Küçük Hamza Zeyd, beş yaşında, gözleri parlayan, meraklı bir çocuktu. Her sabah güneşle birlikte uyanır, kuşların cıvıltılarıyla gününe başlardı. Annesi, 'Hamza Zeyd, kalk uyan, namaz vakti!' diye seslendiğinde, minik elleriyle yorganını kaldırır ve güneşin sıcaklığını hissederek yataktan kalkardı. Babası ise, namazdan sonra her gün ona Kur'an'dan bir sure okurdu. Hamza Zeyd, babasının güzel sesini dinler, bazen kelimelerin anlamlarını sorar, bazen de resimler hayal ederdi. O, Kur'an'ı büyülü bir kitap gibi görürdü. Bir gün, Hamza Zeyd'in dedesi köylerine ziyarete geldi. Dedeleri, bilge ve hikmetli bir insandı. Uzun beyaz sakalı ve parlayan gözleri vardı. Hamza Zeyd, dedesini çok severdi. Dede, Hamza Zeyd'e eski, güzelce işlenmiş bir Kur'an hediye etti. 'Bu Kur'an, çok değerli, evladım,' dedi. 'İçinde güzel hikayeler, öğütler ve Allah'ın sözleri var. Her gün biraz okumaya çalış, içindeki güzellikleri keşfet.' Hamza Zeyd, dedesinin hediyesini büyük bir heyecanla kucakladı. O gece, yatağına girmeden önce, dedesinin verdiği Kur'an'ı açtı. Sayfaları incecik, kokusu güzeldi. Kur'an'ın ilk sayfasında, güzel bir şekilde yazılmış Alif-Lam-Mim harflerini gördü. 'Bu harfler ne demek acaba?' diye merak etti. Babasına sordu, babası da ona harflerin anlamlarını, Kur'an'ın Allah'ın kelamı olduğunu anlattı. Hamza Zeyd, her gece yatmadan önce babasıyla birlikte Kur'an okumayı alışkanlık haline getirdi. Bir gün, Hamza Zeyd mahalledeki medreseye gitti. Medresede, diğer çocuklar Kur'an öğreniyordu. Hoca efendi, çok bilgili ve nazik bir insandı. Hamza Zeyd, hocanın anlattığı hikayeleri büyük bir zevkle dinledi. Hoca efendi, Hamza Zeyd'e Kur'an'ın hikmetini, güzelliğini ve hayatı nasıl güzelleştirdiğini anlattı. Kur'an'da anlatılan peygamberlerin hikayelerini, sabır ve şükür örneklerini dinledi. Onunla birlikte güzel ezgilerle Kur'an okudu, tecvid kurallarını öğrendi. Medresede geçen zaman, Hamza Zeyd için çok eğlenceliydi. Arkadaşlarıyla birlikte oyunlar oynuyor, birlikte Kur'an çalışıyorlardı. Okuma yazma öğrenmenin ne kadar keyifli olduğunu keşfetti. Her geçen gün Kur'an'ı daha çok seviyordu. Kur'an'daki duaları ezberliyor, namazlarında okuyordu. Hayatının her anına Kur'an'ın nurunu yayıyordu. Hamza Zeyd, öğrendiği her şeyle, daha da iyiliğe, daha da çok şükre yöneldi. İnsanlara karşı daha anlayışlı, daha merhametli oldu. Bir gün, komşuları arasında bir tartışma çıktı. Hamza Zeyd, Kur'an'da öğrendiği sabır ve hoşgörüyle, komşularını barıştırdı. Komşuları, Hamza Zeyd'in olgunluğuna hayran kaldı. Hamza Zeyd, Kur'an'ı öğrenmenin sadece Allah'ın rızasını kazanmakla kalmadığını, aynı zamanda insan ilişkilerini güzelleştirdiğini ve hayata daha güzel bakmayı öğrettiğini anladı. Hamza Zeyd, Kur'an'dan öğrendiklerini hayatının her alanında uygulamaya çalıştı ve mutlu, huzurlu bir hayat sürdü. Herkes onun güzel ahlakından ve Kur'an sevgisinden bahsederdi. Hamza Zeyd, dedesinin hediyesini, yani Kur'an'ı, ömür boyu en değerli hazinesi olarak sakladı ve her gün okumaya devam etti. Her okuduğunda yeni bir hikaye, yeni bir öğüt keşfetti. Hamza Zeyd'in hikayesi, Kur'an'ın hayatımıza getirdiği güzellikleri gösteren, örnek bir hikaye olarak nesiller boyu anlatıldı.