Çok uzaklarda, şekerleme ağaçlarının ve gülüşen çiçeklerin diyarında, biraz yaramaz ama kalbi altın gibi Asya adında bir kız yaşarmış. Asya, her ne kadar bazen biraz şakacı ve yaramaz olsa da, aslında çok iyi kalpli bir çocukmuş. Bir gün, bahçesinde oynadığı sırada, minik, pembe kanatları ve pırıltılı gözleri olan Perişcik adında bir yaratık görmüş. Perişcik, Asya'nın saçlarına konmuş ve 'Merhaba, küçük kız!' diye fısıldamış. Asya, şaşkınlıkla 'Sen kimsin?' diye sormuş. 'Ben Perişcik'im, ve seni büyülü bir yolculuğa davet ediyorum!' demiş Perişcik, heyecanla. 'Büyülü bir yolculuk mu? Nereye?' diye sormuş Asya, merakla gözlerini kocaman açarak. 'Gizli bir bahçeye, orada çok güzel şeyler var!' demiş Perişcik. Asya, heyecanla Perişcik'in elinden tutmuş ve birlikte büyülü bahçeye doğru uçmaya başlamışlar. Bahçeye vardıklarında gözlerine inanamamışlar. Her yer rengarenk çiçeklerle, şırıltılı şelalelerle ve garip ama güzel yaratıklarla doluymuş. Asya ve Perişcik, bahçede dolaşırken, birdenbire büyük ve öfkeli bir yaratık ortaya çıkmış. Yaratık, 'Bu bahçeye izinsiz giremezsiniz!' diye bağırmış. Asya ve Perişcik korkmuşlar ama Perişcik, 'Üzülme Asya, biz burada kötülük yapmaya gelmedik, sadece bu güzelliği görmek istedik' demiş. Yaratık, 'Öyleyse bana bir iyilik yapın, o zaman izin veririm!' demiş. 'Ne tür bir iyilik?' diye sormuş Asya. Yaratık, 'Bahçenin etrafındaki dikenli çalıları temizlemelisiniz' demiş. Asya ve Perişcik, hiç tereddüt etmeden işe koyulmuşlar. Küçük elleriyle dikenleri temizlemişler, bahçeyi daha güzel ve güvenli hale getirmişler. Saatlerce çalışmışlar, yorulmuşlar ama sonunda bahçeyi tamamen temizlemişler. Yaratık, Asya ve Perişcik'in iyiliğini görünce çok etkilenmiş ve 'Siz çok iyi kalpli ve çalışkan çocuklarmışsınız. Bahçeyi size hediye ediyorum!' demiş. Asya ve Perişcik çok sevinmişler. Yaratık, onlara bahçenin her yerinde gizlenmiş sihirli taşlar olduğunu, bu taşları buldukları takdirde dileklerinin gerçekleşeceğini söylemiş. Asya ve Perişcik, bahçede koşuşturmuşlar, gizlenmiş sihirli taşları bulmuşlar. Asya, 'Bir dilek hakkım var, bunu kimseye veremem, bunu kendim kullanacağım!' diye düşündü. Ancak Perişcik'i düşünerek, 'Keşke tüm dünyadaki çocukların oyun oynayabileceği, güzel bir oyun alanı olsaydı' diye dilemiş. Ve birdenbire, bahçenin etrafında büyük, güzel bir oyun alanı belirmiş. Daha sonra, Asya'nın biraz yaramaz ve kötü olduğunu hatırlayan Perişcik, 'Asya, bazen biraz yaramazlık yapıyorsun ama biliyorum ki kalbin çok temiz. Kötü olmak istemiyorsun değil mi?' diye sormuş. Asya başını sallamış ve 'Hayır, istemiyorum! Ama bazen kendimi kontrol edemiyorum' demiş. Perişcik, 'Önemli olan kötü olmayı bırakmak istiyor olman. Herkes hata yapabilir. Önemli olan hatalardan ders çıkarıp daha iyi bir insan olmak' demiş. Asya, Perişcik'in sözlerinden çok etkilenmiş. 'Haklısın Perişcik! Bundan sonra daha iyi bir kız olacağım!' demiş. Asya ve Perişcik, birlikte günlerce bahçede oynamışlar, tüm yaratıklarla arkadaş olmuşlar. Asya, artık daha iyi bir kız olmuş, yaramazlıklarından ders çıkarıp daha yardımsever ve anlayışlı bir insan olmuş. Bir gün, Asya ve Perişcik veda etmişler ve Asya evine dönmüş. Asya, bahçedeki macerasını asla unutmamış, her zaman iyiliğin ve yardımseverliğin önemini hatırlamış. Herkesin yardımsever ve iyi kalpli olması gerektiğini düşünmüştür. Perişcik, Asya'ya 'Her zaman hatırla Asya, iyilik her zaman kazanır!' diye fısıldamış. Asya, Perişcik'in sözlerini her zaman kalbinde taşıyarak büyümüş, herkese karşı iyi davranmış ve hayattaki güzellikleri paylaşmıştır. Asya, artık hep iyiliği seçerek büyüdü ve bir süre sonra köyün en sevilen insanlarından biri haline geldi. Kötü olmaktan vazgeçmesi ve iyi kalpli bir insan olması, herkesi çok mutlu etmişti. Asya, Perişcik'in öğrettiklerini hiç unutmadı ve her zaman iyiliği seçti. Çünkü biliyordu ki, iyilik her zaman kazanır.