Beyza, Şerifenaz ve Şule üç birbirinden çok farklı, ama birbirini çok seven kardeşlerdi. Beyza, maceraperest ve cesurdu; Şerifenaz, sakin ve düşünceli; Şule ise neşeli ve enerjikti. Ortak noktaları ise, hepsinin de inanılmaz bir hayal gücü olması ve birbirlerine olan derin sevgileriydi. Üç kız kardeşin de, SKY adında, kurnaz ve sevimli bir tilkileri vardı. SKY, onlarla her yere gelir, oyunlarına katılır, onların en yakın arkadaşıydı. Bir gün, yaz tatilini geçirmek için gittikleri büyükannelerinin sahil evinin yakınındaki kayalıklarda oynarken, tuhaf bir ses duydular. 'Biri yardım istiyor!' diye bağırdı Şule. Ses, denizden geliyordu. Kızlar, merakla kayalıklara yaklaştılar ve suyun içinde, uzun, yeşil yosunlarla kaplı, parıldayan pullarıyla göz alıcı bir deniz kızı gördüler. Deniz kızı, çok zayıf ve bitkin görünüyordu. 'Lütfen... yardım edin...' diye fısıldadı deniz kızı, zorlukla nefes alarak. Beyza, hiç düşünmeden suya atladı. Şerifenaz ve Şule de hemen ardından atladılar. SKY ise, kayalıklardan endişeyle onları izliyordu. Deniz kızı, küçük ve kırık bir midye kabuğu tutuyordu. 'Bu kabuk... çok değerli...' diye mırıldandı. 'Kaybettiğim için çok üzgünüm.' Kızlar, deniz kızını kıyıya çıkardılar ve ona sıcak bir battaniye örttüler. Deniz kızı, kendisini tanıttı: 'Benim adım Denizgül' dedi. 'Büyük bir fırtınada, değerli midye kabuğumu kaybettim. Kabuk, ailemin nesilden nesile aktardığı bir hazine. Onu kaybetmek, ailem için büyük bir kayıp demek.' Şerifenaz, sakin bir şekilde, 'Üzülme Denizgül, sana yardım edeceğiz' dedi. Beyza ise, 'Hemen aramaya başlayacağız!' diye ekledi. Üç kız kardeş, SKY'nin de yardımıyla, tüm sahili aradılar. Deniz, dalgalar, kayalıklar... her yeri dikkatlice taradılar. Günlerce aradılar, ama midye kabuğunu bulamadılar. Üzüntüleri gittikçe arttı. Denizgül'ün de üzüntüsü her geçen gün daha da belirginleşiyordu. Bir akşam, güneş batarken, Şule, kumsalda yürürken, kumda parıldayan bir şey gördü. 'Bakın!' diye bağırdı heyecanla. Kumun içinde, küçük ve kırık, ama yine de çok güzel olan bir midye kabuğu vardı. Tam Denizgül'ün kaybettiği kabuktu! Denizgül, sevinçten gözyaşlarına boğuldu. 'Teşekkür ederim! Teşekkür ederim!' diye tekrarladı. Kızlar da, Denizgül'ün mutluluğuna ortak oldular. O gece, kızlar ve SKY, Denizgül ile birlikte, sahil evinin yanında ateş yakıp şarkılar söylediler. Denizgül, onlara denizaltı dünyasının hikayelerini anlattı. Onlar da ona karadaki yaşamı anlattılar. Ertesi gün, Denizgül, kız kardeşlere veda ederek denize döndü. Ama onlara, midye kabuğunu asla unutmayacaklarını ve her zaman arkadaş kalacaklarını söyledi. Kızlar, SKY ile birlikte, o gün öğrendikleri dostluk ve yardımlaşmanın değerini kalplerine kazımışlardı. Denizgül'ün minnettar bakışları, onların hayatlarında unutulmaz bir iz bıraktı. Bu macera, Beyza, Şerifenaz ve Şule'ye, dostluğun ve yardımlaşmanın gücünü göstermişti. Her zaman birbirlerine destek olacaklarını ve zor zamanlarda birbirlerine yardım edeceklerini anlamışlardı. SKY de, onların her zaman en sadık arkadaşı olacağını kanıtlamıştı. Bu macera, onların hayatlarında, sevgi, dostluk ve yardımlaşmanın ne kadar önemli olduğunu öğretmişti. Sevgi, dostluk ve yardımlaşma, hayatın en güzel değerleridir ve herkesin bunları yaşamasına yardımcı olmalıyız. Herkesin, başkalarına yardımcı olmaktan ve onların mutluluğuna katkıda bulunmaktan ne kadar büyük bir mutluluk duyabileceğini öğrendiler. Herkesin, içindeki iyiliği ortaya çıkarması ve dünyayı daha iyi bir yer haline getirmesi gerektiğini kavradılar. Bu yüzden, her karşılaştıkları zorlukta, birbirlerine ve başkalarına destek olmaya ve yardım etmeye devam ettiler. Ve SKY, her zaman onların yanında, onları destekledi ve onları güldürdü.