Alp, on yaşındayken, babasının 'Sakın ormana yalnız başına girme!' uyarısına aldırmadan, merakının peşinden koşmuştu. Güneşli bir öğleden sonra, renkli kelebekleri takip ederken, kendisini derin, karanlık bir ormanın içinde bulmuştu. Her adımında ağaçlar daha da yükseliyordu, güneş ışıkları yaprakların arasından sızmayı bırakınca etrafı bir kasvet kaplamıştı. Alp korkmaya başlamıştı, yolu kaybetmişti. 'Kayboldum!' diye fısıldadı, sesi titriyordu. Gözleri dolmuş, gözyaşları yanaklarından süzülüyordu. Tam ümitsizliğe kapılmışken, uzaktan gelen bir homurtu duydu. Ses, dev bir yaratığa aitti. Kalbi göğsünde deli gibi çarpıyordu. Bir anda, önünde dev bir ejderha belirdi. Pulları, güneşin altında parıldayan zümrüt yeşiliydi. Gözleri, parlak ve bilgece bakıyordu. Alp korkusuna rağmen, ejderhanın gözlerinde bir dostluk hissetti. Ejderha, 'Korkma küçük dostum,' dedi, sesi gür ama yumuşaktı. 'Ben Dişsiz'im. Kaybolmuşsun, değil mi?' Alp, 'Evet,' diye fısıldadı, hala korkuyordu ama ejderhanın dostane tavrı onu rahatlatmıştı. Dişsiz, Alp'i nazikçe sırtına aldı ve onu ormanın dışına çıkardı. Alp, Dişsiz'in sıcak tenine yaslanmış, yol boyunca onun güçlü kanatlarının rüzgarını hissetmişti. Dişsiz onu ailesinin evinin önüne bıraktıktan sonra uçup gitti. Alp, 'Teşekkür ederim, Dişsiz!' diye bağırdı ama ejderha görünürde yoktu. Evine koştu ve ailesine olanları anlattı. Ailesi çok sevinmişti, Alp'in sağ salim eve dönmesine çok şükrettiler. Yaklaşık bir yıl sonra, beklenmedik bir felaket yaşandı. Lord Ejderha, karanlık güçleriyle birlikte, diğer ejderhalara savaş açmıştı. Lord Ejderha, güçlü, korkunç bir yaratıktı, karanlık büyüler kullanıyor, tüm ejderhaları kendisine boyun eğdirmeye çalışıyordu. Dişsiz, Gecenin Efendisi ve Gündüzün Efendisi ile birlikte, diğer ışık ejderhalarıyla Lord Ejderha'ya karşı savaşmaya karar verdi. Gecenin Efendisi, karanlığın himayesinde, gece görüşü ve gizlilik konusunda üstün yeteneklere sahipti. Gündüzün Efendisi ise, güneşin gücünden aldığı enerjiyle, alevlerini katmerle artırarak düşmanlarını kül edebiliyordu. Diğer ışık ejderhaları da kendilerine özgü yeteneklere sahiptiler; bazıları gökyüzünde çabucak manevra yaparak yıldırım hızında saldırılar düzenlerken, bazıları ise yer altında sürünerek, düşmanlarını beklenmedik bir anda yakalıyorlardı. Savaş, gökyüzünü ve yeri kaplayan bir yangın fırtınasıydı. Alp, Dişsiz'in cesaretinden çok etkilenmişti ve onu desteklemek için her şeyi yapmaya hazırdı. Alp, Dişsiz'i bulmak için, eski ormana geri döndü. Dişsiz'i ormanın derinliklerinde, savaşın tam ortasında buldu. Lord Ejderha'nın karanlık elçileri, Dişsiz ve arkadaşlarını kuşatmıştı. Alp korktu ama Dişsiz'in cesaretinden güç alarak, onlara yardım etmek için bir plan kurdu. Alp, ormanın gizli yollarını kullanarak, Lord Ejderha'nın elçilerinin arkalarına geçti ve büyük bir kayayı yuvarlayarak, birkaç elçiyi alt etti. Bu, Dişsiz ve diğer ışık ejderhaları için büyük bir avantaj sağladı. Dişsiz, Alp'in cesaretine hayran kaldı. 'Küçük dostum, cesaretin beni şaşırttı!' dedi Dişsiz. 'Savaşta dostluk ve yardımlaşma çok önemlidir, biliyorsun, değil mi?' Savaş uzun ve zorluydu ama sonunda, Dişsiz ve diğer ışık ejderhalarının cesareti ve dayanışmalarıyla, Lord Ejderha yenildi. Karanlığın gücü kırılmış, barış yeniden dünyaya gelmişti. Alp, Dişsiz ve arkadaşlarıyla birlikte, zaferlerini kutladılar. Alp, Dişsiz'in cesaretinden, dostluğundan ve yardımseverliğinden çok etkilenmişti. Bu macera, Alp'in hayatında unutulmaz bir iz bıraktı. Artık, korkularının üstesinden gelmeyi, zorluklar karşısında cesaretli olmayı ve dostlarına her zaman yardım etmeyi öğrenmişti. Savaş, Alp'e ve diğerlerine, dostluk, cesaret, ve yardımlaşmanın önemini öğretmişti. Ayrıca, kötülüğe karşı iyiliğin her zaman galip geleceğini göstermişti. Alp eve döndüğünde, kendisine yeni bir görev bulmuştu: Dişsiz ve diğer ejderhaların hikâyelerini anlatarak, çocuklara cesaret, dostluk ve iyiliğin önemini öğretmek. Bu da ona büyük bir mutluluk veriyordu. Çünkü biliyordu ki, dünya, cesur ve iyi yürekli insanların sayesinde daha güzel bir yer olabilirdi.