Ece ve Efe, büyükannelerinin ördüğü sıcak yünlü kazaklarını giymiş, ellerinde fenerleriyle büyülü ormana doğru yol alıyorlardı. Ormanın gizemli sesleri, ağaçların arasında dans eden ateş böceklerinin ışıkları, onları büyülü bir dünyaya taşıyordu. Ormanda yürürken, uzaktan gelen hüzünlü bir ses duydular. 'Kim ağlıyor böyle?' diye fısıldadı Ece, fenerinin ışığını ormanın derinliklerine doğru tutarak. Ses, kocaman bir çınar ağacının yanından geliyordu. Yaklaştıkça ağacın gövdesinin gözyaşı gibi sızlayan bir sıvı ile kaplı olduğunu gördüler. Çınar ağacı, kocaman yapraklarını sallayarak, 'Oh, oh, oh...' diye inliyordu. Ece ve Efe korkuya kapılmadan yaklaştılar. Ağacın etrafı, kırık oyuncaklar, atılmış kağıtlar ve çeşitli çöplerle doluydu. 'Ne oldu sana, güzel çınar ağacı?' diye sordu Efe, sesinde derin bir endişe vardı. Çınar ağacı, 'Siz iyiliği temsil ediyorsunuz, değil mi?' diye sordu. 'Evet!' diye cevap verdiler Ece ve Efe bir ağızdan. 'Çünkü ben her zaman diğer ağaçlara, kuşlara, hayvanlara iyilik yapmaya çalışırım.' 'O zaman yardım edeceğinize eminim!' dedi çınar ağacı ümitle. 'Bu çöpler beni çok üzüyor. Güzelliğimi, huzurumu bozuyorlar. Ben sadece temiz bir ortamda mutlu olabilirim.' Ece ve Efe, çınar ağacının üzgün halini görünce içleri acıdı. Hemen ellerindeki fenerlerle çöpleri toplamaya başladılar. Küçük oyuncakları özenle bir kenara koydular, kağıtları düzgün bir şekilde bağlayıp bir çuvala doldurdular. Bir süre sonra, çınar ağacının çevresi tertemiz olmuştu. Çınar ağacı, minnettarlıktan gözyaşları döker gibiydi, bu sefer gözyaşları sevinç gözyaşlarıydı. 'Çok teşekkür ederim, sevgili çocuklar!' dedi çınar ağacı, 'Siz harika bir iyilik örneği gösterdiniz. Sizi tüm dost canlısılara örnek göstereceğim!' Ece ve Efe, çınar ağacını temizlemekten çok mutluydular. Ancak, o kadar çok çöp vardı ki, tek başlarına hepsini taşımaları mümkün değildi. Akıllarına harika bir fikir geldi. Eve koşarak ailelerine çınar ağacının durumunu anlattılar. Aileleri hemen onlara yardım etmeye karar verdi. Baba büyük bir çöp torbası getirdi. Anne, eldiven ve maşa getirdi. Ablaları, kardeşleri, komşuları da katıldı temizlik seferberliğine. Bütün köy halkı seferber oldu ve birlikte ormanı temizlediler. Büyük bir işbirliğiyle, tüm çöpler temizlendikten sonra, çınar ağacı ne kadar mutlu olduğunu anlatamazdı. Yaprakları parıldıyordu, gövdesi daha da görkemliydi. Çınar ağacı, minnettarlığını göstermek için, Ece ve Efe’ye sihirli fındıklar hediye etti. Bu fındıklar, diledikleri zaman küçük, sevimli hayvanlara dönüşebiliyordu. Ece ve Efe, bu sihirli fındıkları, ihtiyaç duyan her canlıya iyilik yapmaya karar verdiler. O günden sonra, Ece ve Efe, her zaman doğayı korumaya ve çevrelerini temiz tutmaya özen gösterdiler. Çünkü biliyorlardı ki, küçük bir iyilik bile, büyük bir fark yaratabilir. Büyülü orman her zaman temiz ve mutlu kalmıştır. Çünkü Ece ve Efe ve köy halkı, çınar ağacına ve tüm doğaya karşı sorumluluklarının farkındaydılar ve hep birlikte, yardımlaşarak, her zaman iyiliği seçtiler. Ve bu da herkesin kalbine mutluluk ve huzur getirdi. Ece ve Efe’nin iyilikleri, tüm büyülü ormana yayıldı ve ormanın her köşesi, iyiliğin ve yardımseverliğin sıcaklığıyla doldu. Bu olaydan sonra Ece ve Efe, her zaman çevrelerinin temizliğine dikkat ettiler, başkalarına yardım etmeyi öğrendiler ve iyiliğin en güzel ödül olduğunu anladılar. Çünkü iyilik yapmak, sadece başkalarına değil, kendilerine de mutluluk ve huzur getiriyordu. Çocuklar, iyiliğin sihirli bir güç olduğunu keşfetmiş, iyiliğin her zaman en doğru yol olduğunu anlamışlardı. Ve böylece, Ece ve Efe’nin büyülü orman maceraları, iyiliğin, yardımseverliğin, ve doğayı sevmenin önemini anlatan güzel bir masal olarak sonsuza dek anlatılmaya devam etti.