Elif, dün akşam izlediği 'Kayıp Şato' filminin etkisinden kurtulamamıştı. Filmde, eski ve gizemli bir şatoda yaşayan yaşlı bir nine vardı. Nine, her ne kadar biraz ürkütücü görünse de, aslında çok iyi kalpliydi. Elif, gözlerini yumduğunda, filmin sahnelerinin gözünün önünden geçtiğini hissediyordu. Yatağında yuvarlanıp duruyordu. Sonra yavaş yavaş uykuya daldı. Rüyalar aleminde, kendini karanlık ve eski bir evin önünde buldu. Evin pencereleri karanlıktı, çatısı yıpranmıştı ve etrafı yüksek, ürkütücü ağaçlarla çevriliydi. Evin kapısının önünde, tüyleri diken diken olmuş büyük bir köpek havlıyordu. Köpek korkunç görünüyordu ama Elif nedense ondan korkmuyordu. Köpeğin yanından geçip evin içine doğru ilerledi. Evin içi karanlıktı ama Elif bir ışık huzmesinin geldiğini hissediyordu. Işık huzmesi, evin ortasındaki büyük bir salona doğru uzanıyordu. Salonda, bir ateşin yanında, yaşlı bir nine oturuyordu. Ninenin yüzü, filmin ninesine çok benziyordu ama bu sefer ninenin yüzü daha yumuşak, daha sıcak görünüyordu. Elif ninenin yüzünü net olarak görmek üzereydi ki, annesinin sesi onu uyandırdı: 'Elif'cim, kalk bakalım, kahvaltın hazır!' Elif, gözlerini açtığında, güneş ışığı odasını aydınlatıyordu. Rüyasındaki karanlık ev ve ürkütücü köpek bir anda unutulmuştu. Annesinin yanına koştu ve kahvaltısını yapmaya başladı. Kahvaltıdan sonra, annesiyle birlikte bahçede oynarken, birden aklına rüyasındaki yaşlı nine geldi. Rüyasında gördüğü ninenin gözlerindeki sıcaklığı hissetmişti. Oysa filmdeki nine ürkütücüydü. Acaba neden böyle bir rüya görmüştü? Akşam, Elif tekrar 'Kayıp Şato' filmini izledi. Bu kez, filmin ninesine farklı bir gözle baktı. Filmin ninesinin de aslında iyi kalpli olduğunu, sadece biraz gizemli göründüğünü fark etti. Belki de filmin anlatmak istediği buydu. Dış görünüş aldatıcı olabilirdi. Önemli olan, insanların kalplerinin güzelliğiydi. O gece Elif, huzurlu bir uykuya daldı ve rüyasında, yaşlı ninenin ona gülümsediğini gördü. Bu kez korkutucu değildi, aksine çok sevimliydi. Ninenin elinde büyük, tüylü bir köpek yavrusu vardı. Köpek yavrusu Elif'e doğru koştu ve Elif'in kucağına atladı. Elif kahkaha attı ve uyanınca yüzünde kocaman bir gülümseme vardı. Bundan sonra Elif, her şeye ilk bakışta karar vermemeyi öğrendi. Herkesin ve her şeyin farklı yönleri olduğunu ve insanların dış görünüşlerine aldanmamak gerektiğini anladı. Yaşlı ninenin rüyası, Elif'e önemli bir ders vermişti: 'İnsanları, görünüşlerine göre değil, kalplerine göre yargılamalıyız'. Ve Elif, artık korkutucu filmleri bile farklı bir pencereden, daha anlayışlı gözlerle izleyecekti.