Cemre, dünyanın en şanslı kızıydı. Çünkü babası, dünyanın en komik babasıydı! Babası, uzun boylu, tombul ve her zaman gülümseyen bir adamdı. Gözleri, tıpkı iki parlak zeytin gibiydi ve saçları, güneşin altında parlayan altın gibiydi. Cemre ve babası, yaz tatillerini hep birlikte geçirmeyi çok severlerdi. Bu yıl da, büyük bir heyecanla, denize yakın bir tatil köyüne gitmişlerdi. Tatil köyü, rengarenk çiçeklerle dolu, harika bir yerdi. Cemre ve babası, her gün yeni maceralara atılıyorlardı. Bir gün, plajda kumdan kaleler inşa ediyorlardı. Cemrenin babası, inanılmaz derecede yaratıcıydı ve kumdan muhteşem bir kale inşa etmişti. Kalenin kuleleri, minareleri, hatta küçük bir şatosu bile vardı. Cemre, babasının yeteneğine hayran kalmıştı. 'Baba, sen bir sanatçısın!' diye bağırdı. Babası, 'Küçük sanatçıma teşekkür ederim!' diyerek göz kırptı ve Cemre'nin burnuna bir öpücük kondurdu. Ertesi gün, bir yelkenli turuna çıktılar. Deniz, masmaviydi ve güneş, sıcak ışınlarını üzerlerine serpmişti. Cemre, yelkenlinin direğine tırmanarak, 'Baba, ben bir denizciyim!' diye bağırdı. Babası, 'Kaptan Cemre, emrinizdeyim!' diye karşılık verdi. Ancak yelkenli, bir anda sert bir rüzgara yakalandı. Cemre, korkuya kapıldı, fakat babası çok sakin bir şekilde yelkenleri ayarladı ve yelkenliyi güvenli bir şekilde kıyıya yanaştırdı. Cemre, babasının sakinliği ve becerisine hayran kalmıştı. 'Baba, çok cesursun!' diye fısıldadı. Tatildeki bir başka gün ise, ormanda yürüyüşe çıktılar. Orman, kuş sesleri ve ağaçların kokusuyla doluydu. Cemre, birdenbire kayboldu. Ağlayarak babasını aradı. Babası, paniklemeye başlamışken, aklına bir fikir geldi. 'Cemre, sesini duyuyorum! Şu ağacın arkasında saklan, ben seni bulacağım!' dedi yüksek sesle. Cemre, babasının sesini duyar duymaz, saklandığı ağaçtan çıktı. Babası, Cemre'yi kucaklayarak sevincinden havalara kaldırdı. Cemre, babasının kendisine olan sevgisine ve onu bulma çabasına çok duygulanmıştı. 'Baba, seni çok seviyorum!' diye fısıldadı. Bir başka gün ise, tatil köyünde düzenlenen bir palyaço gösterisine gittiler. Palyaço, çok komik şakalar yapıyor, komik hareketler yapıyor ve sürekli şapkalarından tavşanlar çıkarıyordu. Cemre ve babası, kahkahadan kırılıyorlardı. Babası, Cemre'nin yanında oturmuş, onunla birlikte eğleniyor, şakalarına gülüyor ve onunla birlikte palyaçoya katılıyordu. Cemre, babasıyla birlikte geçirdiği bu zamanı çok seviyordu. 'Baba, seninle her zaman eğlenceli!' diye bağırdı. Babası onu kucakladı ve'Ben de seninle her zaman eğlenceli küçük kızım' dedi. Tatil boyunca Cemre ve babası birçok eğlenceli aktiviteye katıldılar. Bisiklete bindiler, yıldızları izlediler, kumdan kaleler inşa ettiler ve birlikte çok güzel anılar biriktirdiler. Her gece, yatmadan önce Cemre, babasına sarılıp, 'Seni çok seviyorum baba!' diyordu. Babası da, 'Ben de seni çok seviyorum küçük kızım!' diye karşılık veriyordu. Tatil boyunca geçirdikleri her an, Cemre'nin babasına olan sevgisini daha da artırmıştı. Tatil bittiğinde, eve dönme zamanı gelmişti. Cemre, çok üzüldü. Ancak, babası, ona bir sürpriz hazırlamıştı. Birlikte gidecekleri yeni bir tatil için biletler almıştı. Cemre, sevinçten havalara uçtu. Babasıyla birlikte geçirdiği her anın değerini biliyor ve onu çok seviyordu. Bu tatil, Cemre'nin hayatının en güzel tatiliydi. Çünkü, en sevdiği insanla birlikteydi. Ve biliyordu ki, babasının sevgisi her zaman yanında olacaktı. Bu tatilden Cemre, babasına olan sevgisini ve saygısını daha da derinleştirmiş, büyüklerin güvenilirliğini ve koruyuculuğunu öğrenmişti. Ayrıca, hayatın zorluklarıyla karşılaşıldığında bile, sakin kalmanın ve çözüm bulmanın önemini anlamıştı. Babasının komikliği ve sıcaklığı ise, her zorluğun üstesinden gelmesini kolaylaştırmıştı. Bu tatil, Cemre ve babası için unutulmaz bir deneyim olmuştu. Ve bu deneyim, onların bağlarını daha da güçlendirmişti. Bu yüzden, Cemre'nin kalbinde, babasına duyduğu sevgi ve saygı, hep sonsuza dek yaşayacaktı.