Güneş, pırıl pırıl parlıyordu. Ece ve Efe, büyükannelerinin bahçesinde oyun oynuyorlardı. Ece, pembe bir tavşan peluşuyla oynarken, Efe, yeni aldığı topunu havaya fırlatıp duruyordu. Büyükanneleri, onlara tatlı kurabiyeler pişirmişti. 'Tatlım, kurabiyeler soğudu, gelin yiyin,' dedi büyükanneleri. Ece ve Efe koşarak büyükannelerinin yanına gittiler ve kurabiyelerden tattılar. Kurabiyeler o kadar lezzetli idi ki, ikisi de birkaç tane daha yediler. Yemekten sonra, Ece ve Efe bahçede dolaşmaya başladılar. Ece, eski bir ağaç gövdesinin yanında, parıltılı bir kapı gördü. Kapı, ahududu ve yaban mersini rengi ile süslenmiş, gökkuşağı gibi renkler saçıyordu. 'Efe, bak!' diye bağırdı Ece heyecanla. 'Ne kadar güzel bir kapı!' Ama Efe, hiçbir şey göremedi. 'Ne kapı Ece? Hiçbir şey yok burada!' dedi şaşkınlıkla. Ece kapıyı daha yakından inceledi. Kapının üzerinde, minik altın harflerle 'Mutlu Orman' yazıyordu. Kapıya yaklaştıkça, bir müzik sesi duydu, hafif ve neşeli bir melodi. Kapının yanına yaklaştığında, kapının sadece iyi kalplilerin görebileceğini anladı. Efe'nin ise kapıyı görememesinin sebebi, son zamanlarda yaptığı küçük yaramazlıklar ve arkadaşlarına karşı bazen sergilediği sert tavırdı. Ece, Efe'ye kapıyı açıklamak istedi ama Efe'nin onu dinleyeceğini düşünmüyordu. 'Belki daha sonra ona anlatırım,' diye düşündü. Ece derin bir nefes alıp, kapıyı itti. Kapı, gıcırtısız bir şekilde açıldı ve Ece'yi, rengarenk çiçeklerle ve şelalelerle dolu, muhteşem bir ormana taşıdı. Mutlu Orman'da her şey mükemmeldi. Ağaçlar dans ediyordu sanki, çiçekler gülümsüyordu, kelebekler ise müzik gibi kanat çırpıyorlardı. Ece, ormanın içinde dolaşırken, sevimli hayvanlarla karşılaştı: Konuşan sincaplar, şapkalarıyla şirin tavşanlar, ve şarkı söyleyen kuşlar. Ormanın derinliklerinde ise, bilge bir baykuş yaşıyordu. Baykuş, Ece'yi sıcak bir şekilde karşıladı ve ona ormanın sırlarını anlattı. Baykuş, Ece'ye Mutlu Orman'ın yalnızca iyi kalplilerin yaşayabileceği büyülü bir yer olduğunu söyledi. Burada, iyilik her zaman kötülüğe galip geliyordu ve herkes birbirine yardım ediyordu. Baykuş, Ece'ye, iyi kalpli olmanın önemini ve başkalarına karşı her zaman sevgi ve saygı göstermenin ne kadar değerli olduğunu anlattı. Ece, baykuşun sözlerini dikkatle dinledi ve içinden, Efe'ye de bu güzel yeri göstermeyi diledi. Ece, ormanda geçirdiği zaman boyunca çok mutlu oldu. Yardımsever hayvanlara yardım etti, güzel çiçekleri suladı ve şarkı söyleyen kuşlarla birlikte şarkı söyledi. Orada geçirdiği zaman, kalbinin iyilikle dolmasını sağladı. Sonunda, ormanın çıkışında, ilk gördüğü kapıya çok benzeyen bir kapı daha buldu. Bu kapı, onu büyükannesinin bahçesine geri götürdü. Ece, büyükannesinin bahçesinde Efe'yi buldu. Efe, Ece'nin nerede olduğunu merak ediyordu. Ece, Efe'ye Mutlu Orman'dan bahsetti ve orada gördüğü harika şeyleri anlattı. Ancak, kapıyı görememesi üzerine, Efe, küçük yaramazlıklarından dolayı pişman olduğunu itiraf etti. Arkadaşlarına karşı bazen sert davrandığını ve bunun doğru olmadığını anladı. Ece, Efe'yi affetti ve ona iyi kalpli olmanın önemini bir kez daha anlattı. Ertesi gün, Ece ve Efe, büyükannelerinin bahçesinde birlikte oyun oynuyorlardı. Ece, Efe'ye, iyi kalpli olmanın önemini öğreten Mutlu Orman'daki maceralarını tekrar anlattı. Bu kez, Efe, Ece'nin anlattıklarını daha dikkatli dinledi ve iyi kalpli olmaya çalıştı. O günden sonra, Ece ve Efe, her zaman birbirlerine karşı nazik ve saygılı davrandılar ve arkadaşlarına daima yardım ettiler. Çünkü, iyi kalpli olmanın, en büyük mutluluk olduğunu anlamışlardı. Ece ve Efe'nin hikayesi, iyi kalpli olmanın ve başkalarına karşı sevgi ve saygı göstermenin önemini vurgulayan bir masaldır. Mutlu Orman'a ancak iyi kalplilerin girebilmesi, iyiliğin değerini ve gücünü göstermektedir. Masal, çocuklara, iyi kalpli olmanın ne kadar önemli olduğunu ve bunun hayattaki mutluluklarına nasıl katkıda bulunduğunu öğretmektedir. Ayrıca, kötü davranışların sonuçlarını ve pişmanlığın önemini vurgulamaktadır. Çocuklar, Ece ve Efe'nin hikayesinden, iyi kalpli olmanın ödüllerini ve kötülükten uzak durmanın faydalarını öğreneceklerdir.