Hülo, küçük, tüylü ve son derece meraklı bir tavşandı. Uzun, yumuşak kulaklarının arasından dünyayı büyük bir şevkle izlerdi. Bir gün, güneşli bir sabahta, çimenlerin üzerinde koştururken, gökyüzünde olağanüstü bir şey gördü: Yedi renkten oluşan, dev bir gökkuşağı! 'Vay canına!' diye fısıldadı Hülo, gözleri parlayarak. Gökkuşağı, sanki ona doğru uzanıyormuş gibiydi. Hülo, hiç düşünmeden gökkuşağına doğru koştu. Çimenler arasında zıplayıp durdu, heyecanla gökkuşağına yaklaştıkça kalbi daha hızlı çarpmaya başladı. Sonunda gökkuşağının altına ulaştığında, inanılmaz bir manzarayla karşılaştı. Gökkuşağının altında, rengarenk çiçeklerle dolu, büyülü bir bahçe vardı! Bahçede, uçan kelebekler, şarkı söyleyen kuşlar ve sevimli küçük yaratıklar gezinip duruyordu. Hülo, heyecanla bahçe içinde koşuşturmaya başladı. Rengarenk çiçeklerin kokusunu içine çekti, kelebeklerin kanatlarının hafif dokunuşlarını hissetti. Bir anda, küçük bir yaratıkla karşılaştı. Bu, parlak mavi tüyleri ve uzun, ince bir burnu olan minik bir peri idi. 'Merhaba Hülo!' dedi peri, sevimli bir sesle. 'Ben Lila, bu büyülü bahçenin perisiyim. Burası, sadece saf kalpli ve merhametli olanların girebileceği bir yer.' Hülo, Lila'nın sözlerini dikkatle dinledi. Lila, ona bahçenin sırrını anlattı. Bahçenin renkleri, insanların iyi niyetlerine ve yardımseverliklerine bağlıydı. İnsanlar ne kadar çok yardımlaşır, ne kadar çok sevgi gösterirse, bahçe o kadar parlak ve güzel olurdu. Ama insanların kötü niyetleri ve bencillikleri, bahçenin renklerini soldurur, güzelliğini yok ederdi. Hülo, Lila'nın anlattıklarını çok etkileyici buldu. 'Ben de herkese yardım etmek istiyorum!' dedi Hülo, kararlı bir sesle. Lila, Hülo'nun saf kalbine hayran kaldı ve ona bahçenin bir sırrını daha anlattı. Bahçenin en değerli çiçeği, 'Sevgi Çiçeği'ydi ve bu çiçek, yalnızca en saf kalplerin dokunuşuyla açardı. Hülo, Sevgi Çiçeği'ni bulmak için bahçede dolaşmaya başladı. Çiçekleri kokladı, kelebekleri izledi, kuşların şarkılarını dinledi. Sonunda, bahçenin en gizli köşesinde, küçük, solgun bir tomurcuk gördü. Hülo, tüm kalbiyle Sevgi Çiçeği'ne sevgi ve şefkat dolu bakışlar attı. Ve mucize gerçekleşti! Hülo'nun saf duygularının etkisiyle, Sevgi Çiçeği açtı ve bahçeye muhteşem bir ışık saçtı. Bahçenin renkleri daha da canlılaştı, çiçekler daha güzel koktu, kuşlar daha güzel şarkılar söyledi. Lila, Hülo'nun başarısından dolayı çok mutlu oldu. 'Hülo, sen çok özel bir tavşansın. Sen, sevginin gücünü gösterdin. Sevgi, dünyayı güzelleştirir ve herkesi birleştirir.' dedi Lila. Hülo, Lila'nın sözlerini yüreğine kazıdı. O gün, Hülo gökkuşağından ayrılırken, kalbinde sevgi dolu bir his taşıyordu. Artık biliyordu ki, sevgi, dünyayı daha güzel bir yer yapmanın en güzel yoludur. O günden sonra Hülo, herkesi sevgiyle kucakladı, her zaman yardımsever ve merhametli oldu. Ve her zaman, gökkuşağını hatırlayarak, sevginin mucizelerini yaşamaya devam etti. Hülo’nun hikayesi, her çocuğa sevginin gücünü, yardımseverliğin önemini ve iyi niyetin değerini öğretti. Hülo, artık sadece sevimli bir tavşan değildi; o, sevginin bir elçisiydi. Ve her çocuk, Hülo'nun hikayesinde, kendi içindeki sevgi ve merhamet tohumunu yeşertmeyi öğrendi.