yansıtıyordu. Efe elmayı dikkatlice aldı ve eve götürdü. Eve geldiğinde, elmayı ablalarına gösterdi. Ablaları, elmanın güzelliğine hayran kaldılar. 'Ne kadar güzel bir elma Efe!' diye haykırdı büyük ablası Ayşe. 'Benim payıma düşen kısmını şimdi istiyorum!' dedi ortanca abla Zeynep. En küçük abla Fatma ise, 'Bunu hep birlikte yiyelim!' dedi. Ancak, Efe'nin küçük kardeşi Ali, ağlamaya başladı. 'Ben de istiyorum!' diye bağırdı. Efe, kardeşinin ağlamasına dayanamadı. 'Üzülme Ali, ben elmayı paylaşacağım' dedi ve elmayı dört parçaya böldü. Herkese birer parça verdi. Ablalar ve kardeş, elmayı büyük bir iştahla yediler. Ancak, Efe'nin parçası bittiğinde, birdenbire kendisini bir sihirli ormanda buldu. Orman, muhteşem renkler ve garip bitkilerle doluydu. Efe, hiç korkmadı. Aksine, etrafını keşfetmeye başladı. Ormanın derinliklerinde ilerlerken, güzel bir kulübe gördü. Kulübenin kapısına vurdu. Kapıyı, yaşlı ama neşeli bir kadın açtı. Kadın, Efe'ye gülümsedi. 'Hoş geldin, yavrum!' dedi. 'Ben bu ormanın koruyucusuyum. Senin buraya geldiğini elmadan öğrendim. Elma, paylaşmayı sevenlerin girdiği sihirli bir kapı açıyor.' Yaşlı kadın, Efe'ye ormanın gizemlerini anlattı. Efe, ormanda yaşayan hayvanlarla tanıştı, onların hayatlarını öğrendi. Ormanın gizli yollarını keşfetti. Bir süre sonra, yaşlı kadın Efe'ye, 'Artık gitme zamanın geldi yavrum,' dedi. 'Bu ormanın sırlarını başkalarına anlat, paylaşmayı öğrenmelerini sağla.' Efe, yaşlı kadına teşekkür etti ve ormandan ayrıldı. Kısa bir süre sonra kendisini tekrar evinde buldu. Ablaları ve kardeşi onu görünce sevinçten havalara uçtular. Efe, onlara ormanda yaşadıklarını anlattı. Onlara paylaşmanın önemini, yardımlaşmanın güzelliğini, sevginin gücünü anlattı. Ablaları ve kardeşi, Efe'nin anlattıklarından çok etkilendiler. Bundan sonra, her zaman birbirlerine yardım ettiler, her şeyi paylaştılar ve büyük bir sevgiyle büyüdüler. Efe'nin sihirli elması, sadece lezzetli bir elma değildi. Paylaşmanın ve kardeşliğin sihirli bir simgesiydi. Efe, bu sayede sadece bir macera yaşamamış, aynı zamanda ailesine ve kendisine çok büyük bir ders vermişti. Çünkü Efe öğrenmişti ki; paylaşmak, yardımlaşmak, sevgi dolu olmak, hayatı daha güzel ve anlamlı kılan en önemli değerlerdir. Ve bu değerler, onu her zaman mutlu edecek bir hazineydi. Herkesin kalbinde, paylaşmanın sihirli bir elması vardı, yeter ki onu bulmayı ve kullanmayı bilsinler. Efe, bunu herkese göstermişti ve bundan sonraki hayatlarında, ailesi bu öğretiyle büyüdü ve mutlu bir şekilde yaşamlarını sürdürdüler. Elmanın büyüsü, paylaşmanın büyüsüyle birleşmişti ve herkesin hayatına mutluluk getirmişti. Bu yüzden, her zaman hatırlayın, paylaşmak güzeldir!