Güneş, yemyeşil bir vadiye altın ışıklarını serpiştiriyordu. Ece ve Efe, dedelerinin eski evinin bahçesinde, unutulmuş köşelerde saklı hazineleri arıyorlardı. Ece, pembe çiçekli elbisesiyle koşuştururken, Efe ise kahverengi gözleriyle dikkatlice her yeri inceliyordu. Birden, Efe eski bir sandığın kapağını açtı. Sandık içinde, tozlu bir örtüyle kaplı, küçük, ahşap bir müzik kutusu vardı. Örtüyü dikkatlice kaldırdıklarında, kutunun üzerinde parıldayan bir melek sembolü gördüler. Melek, kanatları açık, sanki uçacakmış gibiydi. Ece, 'Bak Efe, ne güzel bir müzik kutusu!' diye haykırdı. Efe, kutuyu yavaşça açtığında, içinden yumuşak, tatlı bir melodi yükseldi. Melodi, vadiyi doldururken, küçük melek sembolü canlandı! Melek, kutudan hafifçe yükseldi ve etrafında parıldayan bir ışık halkası oluştu. Ece ve Efe şaşkınlıkla birbirlerine baktılar. Melek, 'Merhaba sevgili çocuklar,' diye konuştu, sesi pırıl pırıl bir çan sesi gibiydi. 'Ben Melodi, bu müzik kutularının bekçisiyim. Sizleri burada görmekten çok mutlu oldum.' Melodi, Ece ve Efe'ye büyülü müzik kutularının gizemini anlattı. Her kutunun, içinde saklı bir iyilik tohumu olduğunu, bu tohumların ise ancak sevgi ve yardımseverlikle filizlenebileceğini söyledi. Ece ve Efe, Melodi'nin anlattıklarını büyük bir ilgiyle dinlediler. Melodi, onlara bir görev verdi: Köydeki herkese iyilik yapmaları ve böylece müzik kutularındaki iyilik tohumlarını büyütmeleri gerekiyordu. Ece ve Efe, bu görevi büyük bir heyecanla kabul ettiler. İlk olarak, yaşlı Bayan Gül'ün bahçesindeki çiçekleri suladılar. Ardından, yaramaz çocuklar tarafından ağaçtan düşürülen kediyi kurtarıp, ağaca geri çıkardılar. Sonrasında, ağır yükleriyle zorlanan yaşlı Ali Amcaya yardım edip, eşyalarını taşımalarına yardım ettiler. Her iyilik yaptıklarında, müzik kutusu daha parlak parlıyor, Melodi'nin sesi daha da tatlı geliyordu. Ece ve Efe, her geçen gün daha mutlu oluyordu. Çünkü iyilik yapmak, onlara büyük bir mutluluk veriyordu. İyilik yapmak, sadece başkalarına değil, kendilerine de iyi geliyordu. Bir gün, köylülerden biri olan Ayşe Teyze, köpeklerinin hasta olduğunu söyledi. Ece ve Efe, hemen veterinere gittiler ve veterinerin söylediği ilaçları alarak, köpeğe baktılar. Köpek kısa sürede iyileşti. Ayşe Teyze çok mutlu oldu. Ece ve Efe'nin iyilikleri sayesinde, köyde herkes mutlu ve huzurluydu. Köylüler, Ece ve Efe'nin iyiliklerini asla unutmayacaktı. Herkes, onların ne kadar iyi kalpli olduklarını dile getiriyordu. Ece ve Efe'nin yaptıkları iyilikler köyde adeta bir iyilik dalgası yarattı. Başkaları da onlardan örnek alarak iyilik yapmaya başladı. Köy, daha da güzel ve mutlu bir yer oldu. Bir akşam, Ece ve Efe, eski sandığın yanına oturdular. Müzik kutusu, parıldayan ışıklarla doluydu. Melodi, 'Sevgili çocuklar,' dedi. 'Siz, iyiliğin gücünü gösterdiniz. Müzik kutularındaki iyilik tohumları, sevginiz ve yardımseverliğiniz sayesinde güzel çiçekler açtı. Bundan böyle, her zaman kalplerinizde iyilik tohumlarını besleyin. Unutmayın, dünyayı daha güzel bir yer yapmak, sizin ellerinizde.' Melodi, yavaşça müzik kutusuna geri döndü ve müzik kutusu sessizleşti. Ece ve Efe, Melodi'nin sözlerini kalplerine kazıdılar. O günden sonra, her zaman iyilik yapmaya çalıştılar. Biliyorlardı ki, dünyayı güzelleştirmenin en güzel yolu, iyilik yapmaktı. Ve her zaman iyiliğin gücünü hatırlayacaklardı. Ece ve Efe, o büyülü müzik kutusu sayesinde, hayatlarının en güzel dersini almışlardı. İyi yürekliliklerinin, dünyayı nasıl güzelleştirdiğini görmüşlerdi. Ve bu güzel anıyı her zaman kalplerinde taşıdılar.