Nisa, Aysima ve Ali, doğanın kalbinde, şırıl şırıl akan bir nehrin kıyısında, rengarenk çiçeklerle bezeli bir evde yaşıyorlardı. Anneleri Özge ve babaları Celalettin, onları çok sever, her zaman yanlarında olurdu. Üç kardeş, doğanın her anına hayranlıkla bakardı; kelebeklerin dansına, kuşların şarkısına, ağaçların fısıltısına… Bir gün, babaları Celalettin, 'Çocuklar, bugün sizinle birlikte çok önemli bir yere gideceğiz. Doğa Krallığının en eski ve en bilge ağacının yanına. O ağaç, sırları ve hikâyeleriyle dolu,' dedi. Üç kardeş heyecanla babalarının ardından koştular. Yol boyunca, minik bir sincapla karşılaştılar, sevimli bir tavşana merhaba dediler, nehirde yüzen renkli balıkların güzelliğine hayran kaldılar. Uzun bir yürüyüşün ardından, dev bir ağacın önüne geldiler. Ağaç o kadar büyüktü ki, gölgeleri altında tüm aile rahatça oturabiliyordu. Ağaç gövdesi, yüzyıllara tanıklık eden bir bilge gibiydi. Celalettin, ağacın dibine oturarak, 'Bu ağaç, Doğa Krallığının kalbidir. Ona saygı duymak ve doğayı korumak çok önemlidir,' dedi. Nisa, 'Baba, doğayı korumak ne demek?' diye sordu. Celalettin, 'Doğanın bize sunduğu güzellikleri korumanın, hayvanlara ve bitkilere zarar vermemenin, her şeyi yerinde ve dengede tutmanın anlamına gelir,' diye açıkladı. Aysima ise, 'Peki, nasıl koruyabiliriz?' diye merak etti. Celalettin gülümsedi, 'Doğaya zarar verecek şeylerden uzak durarak, çevreyi temiz tutarak, israf etmeden, dikkatli ve sorumlu davranarak koruyabiliriz. En önemlisi de, cesur olup doğayı korumak için elimizden gelenin en iyisini yaparak,' diye ekledi. Ali, 'Cesur olmak ne demek?' diye sordu. Celalettin, 'Cesur olmak, korkularının üstesinden gelmek, zorluklarla mücadele etmek ve doğrunun yanında durmaktır. Doğayı korumak da bazen cesaret ister, çünkü kolay değil. Ama sizler, doğanın iyiliği için cesur olabilirsiniz' dedi. O günün öğleden sonrasında, aile birlikte doğanın güzelliklerini korumak için çalıştılar. Nisa ve Aysima, çevrelerini temizlediler, çöp topladılar, Ali ise küçük bir kuşun yuvasını korudu. Özge ve Celalettin ise, onlara doğanın önemini anlatan hikayeler anlattılar. Günler geçtikçe, üç kardeş doğanın korunması konusunda giderek daha bilgili ve cesur oldular. Bir gün, yaşadıkları bölgeye bir tehlike yaklaştı. Büyük bir fabrika kurulmak isteniyordu ve bu fabrika, nehirleri kirletecek, ağaçları kesecekti. Üç kardeş korkmadılar, cesaretlerini toplayıp, köy halkıyla birlikte fabrikanın kurulmasını engellemek için mücadele ettiler. Cesurca konuştular, yetkililerle görüştüler ve doğanın önemini anlattılar. Başlarda zorlandılar ama pes etmediler, çünkü doğayı korumak için cesur olmanın ne demek olduğunu anlamışlardı. Sonunda, çabaları sonuç verdi ve fabrika kurulması engellendi. Doğa, üç cesur kardeşin sayesinde kurtulmuştu. Nisa, Aysima ve Ali, o günden sonra daha da cesur oldular. Çünkü biliyorlardı ki, doğayı korumak için cesaret göstermek her zaman önemlidir. Ve doğanın iyiliği için cesur olmanın, hayatı daha anlamlı ve güzel kıldığını anlamışlardı. Aileleri ve köy halkı onlarla gurur duyuyordu. Onlar, Doğa Krallığının cesur koruyucuları olmuşlardı ve hep böyle devam edeceklerdi. Özge ve Celalettin, çocuklarının cesaretinden çok mutluydu. Onlara, doğanın güzelliklerini korumanın, sadece bir görev değil, aynı zamanda bir ayrıcalık olduğunu öğretmişlerdi. Ve çocukları da bu ayrıcalığı en güzel şekilde kullanmışlardı. Bu yüzden aileleri, çocukları için çok mutluydular ve hep birlikte, doğanın kalbinde, mutlu mesut yaşamaya devam ettiler.