Mina, Almila ve Melis, okulda teneffüste sıralarına yayılıp uyuyakalmışlardı. Zeynep öğretmen, 'Kızlar, kalkın!' diye seslense de uykuları o kadar ağırdı ki, öğretmen onları uyandıramamıştı. Gözlerini açtıklarında kendilerini şık, parlak bir servisin içinde buldular. Servis, bembeyaz, büyüleyici bir buz şatoya doğru gidiyordu. Buz şato, sivri kuleleri ve buzdan oyulmuş pencereleriyle masal kitaplarından fırlamış gibiydi. Buz şatodaki insanlar, üç arkadaşa gülümseyerek, 'Hoş geldiniz!' dediler. 'Sizi bekliyorduk. Ormanın derinliklerine, Sihirli Bilge Ağaç'a götüreceğiz.' Mina, Almila ve Melis birbirlerine şaşkın şaşkın baktılar. Ne olup bittiğini anlamıyorlardı. Ancak, heyecanları da oldukça fazlaydı. Buz şatodan çıktıklarında, kendilerini devasa ağaçların arasında, güneş ışınlarının zar zor ulaşabildiği bir ormanın içinde buldular. Hava, ağaçların kokusuyla, nemli toprağın kokusuyla, yemyeşil bitkilerin kokusuyla iç içeydi. Kuş sesleri, ağaç dallarında oynaşan güneş ışınlarının şırıltısı ve dere sularının şırıl şırıltısı birbirine karışarak nefis bir melodi oluşturmuştu. Ormanın derinliklerine doğru yürürken, etraflarında her an yeni bir sürpriz ortaya çıkıyordu. Renkli kelebekler, minik kuşlar, sevimli sincaplar… Hatta bir noktada, üzerinde parlak renklerde çiçekler açmış, kocaman bir mantarın altında, şirin bir kurbağayla karşılaştılar. Kurbağa, 'Dikkatli olun çocuklar!' diye uyardı onları. 'Orman, güzel olduğu kadar tehlikeli de olabilir. Kaybolmamaya özen gösterin.' Yürüyüşleri sırasında, Melis 'Bakın, ne kadar güzel bir çiçek!' diye haykırdı. Ağaçların arasında, güneşin altında, parıldayan bir çiçek vardı. Çiçeği incelediklerinde, çiçeğin yapraklarının arasında küçük, altın rengi bir yaprak buldular. Yaprağı eline alan Mina, 'Bu çok özel bir şey olmalı!' dedi. Derinlere doğru ilerledikçe, ormanın daha da büyülü olduğunu fark ettiler. Ağaçlar, daha büyük ve daha ihtişamlı hale geliyordu. Hatta bazı ağaçların dalları, sanki onları kucaklamak istercesine, yollarının üzerine eğiliyordu. Sonunda, ormanın tam ortasında, devasa bir ağaç gördüler. Ağaç, o kadar büyüktü ki, gövdesini üç arkadaş bile çevreleyemezdi. Ağaç, gökyüzüne uzanan dallarıyla, binlerce yıl yaşamış gibi görünüyordu. Ağaçtan, yumuşak ve bilge bir ses geldi. 'Hoş geldiniz, sevgili çocuklar!' dedi ağaç. 'Ben, Sihirli Bilge Ağaç'ım. Sizi uzun zamandır bekliyordum.' Üç arkadaş, şaşkınlıklarını gizleyemediler. Konuşan bir ağaçla karşılaşmak, hayallerinin ötesindeydi. Sihirli Bilge Ağaç, onlara ormanın önemini anlattı. 'Orman, sadece güzel ağaçlardan ve çiçeklerden ibaret değil,' dedi. 'Orman, dünyamızın akciğeridir. Ağaçlar, havayı temizler, oksijen üretir ve iklimi dengeler. Ormanın her bir canlısı, birbirine bağlıdır. Birbirlerine yardımcı olurlar ve birlikte yaşarlar. Sizler de, ormanın birer parçası olarak, onu koruyup kollamalısınız.' Sihirli Bilge Ağaç, onlara ormanın farklı canlılarını ve bitkilerini tanıttı. Her birinin, ormanın dengesinde ne kadar önemli bir rol oynadığını gösterdi. Onlara, ormanın nasıl korunması gerektiğini, çöplerin nasıl atılması gerektiğini, ağaçların nasıl korunması gerektiğini, hayvanlara nasıl davranılması gerektiğini öğretti. Üç arkadaş, Sihirli Bilge Ağaç'ın sözlerini dikkatle dinlediler. Ormanın ne kadar önemli olduğunu, onu korumak için neler yapmaları gerektiğini anladılar. Sihirli Bilge Ağaç, onlara ormanı sevmeyi, ormanın bir parçası olmayı ve ormanı korumayı öğretmişti. Sihirli Bilge Ağaç, onlara uzun uzun ormanın önemini anlattıktan sonra, onları tekrar buz şatoya, oradan da kendi okullarına geri gönderdi. Okulda, sıralarında uyanmışlardı. Zeynep öğretmen, onları endişeyle bekliyordu. Üç arkadaş, başlarına gelenleri anlattıklarında, Zeynep öğretmen ilk başta inanmadı. Ancak, çocukların gözlerindeki heyecan ve anlattıkları hikayenin detayları, öğretmeninin bile hikayeye inanmasına neden oldu. O günden sonra, Mina, Almila ve Melis, ormanın önemini herkesten çok iyi biliyorlardı. Ormanı koruyup kollamak için ellerinden gelen her şeyi yapıyorlardı. Arkadaşlarına, ailelerine, komşularına ve okul arkadaşlarına, ormanın önemini anlatıyor, onları da ormanı korumaya çağırıyorlardı. Sihirli Bilge Ağaç'ın dersleri, onların hayatını değiştirmişti. Buz şatosu ve Sihirli Bilge Ağaç deneyimi, Mina, Almila ve Melisin asla unutmayacağı bir macera olmuştu. Bu macera, onlara sadece ormanın önemini öğretmekle kalmamış, aynı zamanda, arkadaşlıklarının gücünü, birlikte çalışmanın önemini ve hayal gücünün sınır tanımazlığını da göstermişti. Her zaman, her şeyi başardıklarında, birlikte ve dostça hareket etmenin önemini unutmayacaklardı. Artık, okulda teneffüslerde uyumayı çok daha dikkatli yapacaklardı, çünkü rüyaların da gerçek olabileceğini öğrenmişlerdi. Bu yüzden, uykuya dalmadan önce hep birlikte 'Ormanı koruyacağız!' diye fısıldar oldular.