Öykü, küçük ve sevimli bir kızdı. Annesi ve babası çok çalışkan insanlardı ama kazandıkları paralarla ancak geçinebiliyorlardı. Öykü'nün oyuncakları azdı, kıyafetleri eski ama temizdi. Her akşam yatmadan önce, annesinin anlattığı masalları dinler, masallardaki prenseslerin ve prenslerin zengin ve mutlu yaşamlarını hayal ederdi. Bir gün, Öykü'nün annesi, mahalledeki camiye zekat vermeye giderken, Öykü'ye 'Ben giderken sen bahçedeki çiçekleri sula' dedi. Öykü, çiçekleri sularken bahçenin köşesinde, eski ve yıpranmış bir çanta buldu. Çanta çok eski görünüyordu ama bir yerden tanıdık geliyordu. Çantaya dokununca, hafif bir ışık parladı ve çanta birdenbire büyüdü. İçinden rengarenk, harika oyuncaklar, güzel kıyafetler ve lezzetli yiyecekler çıktı! Öykü hayretler içindeydi. Hemen annesini çağırdı. Annesi çantayı görünce çok şaşırdı. 'Bu, büyükannemin çantası' dedi. 'Büyükannem, her zaman fakirlere yardım eder ve ihtiyaç sahiplerine zekatını verirdi. Belki de bu çanta, büyükannemin sevgi ve iyiliğinin bir armağanıdır.' Annesi ve Öykü, çantayı birlikte incelediler. Çantanın içindeki oyuncaklar, kıyafetler ve yiyecekler, ihtiyacı olan herkes için yeterliydi. Annesi, Öykü'ye, 'Bu çantada sihirli bir güç var, canım. Ama bu güç sadece iyilik için kullanılabilir. Çantanın içindeki güzellikleri sadece ihtiyaç sahipleriyle paylaşmalıyız.' dedi. Öykü ve annesi, o gün komşularından ihtiyaç sahibi olan aileleri ziyaret ettiler. Komşularından birinin çocuğu hasta ve hastanede yatıyordu. Öykü ve annesi, çocuğa, çantadan çıkardıkları oyuncakları ve lezzetli yiyecekleri götürdüler. Çocuk çok sevindi, yüzünde bir gülümseme belirdi. Bir başka komşuları ise, evlerinin çatısı yağmurdan dolayı akıyordu. Annesi ve Öykü, çantadan para çıkartıp çatı tamirine yardım ettiler. Bir diğer komşuları ise, kışı geçirecek kadar yakacak odunları yoktu. Çantadan çıkan odunlar onları soğuktan korudu. Öykü, başkalarına yardım etmenin ne kadar güzel bir duygu olduğunu anladı. Herkesin yüzündeki mutluluk, onun kalbini ısıtıyordu. Günler geçtikçe, Öykü ve annesi, çantadaki güzellikleri ihtiyacı olan herkesle paylaşmaya devam ettiler. Çanta sanki hiç bitmiyormuş gibiydi. Her paylaşımda, çanta daha da büyüyordu, daha çok güzellik ortaya çıkıyordu. Öykü anladı ki, iyilik yapmak, paylaşmak ve başkalarına yardım etmek, dünyadaki en güzel şeylerden biriydi. Büyükannesinin izinden giden Öykü, zekatın ve paylaşmanın ne kadar önemli bir ibadet olduğunu öğrendi. Çanta, sadece maddi varlıklar değil, aynı zamanda sevgi ve mutluluk da dağıtıyordu. Öykü'nün kalbi, her geçen gün daha çok sevgiyle doluyordu. Öykü, annesinin anlattığı masallardaki prenseslerin zengin ve mutlu yaşamından daha değerli bir mutluluğa sahip olduğunu fark etti: Başkalarına yardım etmenin, onların mutluluğuna ortak olmanın mutluluğu. Bir gün, Öykü ve annesi, yetimhaneye gittiler. Orada yaşayan çocukların ihtiyaçlarını karşıladılar. Çocuklar, Öykü'ye ve annesine minnettarlıklarını ifade ettiler. Öykü, o gün annesine, 'Anne, senin ve babanın yaptığınız bütün iyilikler bana çok iyi geliyor. Sizin sevginiz ve fedakarlığınız bana her şeyden değerli' dedi. Annesi, 'Canım kızım, biz senin ve babanın mutluluğunu her şeyin üstünde tutuyoruz. Çünkü senin ve babanın mutluluğu bizim mutluluğumuz demektir.' diye yanıtladı. Öykü ve annesi, evlerine dönerken, ellerinde sadece bir çanta, kalplerinde ise tarif edilemez bir mutluluk vardı. Öykü, o gün anladı ki, gerçek zenginlik, parayla değil, sevgiyle, iyilikle, paylaşmakla elde ediliyordu. Ve Öykü'nün sihirli çantası, ona bu gerçeği öğretmişti. Bu sihirli çanta, aslında, büyükannesinin bıraktığı sevgi ve iyiliğin bir sembolüydü. Öykü, büyükannesinin mirasını, iyilik yaparak, paylaşarak, ihtiyacı olanlara yardım ederek devam ettirecekti. Bu, Öykü’nün en değerli hazinesi olmuştu. Öykü, artık her zaman, ihtiyaç sahiplerine yardım etmeye, onları mutlu etmeye ve iyiliği yaymaya devam etti. Çünkü o, gerçek zenginliğin bunun içinde yattığını biliyordu. Ve bu, her zaman kalbinde taşıdığı en büyük hazine oldu. Öykü'nün hikayesi, tüm çocuklara iyiliğin, paylaşmanın ve sevginin önemini anlatıyor. Çocuklar, Öykü'nün hikayesinden, başkalarına yardım etmenin ne kadar güzel ve değerli olduğunu öğreniyorlar. Aynı zamanda, fakir ve ihtiyaç sahiplerine yardım etmenin, dini bir görev olduğunu ve bu görevin yerine getirilmesinin insanı mutlu ettiğini de anlıyorlar. Öykü'nün hikayesi, çocuklara zenginliğin sadece parayla ölçülemeyeceğini, gerçek zenginliğin kalpteki iyilik ve sevgi olduğunu öğretiyor. Öykü'nün annesi ve babasının sevgisi de hikayeye renk katıyor ve çocuklara aile bağının önemini vurguluyor. Öykü’nün hikayesi, çocukların hayırseverlik ruhunu geliştirmelerine ve toplumsal sorumluluk bilincini kazanmalarına yardımcı olacak bir hikaye. Herkesin mutlu olduğu, sevginin ve paylaşmanın olduğu bir dünya dileğiyle…