Hanaa, on bir yaşında, oldukça cesur ama aynı zamanda biraz da başına buyruk bir kızdı. Bir gün annesi ile birlikte ormanın kenarında yürürken, rengarenk kelebeklerin peşinden koşmaya başladı. 'Anneciğim, hemen geliyorum!' diye bağırdı Hanaa, annesinin elini bırakıp ormana doğru koştururken. Ancak, kelebekler onu ormanın derinliklerine doğru çekti ve Hanaa farkına bile varmadan annesini gözden kaybetti. Güneş batmaya başlamıştı. Ormanın içindeki ağaçlar uzun ve ürkütücü gölgeler oluşturuyordu. Hanaa korkmaya başlamıştı. Her yerden garip sesler geliyordu; dalların hışırtısı, kuşların ürkütücü ötüşleri... Birdenbire, bir dalların arasında parıldayan yeşil gözler gördü. Kalbi göğsünde deli gibi çarpıyordu. 'Kimse orada yok' diye fısıldadı Hanaa, korkusunu bastırmaya çalışarak. Ama gözler oradaydı, onu izliyordu. Cesareti kırılmış bir halde ilerlemeye devam etti Hanaa. Bir süre sonra, küçük bir kulübe gördü. Kulübenin önünde, büyük, tüylü bir kedi oturuyordu. Kedi Hanaa'yı görünce miyavlayarak yaklaştı. Hanaa korkuyordu ama kedinin gözlerinde bir kötülük yoktu. 'Merhaba,' dedi Hanaa titrek bir sesle. Kedi, başını okşamasına izin verdi. Hanaa, kedinin yumuşak tüylerini okşarken, korkusu biraz azaldı. Kedi, Mia adını verdiği arkadaş canlısı bir kediymiş. Mia, Hanaa'ya kulübede yaşayan yaşlı bir kadın hakkında anlattı. Kadın, bitki ve şifalar hakkında çok şey biliyordu ve Hanaa'ya yardım edebilirdi. Birlikte kulübeye girdiler. Yaşlı kadın, Hanaa'nın kaybolduğunu görünce çok şaşırdı. 'Korkma yavrum, sana yardımcı olacağım' dedi yaşlı kadın sıcak bir sesle. Yaşlı kadın Hanaa'ya sıcak bir çorba verdi ve annesinin onu nasıl bulabileceği hakkında konuştular. Annesinin onu aradığını ve asla annesinin sözünden çıkmaması gerektiğini öğrendi. Yaşlı kadın, Hanaa'ya annesini bulmak için yol gösterdi. Hanaa ve Mia, el ele tutuşarak ormandan geçtiler. Yol boyunca birçok zorlukla karşılaştılar; karanlık, derin çukurlar, ürkütücü sesler… Ama Mia her zaman Hanaa'nın yanında oldu, onu cesaretlendirdi ve korudu. Hanaa, Mia'nın dostluğunun gücünü hissetmişti. Annesinin sözünden çıkmamanın ne kadar önemli olduğunu anladı ve dostluğun hayatındaki önemini kavradı. Sonunda, ormanın kenarına ulaştılar. Hanaa, uzaktan annesini gördü. Annesi de onu görmüştü ve koşarak Hanaa'nın yanına geldi. Hanaa, annesinin kollarına atıldı. Ne kadar mutlu olduklarını anlatamazdı. Annesi, Hanaa'yı sıkıca kucakladı ve onu asla yalnız bırakmayacağına söz verdi. Hanaa, annesinden ayrılmanın ne kadar büyük bir hata olduğunu anlamıştı. Annesinin onu her zaman koruyacağını ve seveceğini biliyordu. Hanaa ve Mia, o günden sonra en yakın arkadaş oldular. Her gün birlikte vakit geçirdiler, ormanda maceralar yaşadılar ve birbirlerine her zaman destek oldular. Hanaa, Mia'nın dostluğunun hayatına ne kadar çok şey kattığını fark etti. Mia, Hanaa'ya dostluğun önemini öğretmişti. Hanaa ve Mia, sonsuza dek mutlu bir şekilde birlikte yaşadılar. Hanaa, artık annesinin sözünden asla çıkmayacağına ve dostlarının kıymetini her zaman bileceğine söz verdi. Ormanın korkunç karanlığı geride kalmış, yerine kalplerinde umut ve sevinç dolu bir dostluk doğmuştu. Annesinin sevgisi ve Mia’nın dostluğu Hanaa’nın hayatını sonsuza dek değiştirmişti. O günden sonra Hanaa, her zaman dikkatli olmayı ve annesinin sözünden çıkmamayı öğrendi. Annesinin sevgi dolu kucağı ve sadık arkadaşı Mia, onun için her şeyden kıymetliydi.