Selin, yaz tatillerini dedesinin kıyı kasabasındaki evinde geçirmeyi çok severdi. Dedesinin eski, tahtadan yapılmış balıkçı teknesinde saatlerce oyun oynar, dalgaların sesini dinler, martıların uçuşunu izlerdi. Bir gün, dedesinin teknesiyle denize açıldılar. Deniz, güneşin altında parıldayan binlerce küçük elmas gibiydi. Selin, teknenin kenarına yaslanmış, uzaklara bakıyordu. Birden, suyun içinde parlak bir ışık gördü. 'Dede, bak!' diye bağırdı heyecanla. Dede, gözlüğünü takıp dikkatlice baktı. 'Vay canına, Selin! Bir deniz kızı!' dedi şaşkınlıkla. Suyun içinde, uzun, parlak yeşil saçlı, pullu bir kuyruğu olan güzel bir kız görünüp kayboluyordu. Kız, sudan çıktı ve tekneye doğru yüzmeye başladı. Selin ve dedesi gözlerine inanamadılar. Kız, tekneye ulaştığında, Selin'e gülümsedi. 'Merhaba, ben Leyla' dedi tatlı bir sesle. 'Adım Selin' diye karşılık verdi Selin, hala şaşkınlıkla. Leyla, Selin’e deniz altındaki dünyasını anlattı. 'Deniz çok güzel bir yer Selin, ama bazen de biraz tehlikeli. Çok sayıda balık, yunus, kaplumbağa ve diğer deniz canlıları yaşıyor burada. Ama bazıları kötü niyetli, dikkatli olmak gerekir.' dedi Leyla. Leyla, denizdeki dostlarından bahsetti; yardımsever yunuslardan, renkli balıklardan, saklanmayı seven ahtapotlardan. Ama aynı zamanda, okyanusu kirleten insanlardan ve deniz canlılarına zarar veren insanlardan da bahsetti. 'Bazıları denizdeki canlıları yakalıyor ve onları satıyorlar. Bazıları da çöplerini denize atıyorlar' dedi üzgün bir şekilde. 'Biz deniz kızları, denizi korumak için elimizden gelenin en iyisini yapıyoruz. Ama tek başımıza yapamayız. İnsanların da yardım etmesi gerekiyor.' Selin, Leyla’nın anlattıklarından çok etkilendi. 'Ben de sana yardım etmek istiyorum Leyla' dedi kararlı bir şekilde. Leyla çok sevindi. 'O zaman, hep birlikte denizi koruyabiliriz. Öncelikle, herkesin içinde iyilik vardır bunu unutmamalıyız, insanlar da kötü niyetli olmak zorunda değiller, sadece farkındalık kazanmaları gerekiyor.' dedi. Leyla, Selin’e denizdeki kirliliği temizlemeyi, deniz canlılarına zarar veren insanlara yardım etmeyi ve insanları denizi koruma konusunda bilgilendirmeyi anlattı. Selin, Leyla ile birlikte denizi temizlemek için birçok kez denize indi. Eski şişeleri, plastik torbaları ve diğer çöpleri topladılar. Yunuslar, onlara yardım ederek, çöpleri tekneye taşımalarına yardımcı oldular. Bir gün, Selin ve Leyla, ağlara takılmış yaralı bir deniz kaplumbağası buldular. Leyla, kaplumbağanın yaralarını iyileştirdi ve Selin, dedesinin yardımıyla kaplumbağayı tekrar denize bıraktılar. Selin, okulunda arkadaşlarına Leyla’nın hikayesini ve deniz kirliliğinin tehlikelerini anlattı. Arkadaşları da Selin'e katıldı ve birlikte denizi koruma kampanyası başlattılar. Okullarında, denizi temizleme ve koruma hakkında panolar açtılar, broşürler dağıttılar. Hatta, deniz kirliliği hakkında bir oyun bile yazdılar ve okulda sergilediler. Selin'in çabaları sayesinde, birçok insan denizi koruma konusunda bilinçlendi ve deniz kirliliğini azaltmak için ellerinden gelenin en iyisini yapmaya başladılar. Selin ve Leyla, birlikte birçok macera yaşadılar. Leyla, Selin’e deniz altındaki harikaları gösterdi, rengarenk mercan resiflerini, gizemli mağaraları ve eğlenceli deniz canlılarını. Selin, Leyla’dan dostluk, cesaret ve doğayı koruma konusunda çok şey öğrendi. Selin, yaz tatilinin sonunda, Leyla’ya veda etti, ama kalbinde güzel bir dostluk ve değerli bir ders bırakarak. Selin artık, sadece yazları değil, her zaman denizi ve doğayı korumaya devam edeceğini biliyordu. Çünkü o, herkesin içinde iyilik olduğunu ve küçük bir iyiliğin bile büyük bir fark yaratabileceğini öğrenmişti. O, deniz kızı Leyla’nın dostluğunun ve cesaretinin, hayatını sonsuza dek değiştireceğini biliyordu. Ve o, bu güzel macerasını, her zaman kalbinde taşıyacaktı.