Çok uzaklarda, yeşillikler içinde gizlenmiş bir köyde, Alp Arslan adında çok cesur ve adil bir çocuk yaşarmış. Alp Arslan, babasıyla birlikte küçük bir çiftlikte çalışır, hayvanlara bakar ve bahçeyi sulardı. Babası, köyün en bilge kişisiydi ve Alp Arslan'a her zaman adaletin önemini anlatırdı. 'Oğlum,' derdi babası, 'her zaman doğruyu söylemeli, herkese karşı adil davranmalı ve kimsenin hakkını yememelisin.' Bir gün, köyün pazarında büyük bir kargaşa çıkmış. Köyün en zengin adamı, Demirci Halil'in en güzel koyununu çalmıştı. Herkes Halil amcanın feryadına üzüntüyle bakıyordu. Köylüler, hırsızın kim olduğunu bilmiyor, fakat koyunun kayıp olduğunu biliyordu. Alp Arslan babasına 'Baba, ben bu hırsızı bulacağım!' dedi ve cesurca pazara koştu. Alp Arslan, olay yerini dikkatlice incelemeye başladı. Koyunların otladığı alanda, bir iz fark etti. Küçük bir ayak izi, büyük bir iz tarafından takip ediliyordu. Küçük iz bir çocuğa, büyük iz ise, zengin adama aitti. Alp Arslan hemen anladı; hırsız, zengin adamın oğluydu. Küçük izleri takip ederek, zengin adamın evinin bahçesine kadar gitti. Alp Arslan, bahçenin köşesinde, çalıların arasında saklanan koyunu buldu. Hırsız, zengin adamın oğlu, korkudan titriyordu. Alp Arslan, 'Koyununu geri vermeni istiyorum!' dedi. Zengin adamın oğlu, korkudan ağlamaya başladı ve 'Üzgünüm, bir daha yapmayacağım!' diye yalvardı. Alp Arslan, çocuğu azarlamaktansa, onunla konuştu. 'Hırsızlık çok kötü bir şey. Başkasının malına göz dikmek doğru değil. Koyun, Halil amcaya aitti ve sen onu çaldın. Bu çok yanlış. Ancak seni affetmek istiyorum. Ama bir daha asla böyle bir şey yapmamalısın. Koyunu geri verirsen, kimse sana kızmaz.' dedi. Alp Arslan, çocuğu köy meydanına götürdü. Halil amca, koyununu görünce çok sevindi. Zengin adam, oğlu için çok utanıyordu. Alp Arslan'ın adaletli davranışından etkilendi. Zengin adam, Alp Arslan'dan özür diledi ve ona bir ödül verdi. Ancak Alp Arslan, ödülü kabul etmedi. 'Ödüle ihtiyacım yok. Ben sadece adaleti sağladım.' dedi. Köylüler, Alp Arslan'ın cesaretine ve adaletine hayran kaldı. O günden sonra, Alp Arslan, köyün en saygın kişisi oldu. Alp Arslan, babasının öğütlerini hep hatırladı. Her zaman doğruyu söyleyip, adil davrandı. Alp Arslan, yaptığı her işte babasıyla birlikte çalışır, ona yardım ederdi. Babasıyla birlikte tarlada çalışırken babası 'Adalet, her zaman doğrunun yanında olmaktır, oğlum' derdi. Alp Arslan da, 'Baba, adaleti her zaman sağlayacağım!' diye cevaplardı. Birlikte çalıştıkları tarlada güzel domatesler, salatalıklar, patlıcanlar yetiştiriyorlardı. Hasat zamanı geldiğinde, tüm köy onların ürünlerinden faydalanıyordu. Alp Arslan, adaletli davranışlarıyla, sadece köyüne değil, çevredeki diğer köylere de örnek oldu. Onun hikayesi, nesilden nesile aktarılarak, çocuklara adaletin ve doğruluğun önemini öğretti. Alp Arslan'ın hikayesi, 'Her zaman doğruyu söyle, her zaman adil ol ve kimsenin hakkını yeme' mesajıyla sona eriyordu. Bu nedenle, Alp Arslan hep hatırlandı, hep örnek gösterildi. Çünkü o, sadece cesur bir çocuk değil, aynı zamanda çok adil ve iyi yürekli bir çocuktu. Onun adaleti sayesinde köy, huzur ve mutluluk içinde yaşamaya devam etti. Ve tüm çocuklar, Alp Arslan'ın hikayesini dinleyerek adaletin önemini öğrendiler. Alp Arslan'ın hikayesi, nesilden nesile aktarılarak, adalete olan inancı ve sevgiyi yaşatmaya devam etti. Bu yüzden, Alp Arslan'ın adı, hep saygıyla anıldı. Sonrasında Alp Arslan babasıyla birlikte, yeni maceralara atıldı. Bir gün, bir ormana gittiler. Ormanın derinliklerinde, kayıp bir köpeği buldular. Köpeği sahibine geri teslim ettiler. Bu macera, Alp Arslan'a adaleti her yerde sağlamanın önemini bir kez daha gösterdi. Alp Arslan ve babası, birlikte çalışarak, birbirlerine destek olarak adalet ve iyiliği yaydılar. Köydeki herkes Alp Arslan'ı ve babasını seviyordu çünkü onların yürekleri iyilikle doluydu. Alp Arslan ve babası, sadece bir köyün değil, tüm dünyanın adil bir yer olmasını istiyordu. Her zaman doğruyu söylediler ve kimsenin hakkını yemediler. Bu yüzden, herkes Alp Arslan'ı ve babasını örnek aldı. Adaletli olmanın önemiyle dolu bu masal, herkese umut ve mutluluk verdi ve bir daha hiç kimse haksızlığa uğramadı. Alp Arslan ve babası her zaman doğru yolda ilerledi ve her zaman adaletin yanında oldu. Bu yüzden de masalın sonu mutlu sonla bitti. Herkes mutlu mesut yaşadı.