Bade, dört yaşında, çok enerjik ve oyuncu bir kızdı. Ancak bazen, nezaket kurallarını unuttuğu oluyordu. Bir gün annesi ve babasıyla yeni açılan bir restorana gittiler. Bade, açlıktan midesi gurulduyordu. Siparişleri gelene kadar sabırsızlıkla bekleyemedi. 'Aman Allah'ım, ne zaman gelecek bu yemekler!' diye bağırdı. Diğer masalardaki insanlar ona baktılar. Annesi, 'Bade, lütfen sessiz ol. Başkalarını rahatsız etmemeliyiz' dedi. Bade, biraz utandı ama hemen tekrar konuşmaya başladı. 'Ama çok açım!' diye söylendi. Babası, 'Anlıyorum canım, ama burada herkesin huzur içinde yemek yemesi gerekiyor. Sessizce bekleyelim, tamam mı?' dedi. Bade, burnunu çekti ama bu sefer daha sessiz kaldı. Yemekleri geldiğinde, çok mutlu oldu. Yemeğini yerken de çok dikkatli oldu. Yemeği bitirdikten sonra, 'Teşekkür ederim!' dedi, nezaketini hatırlamıştı. Ertesi gün, Bade ailesiyle sinemaya gittiler. Sinema salonunda, Bade her zamanki gibi hareketli davranmaya başladı. Ayaklarını salladı, koltuğa vurdu, fısıldaştı. 'Bade, lütfen sessiz ol!' diye fısıldadı annesi. Bade, biraz üzgündü, çünkü film çok güzeldi ama hareket etmeyi çok seviyordu. 'Anlıyorum anneciğim, özür dilerim' dedi. Kendini sakinleştirmeye çalıştı, ama ayaklarını sallamaktan kendini alamadı. Filmin bir bölümünde, kahramanlar çok korkunç bir canavar karşısında korktular. Bade'nin de korkması normaldi ama koltuğunda zıplayıp bağırdı. Bu sefer sesi daha yüksek çıkmıştı. Bir kadın, 'Küçük hanım, lütfen sakin ol!' dedi. Bade, çok utanmıştı. Bu sefer gerçekten özür diledi. Annesi, 'Bir dahaki sefere daha dikkatli olmaya çalışalım, tamam mı?' dedi. Bade, başını salladı. Film bittiğinde, Bade artık daha sakin davranmaya karar verdi. Bir başka gün, Bade'nin teyzesi hastanedeydi. Bade, teyzesini ziyarete gitti. Hastanede çok fazla insan vardı. Bade, koridorlarda koşmaya ve yüksek sesle konuşmaya başladı. Bir hemşire, 'Küçük hanım, lütfen burada koşma ve yüksek sesle konuşma. Hasta insanlar dinlenmeli' dedi. Bade, özür diledi ve sakinleşti. Teyzesini ziyaret ettikten sonra, annesi ona hastanelerde neden sessiz ve sakin olunması gerektiğini anlattı. Bade, teyzesinin hastanede olması ve dinlenmeye ihtiyacı olduğundan bahseden annesini dikkatlice dinledi. Daha sonra, hastanenin sakin ve sessiz bir ortam olması gerektiğini anladı. Bu olaylardan sonra Bade, toplum içinde nasıl davranması gerektiğini daha iyi anladı. Daha dikkatli oldu ve başkalarını rahatsız etmeden mutlu bir şekilde sosyalleşmeyi öğrendi. Bade, artık daha nazik ve saygılı biri haline geldi. Oyun oynarken bile, diğer çocukların duygularını düşünerek hareket etmeye başladı. Restoranlarda sessizce yemek yedi, sinemada diğer izleyicileri rahatsız etmeden filmi izledi, ve hastanelerde hasta insanları rahatsız etmeden ziyaret etti. Bade, herkese nazik davranmanın ne kadar güzel bir şey olduğunu fark etti ve bu davranışlarını sürdürdü. Artık daha mutlu ve huzurlu bir kız olmuştu. Bade'nin hikayesi, bize başkalarının duygularını düşünmenin ve toplum kurallarına uymanın ne kadar önemli olduğunu öğretiyor. Herkesin mutlu ve huzurlu bir yaşam sürdürmesi için nezaket ve saygı çok önemlidir. Bade'nin öğrendiği bu değerler, hayatının geri kalanında ona çok yardımcı oldu.