Delila, küçük bir kızdı. Saçları güneşin altın rengi gibiydi, gözleri ise gökyüzünün mavisi gibi. Çok tatlı ve sevimli görünüyordu ama aynı zamanda biraz da utangaçtı. Yeni insanlarla tanışmak ya da önünde konuşma yapmak Delila'yı çok korkutuyordu. 'Keşke daha cesur olsaydım' diye düşünür, küçük ellerini sıkıca birbirine kavrardı. Bir gün, Delila bahçede oynarken, büyük bir kelebek gördü. Kelebek, rengarenk kanatlarıyla havada dans ediyordu. Delila, kelebeğe yaklaştı ve onu yakalamaya çalıştı. Ancak kelebek, Delila'nın elinden kaçıp uçup gitti. Delila üzüldü ama birden kelebeğin bıraktığı minik bir toz parçası gördü. Toza dokunduğu anda, etrafında minik, ışıl ışıl kelebekler belirdi. Her bir kelebek, farklı bir renge sahipti; mor, mavi, yeşil, turuncu… Kelebekler Delila'nın etrafında dans ederken, sevimli bir melodi çalmaya başladılar. 'Aman Tanrım!' diye fısıldadı Delila. 'Ne oluyor burada?' Kelebeklerden en büyüğü, Delila'ya doğru uçtu ve konuştu. 'Merhaba Delila! Biz sihirli kelebekleriz. Seni cesaretlendirmek için buradayız.' Delila şaşkındı. Konuşan bir kelebek! 'Ama…ama ben konuşamaz mıyım?' diye sordu titreyen bir sesle. 'Elbette konuşabilirsin Delila! Sadece cesaretini toplamalısın,' dedi büyük kelebek. 'Bizimle birlikte şarkı söylemeyi dene. Öncelikle küçük bir şarkı söylemeyi dene. Bu sana cesaret verecek.' Delila, başlangıçta biraz tereddüt etti, ama sonra kelebeklerin cesaretlendirmesiyle küçük bir şarkı söylemeye başladı. Sesinin titrediğini hissediyordu ama kelebekler onun etrafında dans edip şarkısına eşlik edince, Delila daha rahatladı. Şarkısını bitirdiğinde, göğsünde tarif edilemez bir gurur duydu. 'Harika!' diye bağırdı en büyük kelebek. 'Gördün mü? Çok güzel şarkı söyledin. Senin gibi güzel bir ses duymadım!' Diğer kelebekler de aynı fikirde olduğunu belirterek, Delila'yı alkışladılar. Delila, kelebeklerin cesaretlendirmesiyle daha da cesurlaştı. O günden sonra, okulda öğretmeninin sorduğu soruları cevaplamaktan korkmadı, arkadaşlarıyla daha rahat oynadı ve hatta okulun yetenek gösterisinde şarkı söylemeyi bile kabul etti. Her performansından sonra, minik sihirli kelebekler onu desteklemek için yanındaydı. Onlar, Delila'nın yeni bir özgüven kazanmasına yardım ettiler. Bir gün, Delila bir yarışmaya katılmaya karar verdi. Yarışmada, özgüvenini ve yeteneklerini sergileyecekti. Yarışmanın ilk aşamasında, heyecanından dolayı biraz gergin hissediyordu. Ama o an, minik sihirli kelebekler, onun etrafında bir araya geldiler ve ona güven verici bir melodi çaldılar. Delila nefesini derin bir şekilde aldı, ve kendine 'Ben bunu başarabilirim!' dedi. Yarışmada harika bir performans sergiledi. Çok çalışmış, çok emek vermişti ve sonunda kazandı. Kazandığı ödülü aldığında, sevinçten havalara uçtu. Delila, sihirli kelebekler sayesinde utangaçlığını yenmiş, özgüvenini kazanmış ve yeteneklerini ortaya koymuştu. O günden sonra, her zaman hatırladı ki; cesaret, içimizdeki minik sihirli kelebekler gibi, her zaman bizimle birlikteydi ve sadece onu bulmamız gerekiyordu. Delila, hayatının geri kalanında her zorluğun üstesinden gelmek için sihirli kelebeklerinin cesaretini ve gücünü her zaman hissetti. Ve hep hatırladı ki, her zaman kendi yeteneklerine güvenmeli, kendini özgüvenle ifade etmeliydi. Çünkü o, harika bir kızdı. Ve böylece Delila, küçük, utangaç kız olmaktan çıkarak, kendine güvenen ve başarılı bir genç kız oldu. Bu macera, ona hayatının en değerli dersini öğretti: 'Kendinize inanın, asla vazgeçmeyin!'