Uzun zaman önce, Güneş Sisteminin en uzak köşesinde, parlak pembe bir gezegen olan ‘Kristal’da yaşıyordu Prenses Deva. Deva, sadece güzelliğiyle değil, hayvanlara olan sonsuz sevgisiyle de ünlüydü. Kristal gezegeninin her köşesinde, farklı galaksilerden gelen sevimli yaratıklar yaşıyordu: Tüylü, parıltılı kedicikler, uçan rengarenk balinalar, yıldız tozundan yapılmış minik ejderhalar… Deva, hepsini çok seviyordu. Bir gün, Deva’nın en sevdiği hayvanlardan biri olan ‘Gökkuşağı Tavşanı’nı ziyaret etmek için, gezegenin en yüksek dağına tırmandı. Gökkuşağı Tavşanları, sadece Kristal gezegeninin en yüksek noktalarında yaşayan, çok nadir ve hassas yaratıklardı. Deva, onların parlak, gökkuşağı rengindeki tüylerini ve pırıltılı gözlerini çok seviyordu. Yüksek dağ yolunda, yaşlı bir robot gördü. Robotun bir bacağı kırılmıştı ve yardıma ihtiyacı vardı. Deva, hemen robotun yanına koştu ve ‘Merhabalar! Sana nasıl yardımcı olabilirim?’ diye sordu. Yaşlı robot, ‘Sevgili prenses, bacağımdaki hasar çok büyük, kendi başıma düzeltemem’ dedi, üzgün bir sesle. Deva, robotun bacağını onardı ve yaşlı robota teşekkür eden robot, ‘Küçük prenses, iyiliğin için teşekkür ederim. Sen harika bir kalbe sahipsin. Yoluna devam ederken dikkatli ol.’ dedi. Deva, dağın zirvesine ulaştığında, bir şeylerin ters gittiğini hissetti. Gökkuşağı Tavşanlarının yaşadığı mağara, sessiz ve boştu. Kalbi endişeyle çarpmaya başladı. Bir yavru Gökkuşağı Tavşanı, mağaranın dışında, yalnız ve korkmuş bir şekilde ağlıyordu. Küçük tavşanın bacaklarından biri yaralıydı ve annesini bulamıyordu. Deva’nın yüreği acıdı. Küçük yavruyu hemen kucağına aldı ve ona nazikçe 'Korkma küçük dostum, sana yardım edeceğim' dedi. Deva, yavru tavşanın yaralı bacağını dikkatlice temizledi ve küçük bir bitki ile tedavi etti. Yavru, Deva’nın şefkatine karşılık, minnettar gözlerle ona baktı. Deva, yavruyu annesine kavuşturmak için, tüm mağarayı dikkatlice aradı. Arama sırasında, annesinin düşüp yaralandığını ve bir ağacın köküne sıkıştığını keşfetti. Deva, güçlü kollarını kullanarak, anne tavşanı ağacın kökünden kurtardı. Anne tavşan, yaralıydı ancak hayattaydı. Deva, anne ve yavru tavşanı bir araya getirdiğinde, ikisi de birbirlerine sımsıkı sarıldılar. Deva, kalbinin huzurla dolduğunu hissetti. Deva, anne ve yavru tavşana bakarak ‘Sizleri yalnız bırakmayacağım. Size her zaman bakacağım’ dedi. Daha sonra, yanlarında bir süre oturdu, onlara şarkı söyledi ve onların yumuşak tüylerini okşadı. Gökkuşağı Tavşanlarının yaşlı bilgesi, Deva’nın yanına geldi ve 'Sevgili prenses, iyiliğin ve merhametin için teşekkür ederiz. Senin gibi yardımsever bir prensesin varlığı, gezegenimize mutluluk ve huzur getiriyor' dedi. Deva, o gün öğrendi ki, hayvanlara karşı merhamet ve şefkat göstermek, büyüklerin sözünü dinlemek, yardıma muhtaç olanlara yardım etmek, hayatın en güzel armağanlarından biri. O günden sonra, Deva, Kristal gezegeninde her canlıya daha da çok sevgi ve bakım gösterdi. Her zaman hayvanlara baktı, büyüklerine saygı duydu ve ihtiyacı olanlara elinden gelen her türlü yardımı yaptı. Hayvanları aç bırakmamak ve büyüklerine saygı duymak, Deva için hayatının en önemli ilkeleri oldu. Ve böylece, Prenses Deva, Kristal gezegeninin en sevilen ve saygı duyulan prensesi olarak, mutlu bir hayat sürdürdü. Çünkü biliyordu ki, iyilik, her zaman dünyayı güzelleştirir. Günler haftalara, haftalar aylara dönüştü. Deva, Gökkuşağı Tavşanlarını düzenli olarak ziyaret edip onlarla vakit geçirdi. Yavru tavşan büyüdü ve artık çok oyuncu ve neşeliydi. Deva’nın yardımseverliği ve hayvan sevgisi, Kristal gezegeninin tüm sakinlerine örnek oldu. Herkes Deva gibi hayvanlara ve büyüklerine saygı göstermeye, birbirlerine yardım etmeye başladı. Kristal gezegeni, Deva’nın iyiliği sayesinde daha da güzel ve huzurlu bir yer haline geldi. Ve bu, herkesin kalbinde sıcaklık yaratan, unutulmaz bir hikaye oldu.