Domates, küçük, yuvarlak ve kırmızı bir domatesti. Bahçedeki diğer domateslerle birlikte güneşin tadını çıkarıyor, toprağın serinliğini hissediyor ve arıların vızıldamasına kulak veriyordu. 'Ne güzel bir gün!' diye düşündü Domates. Diğer domatesler ise biraz huzursuzdu. 'Ne zaman hasat edileceğiz acaba?' diye fısıldıyorlardı. Domates ise hiç endişelenmiyordu. O, her anın tadını çıkarmayı seviyordu. Bir gün, bahçeye bir çocuk geldi. Adı Ayşe'ydi. Ayşe, bahçedeki en güzel domatesleri seçmeye başladı. Kırmızı, parlak ve sulu domatesler... Domates, Ayşe'nin kendisini seçmesini çok istiyordu. 'Acaba ben de seçilecek miyim?' diye merak etti. Ayşe, bir süre sonra Domates'i gördü. Domates'in ne kadar güzel ve parlak olduğunu görünce gözleri parladı. 'İşte tam aradığım domates!' diye bağırdı ve Domates'i nazikçe kopardı. Domates, Ayşe'nin sepetine kondu. Sepette başka sebzeler de vardı: yeşil, sulu bir biber, uzun ve parlak bir patlıcan, ve güzel kokulu bir salatalık. 'Merhaba!' dedi Domates, diğer sebzelere. 'Ben Domates!' Patlıcan, 'Merhaba Domates! Ben de Patlıcan!' diye cevap verdi. Biber de, 'Ben Biber!' dedi. Salatalık ise, 'Ben de Salatalık, çok mutluyum!' diye ekledi. Hepsi birlikte, sepet içinde yolculuğa çıktılar. Yol boyunca birbirleriyle konuştular, şakalaştılar. Yolculuk, Domates için oldukça heyecan vericiydi. Ayşe, onları eve götürdü ve mutfağa bıraktı. Anne, Ayşe ile birlikte, sepetten sebzeleri çıkardı. Domates, diğer sebzelerle birlikte tezgaha kondu. Anne, onları güzelce yıkadı. Domates, suyun serinliğini hissetti ve içini çekti, 'Ne kadar güzel yıkanıyorum!' dedi. Sonra Anne, domatesleri, biberleri, patlıcanı ve salatalığı güzel bir salata yapmaya başladı. Domates, salata içinde kendini buldu. Çevresinde yeşil biber, mor patlıcan, ve yeşil salatalık vardı. Hepsi birlikte, renkli bir görüntü oluşturuyordu. Anne, üzerine zeytinyağı ve limon suyu ekledi ve salata hazır oldu. Ayşe ve ailesi, akşam yemeğinde bu lezzetli salata yediler. Domates, Ayşe'nin ağzına gittiğinde, 'Ne kadar lezzetliyim!' diye düşündü. Ayşe, 'Bu salata çok güzel olmuş anne!' diye bağırdı ve salatasını büyük bir iştahla yedi. Domates, Ayşe'nin midesine indiğinde, çok mutluydu. 'Ne kadar güzel bir macera yaşadım!' diye düşündü. 'Bahçede güzel günler geçirdim, Ayşe ile tanıştım, diğer sebzelerle arkadaş oldum, ve en sonunda, lezzetli bir salata içinde, bir ailenin mutluluğuna ortak oldum!' Domates'in hikayesi, bize her şeyin bir amacı olduğunu ve her anın tadını çıkarmayı öğretiyor. Her sebze, topraktan sofraya kadar uzun bir yolculuk yapar, ve biz de onları saygıyla tüketmeliyiz. Domates, bize yemeğimizin değerini ve her şeyin bir parçası olduğumuzu gösteriyor. Sağlıklı beslenmek, sağlıklı bir yaşam için çok önemlidir. Bol bol meyve ve sebze yemeyi unutmayalım, tıpkı Ayşe ve ailesi gibi! Ve unutmayın, her şey gibi, domatesler de büyümek ve yetişkin olmak için çok çalışırlar. Biz de çalışkan ve iyiliksever olmalıyız.