Zeynep, güneş gibi parlayan sarı saçları ve bal rengi gözleriyle, çok tatlı bir kızdı. Annesi Sultan, Zeynep'in akıllı ve güzel olmasından çok gurur duyuyordu. Ancak Zeynep'in bir sorunu vardı: Meryem teyzesinin kızı Merve'ye bazen çok sert davranıyor, onu ağlatıyordu. Zeynep, yaptığının yanlış olduğunu bilmiyordu. Küçük kalbi, sevgiyle doluydu ama bunu gösterme şeklini henüz öğrenmemişti. Bir gün, Zeynep ve annesi, büyük bir bahçenin önünden geçtiler. Bahçe, rengarenk çiçeklerle, mis kokulu otlarla ve şırıl şırıl akan bir derenin sesiyle adeta masal diyarını andırıyordu. 'Anne, burası ne kadar güzel!' diye haykırdı Zeynep. 'Bu, 'Sihirli Bahçe' denilen bir yer, Zeynep'ciğim,' dedi Sultan. 'Eğer iyi yürekli olursan, bu bahçenin gizemli sırlarını keşfedebilirsin.' Zeynep, Sihirli Bahçe'nin büyüsüne kapılmıştı. Bahçede koşuştururken, minik bir periyle karşılaştı. Peri, 'Merhaba Zeynep,' dedi. 'Sana yardım edebilirim. Kalbin çok temiz ama davranışların bazen can yakıyor. İşte sana bir sihirli tohum. Bu tohumu, incittiğin kim varsa kalbine ekmelisin. Bu, senin kalbini büyütecek ve sana insanların kalbine nasıl dokunacağını öğretecektir.' Zeynep, perinin verdiği tohumu alıp hemen Merve'nin yanına koştu. Merve ağlıyordu. Zeynep, ne kadar üzgün olduğunu fark etti. 'Merve,' dedi Zeynep, 'üzgünüm. Sana kötü davrandım. Seni incitmek istemedim.' Zeynep, tohumu Merve'nin kalbine ektiğini hayal etti. O anda, içinden bir sıcaklık yayıldı. Merve, Zeynep'in özür dilemesine şaşırdı. 'Özür dilerim' dedi Merve de. 'Ben de bazen sana karşı sert olabiliyorum.' İki kız, sarılıp barıştılar. Sihirli tohum, Zeynep'in kalbine dokunmaya devam etti. Artık tüm çocuklara karşı daha anlayışlı ve şefkatli davranmaya başladı. Alparslan ve Dursun adında iki arkadaş daha edindi. Beraber, Sihirli Bahçe'de harika maceralar yaşadılar. Kelebekleri kovaladılar, ağaçlara tırmandılar, derede oynadılar. Dostlukları her geçen gün daha da güçlendi. Bir gün, Sihirli Bahçe'de gizlenmiş bir mağara buldular. Mağarada, parlayan taşlarla dolu bir gölet vardı. Taşlar, dostluğun, arkadaşlığın ve şevkatin gücünü temsil ediyordu. Zeynep, Alparslan, Dursun ve Merve, taşların ışıklarını kalplerinde hissettiler. Bu ışık, onları iyilik dolu bir geleceğe taşıyacaktı. Zamanla, Zeynep ve Alparslan büyüdüler ve nişanlandılar. Merve ve Dursun da birbirlerine aşık oldular ve nişanlandılar. Sihirli Bahçe'nin büyüsü, herkesin kalbine iyiliği ve mutluluğu yaydı. Zeynep, artık sadece güzel ve akıllı değil, aynı zamanda çok iyi yürekli bir kızdı. Öğrendiği en önemli ders, dostluğun, arkadaşlığın ve şevkatin gücünün her şeyden büyük olduğuydu. Zeynep'in sihirli bahçesi, onun kalbindeki iyiliğin büyüdüğü ve başkalarına da yayıldığı bir yerdi. Herkes mutlu sonla birlikte dostluğun, arkadaşlığın ve şevkatin önemini öğrendi. Zeynep, hayatının geri kalanında hep bu deneyimi hatırlayarak, iyiliği yaymaya, dostlukları beslemeye ve herkese şefkat göstermeye devam etti. Ve Sihirli Bahçe, hep kalbinde yaşamaya devam etti.