Aybilge, yedi yaşına girmişti. Yedi yaş, sihirli bir yaştı Aybilge için. Çünkü yedi yaş, tüm hayallerin gerçekleşebileceği, tüm dileklerin kabul edilebileceği bir yaştı Aybilge'nin gözünde. O sabah, uyanır uyanmaz penceresinden içeri süzülen güneş ışınlarına bakarak 'Bugün benim doğum günüm!' diye bağırdı. Annesi ve babası, yatak odasına girerek 'İyi ki doğdun, tatlı kızımız!' dediler. Aybilge'nin mutluluğu gökkuşağı gibiydi, renk renk, ışıl ışıl. Annesinin yaptığı enfes kahvaltının ardından, Aybilge, en sevdiği pembe elbisesini giydi. Saçlarını iki tane küçük örgü yapıp, pembe kurdelelerle bağladı. O gün, Aybilge için özel bir gün olduğundan, kahvaltıdan sonra bahçede, annesi ile birlikte, büyük bir doğum günü pastası yapmaya karar verdiler. Annesi, un, şeker, yumurta ve diğer malzemeleri getirirken, Aybilge de heyecanla karıştırmaya, çırpmaya ve şekil vermeye yardım etti. Pasta, Aybilge'nin en sevdiği çilekli ve vanilyalı oldu. Üzerine, yedi tane parlak mum diktiler ve Aybilge 'dilek tutma' anını sabırsızlıkla beklemeye başladı. Öğleden sonra, Aybilge'nin arkadaşları, Pembe, Mavi ve Yeşil, doğum günü partisine geldiler. Pembe, elinde parlak bir hediye paketiyle; Mavi, şiir yazdığı güzel bir kartla; Yeşil ise, Aybilge'nin en sevdiği oyuncaklardan birini getirmişti. Aybilge'nin yüzü mutluluktan parlıyordu. Arkadaşları ile bahçede oyunlar oynadılar, gülerler, şarkılar söylediler, ve birlikte pastayı afiyetle yediler. Aybilge, mumları üfledikten sonra, en büyük dileğini tuttu: 'Umarım tüm arkadaşlarımla hep birlikte mutlu oluruz'. Ancak, o akşam, Aybilge bir sorunla karşılaştı. Çok sevdiği pembe kurdelesi, oyun oynarken kopmuştu. Gözleri doldu. Arkadaşları, onu teselli etmeye çalışırken, Mavi, 'Üzülme Aybilge, sana yeni bir kurdele yapacağım!' dedi. Mavi, çok yetenekli bir kızdı ve kısa süre içinde, Aybilge'nin saçına takabileceği, daha güzel ve daha parlak bir kurdele ördü. Pembe ve Yeşil de Aybilge'ye öpücükler vererek onu mutlu etmeye çalıştılar. Bu olay, Aybilge'ye çok önemli bir şey öğretti. Arkadaşlıkların, zor zamanlarda da ne kadar önemli olduğunu, ve birbirlerine destek olmanın, her zaman mutluluğun en önemli anahtarı olduğunu anladı. O gece, uykuya dalmadan önce, Aybilge, günün tüm güzel anlarını düşündü, ve kendini dünyanın en şanslı kızı gibi hissetti. Çünkü onun çok sevgili arkadaşları vardı, ve onlar hep yanındaydılar. Bu yüzden Aybilge, doğum gününün, sadece pasta ve hediyelerden ibaret olmadığını, asıl önemli olanın, sevgi, arkadaşlık ve birlikteliğin olduğunu anlamıştı. Ertesi gün, Aybilge, arkadaşlarına, teşekkür kartları yazdı. Kartlarda, onların ne kadar değerli olduklarını ve birlikte geçirdikleri güzel gün için ne kadar minnettar olduğunu yazdı. Aybilge, bu özel doğum gününden aldığı en büyük hediyenin, arkadaşlarının sevgi ve dostluğu olduğunu anlamıştı. Bu da onu her zaman mutlu edecekti. Doğum günü sadece bir gündü ama arkadaşlıklar, sevgi ve paylaşım ise sonsuza dek sürecekti. Aybilge, bunu asla unutmayacaktı. Ve her yıl, doğum gününü, arkadaşlarıyla birlikte kutlamayı sabırsızlıkla bekleyecekti. Çünkü biliyordu ki, en güzel doğum günü hediyeleri, maddi olanlardan çok, sevgi ve dostluk dolu anılardı.