Lila, çok zeki ve sevimli bir kızdı. Gözleri parlak, saçları güneş gibi sarıydı. Hayvanları çok sever, kuşlara ekmek kırıntıları atar, sokaktaki kedilere süt verirdi. Arkadaşlarıyla oyun oynamayı, onlarla birlikte gülmeyi, onlara yardım etmeyi çok severdi. Annesi ve babasının sözünü dinler, öğretmenini çok sever ve okuluna bayılırdı. Okulda en sevdiği ders ise resimdi. Çünkü resimlerle hayallerini, duygularını ve düşüncelerini dile getirebiliyordu. Bir gün, okuldan eve dönerken, ormanın kenarında hiç görmediği, çok güzel bir bahçe gördü. Bahçenin kapısı açık ve bahçenin içinden neşe dolu sesler geliyordu. Merakı iyice arttı. Yavaş adımlarla bahçenin içine girdi. Bahçede rengarenk çiçekler, minik kelebekler ve arılar uçuşuyordu. Bir ağaçta küçük, sevimli bir sincap, cevizlerle oynuyordu. Lila'nın kalbi heyecanla çarpıyordu. Birden, karşısına yaşlı, ama çok sıcakkanlı görünen bir kadın çıktı. Kadının gözleri Lila'nın gözleri gibi parlıyordu. 'Merhaba küçük kızım' dedi kadın gülümseyerek. 'Adım Leyla, burası benim sihirli bahçem.' Lila gözlerine inanamadı. 'Sihirli mi?' diye sordu hayretle. Leyla başını salladı. 'Evet, burası sihirli bir bahçe. Burada her şey mümkün. Ama bu bahçenin bir kuralı var. Bu bahçede yaşayan tüm canlılara saygı duymalı, onlara zarar vermemeli ve onlara iyi davranmalısın.' Lila, Leyla'nın sözlerini dikkatle dinledi. Leyla, Lila'ya bahçenin içindeki tüm canlıları tanıttı. Minik bir kurbağayı, yavru bir tavşanı, kanatları kırık bir kelebeği. Lila, her birine özenle baktı, onların güzelliğine hayran kaldı. Kanatları kırık kelebeğe çok üzüldü. Leyla, Lila'ya kelebeğin kanatlarını nasıl tamir edeceğini gösterdi. Lila, Leyla'nın yardımıyla kelebeğin kanatlarını özenle onardı. Kelebek, havalanıp Lila'nın etrafında uçtu. Lila çok mutlu oldu. Leyla, Lila'ya bahçesindeki bitkilerden bahsetti. Lila, her bir bitkinin adını öğrenmek için çok dikkatli dinledi. Leyla, Lila'ya farklı çiçeklerin nasıl koktuğunu, farklı bitkilerin nasıl faydalı olduğunu anlattı. Lila, Leyla'nın anlattıklarından çok şey öğrendi. Leyla, Lila'ya bahçesindeki bitkilerden birini gösterdi ve 'Bu bitkinin yaprakları, öksürüğe iyi gelir' dedi. 'Annen hasta olduğunda, bu yapraklardan çay yapabilirsin' dedi. Lila, bu bilgiyi çok değerli buldu. Leyla, Lila'ya bahçesindeki hayvanlara da bakmasını söyledi. Lila, sincapla oynadı, tavşanı besledi, kurbağayı suyun kenarına bıraktı. Hayvanlarla oynamaktan çok keyif aldı. Leyla, Lila'ya hayvanlara nasıl davranması gerektiğini, onların ne kadar hassas olduğunu, onlara nasıl saygı duyması gerektiğini öğretti. Lila, Leyla'nın anlattıklarından çok şey öğrendi. Gün batmaya başladığında, Leyla Lila'ya vedalaştı. 'Bu bahçeyi unutma küçük kızım' dedi Leyla. 'Burada öğrendiklerini, her zaman hatırla. Hayvanlara ve doğaya karşı her zaman saygılı ol. Ve anne ve babanın sözünü dinlemeyi asla unutma. Onlar senin için her zaman en iyisini isterler.' Lila, Leyla'ya sarıldı ve teşekkür etti. Bahçeden ayrılırken, kalbi neşeyle doluydu. Lila, o gün bahçede öğrendiği her şeyi annesine ve babasına anlattı. Onlar da Lila'nın anlattıklarına çok sevindi. Lila, okulda öğrendiklerini uygulamaya koydu. Arkadaşlarına, hayvanlara ve doğaya karşı her zaman saygılı davrandı. Anne ve babasının sözünü dinledi, öğretmenini sevdi ve okuluna daha çok gitti. Lila, Leyla'nın sihirli bahçesini her zaman hatırladı ve o bahçede öğrendiği değerleri hayatı boyunca taşıdı. Lila’nın hayatı, sihirli bahçenin büyüsüne benzer şekilde, neşe, mutluluk ve sevgiyle doldu. Her geçen gün daha da iyi bir insan oldu. Öğretmenini sevmesi, okuluna gitmeyi sevmesi, anne ve babasının sözünü dinlemesi onun hayatta başarılı olmasını sağladı. Ve en önemlisi; hayvanlara ve doğaya olan sevgisi sayesinde dünyayı daha güzel bir yer haline getirmeye katkıda bulundu.