Asel ve Hakan, birbirlerine çok düşkün iki kardeşti. Asel, neşeli ve maceraperest; Hakan ise daha sakin ve düşünceli bir çocuktu. Bir gün, eski bir kitapta, uzak bir dağda, buzdan yapılmış bir şatoda yaşayan bir prensesin hikayesini okudular. Prenses, çok yalnızdı ve bir arkadaş özlemi çekiyordu. Kitapta, prensese ulaşmak için özel bir şarkı söylemek gerektiği yazılıydı. Şarkıyı öğrenmek için tüm öğleden sonralarını harcadılar. Asel'in yüksek sesi ve Hakan'ın güzel armonisi ile şarkı, büyüleyici bir hal aldı. Ertesi gün, dağa doğru yola koyuldular. Yol boyunca, çiçek kokularını içlerine çektiler, kelebeklerle oynadılar ve neşeyle şarkı söylediler. Yolda, yaşlı bir kadınla karşılaştılar. Kadın, 'Sevgili çocuklar, bu uzun yolculukta dikkatli olmalısınız. Hijyene dikkat etmeyi unutmayın, ellerinizi sık sık yıkayın ve temiz su içmeyi ihmal etmeyin!' dedi. Asel ve Hakan, yaşlı kadının sözlerini dikkatle dinlediler ve ellerini bir derenin suyuyla özenle yıkadılar. Temiz bir şişeye de su doldurdular. Yaşlı kadın, onlara yolda karşılaşabilecekleri zorluklara karşı da uyarıda bulundu: 'Dikkatli olun çocuklar; yaban hayvanlarına, kaygan yollara ve özellikle de kötü niyetli insanlara karşı dikkatli olmalısınız.' dedi. Asel ve Hakan, yaşlı kadının öğütlerini akıllarında tutarak yola devam ettiler. Yolculuk zorluydu. Kaygan taşlardan geçtiler, çalılıkların arasından sıyrıldılar, ve bir kaç kez yorulduklarında, birlikte şarkı söyleyerek birbirlerine destek oldular. Bir noktada, aç kurtlara rastladılar. Kurtlar onlara yaklaştığında, Hakan aklına gelen bir fikirle, kurtların seveceği bir müzik bestesi söyledi. Müzik, kurtları sakinleştirdi ve hayvanlar, zararsız bir şekilde uzaklaştılar. Bu karşılaşmada, Asel ve Hakan hem kendilerine hem de hayvanlara karşı duyarlı olmanın ne kadar önemli olduğunu öğrendiler. Sonunda, buzdan şatoya ulaştılar. Şato, güneşin altında parıldıyordu. Şatonun kapısı, görkemli ve ihtişamlıydı. Asel, derin bir nefes aldı ve öğrendikleri şarkıyı söyledi. Şarkı, şatonun her köşesine yayıldı, buzdan duvarlar titreşti ve şatonun kapısı yavaşça açıldı. İçeride, prenses onları bekliyordu. Prenses, çok güzel ve nazikti. Yalnızlığına son vermekten çok mutlu olduğunu ifade etti. Asel ve Hakan, prensese kendi evlerinde hazırladıkları, temiz ve lezzetli yiyecekleri sundular. Prenses, çocukların ne kadar temiz ve tertemiz olduğunu fark etti ve onlara hijyenin önemini bir kez daha vurguladı. 'Bakın, benim şatom buzdan, her şey tertemiz ve düzenli. Bu da sağlığımız için çok önemli. Sizlerin de sağlıklı olduğunuza göre, hijyene dikkat ettiğinizi anlıyorum' dedi prenses. Üçü birlikte, şatoda oyunlar oynadı, hikayeler anlattı ve şarkılar söyledi. Asel ve Hakan, prensesi ne kadar çok sevdiklerini anlattılar. Prenses de, onları çok sevdiğini, artık yalnız olmadığını, yeni arkadaşlar edindiğini ve çok mutlu olduğunu söyledi. Birlikte yaşadıkları maceraları anlatırken, buzdan şatoda geçirdikleri zaman çok keyifli ve öğretici geçti. Günler hızla geçti. Asel ve Hakan, prensesle vedalaşmak zorunda kaldılar. Prenses, onlara küçük, buzdan yapılmış bir hediye verdi. Bu hediye, Asel ve Hakan'ın prensesle olan güzel anılarını hatırlamaları için bir hatıra olacaktı. Eve dönerken, yolda karşılaştıkları yaşlı kadına ziyaret ettiler ve maceralarını anlattılar. Yaşlı kadın, onların yolculuklarından edindikleri deneyimleri ve öğrendikleri dersleri takdir etti. Asel ve Hakan, evlerine mutlu ve yorgun bir şekilde döndüler. Prensesle yaşadıkları macera, onların hayatının en unutulmaz anılarından biri oldu. Bu macera, onlara arkadaşlığın gücünü, doğaya saygının önemini ve hijyenin sağlık için ne kadar önemli olduğunu gösterdi. Artık daha dikkatli, daha sorumlu ve birbirirlerine daha bağlı iki kardeş oldular. Ve her akşam, birlikte buzdan şatoda geçirdikleri güzel günleri hatırlayarak, mutlulukla uyuyup, mutlu bir şekilde uyanıyorlardı. Bundan sonra, Asel ve Hakan, her fırsatta temizliğe ve hijyene dikkat ettiler. Ellerini sık sık yıkadılar, sağlıklı beslendiler ve düzenli bir hayat sürdürdüler. Prensesten aldıkları buzdan hediyeyi ise, her zaman hatırlayacakları ve başkalarına iyiliğin önemini hatırlatacakları bir sembol olarak sakladılar.