Aliço, küçük bir köyde yaşayan, neşeli ve çalışkan bir çocuktu. Her sabah güneşin doğuşuyla birlikte kalkar, bahçedeki çiçekleri sular, tavukları besler ve ev işlerine yardım ederdi. Annesi ve babası çiftçilikle uğraşırlardı. Aileleri çok sevgi doluydu ama bazen geçim sıkıntısı çekerlerdi. Aliço, ailesinin zorluklarını görmezden gelmezdi; onlara yardım etmek için her zaman bir yol arardı. Bir gün, Aliço tarlada çalışırken, eski bir madeni para buldu. Parlak, bakır bir kuruştu, üzerinde tuhaf semboller vardı. Aliço parayı eline alıp incelediğinde, parmaklarının arasında hafifçe titrediğini hissetti. 'Acaba bu ne kadar değerli?', diye düşündü. Eve koştu ve parayı annesine gösterdi. Annesi parayı dikkatlice inceledi ve 'Bu eski bir kuruş, Aliço'm. Çok değerli olmayabilir ama yine de saklayabilirsin.' dedi. Aliço, kuruşu cebine koydu. O akşam, Aliço bir rüya gördü. Rüyasında, kuruş sihirli bir şekilde parıldamaya başladı ve 'İyi kalpli çocuklara yardım ederim' diye fısıldadı. Aliço uyandıktan sonra, kuruşun gerçekten de sihirli olduğuna inanmaya başladı. Ama bu sihir basit değildi; sihir, iyi işler yaparak, başkalarına yardım ederek ortaya çıkıyordu. Ertesi gün, Aliço komşularının bahçesindeki otları temizlemeye gitti. O yaşlı kadın ve adam, bacak ağrıları yüzünden otları temizlemekte zorlanıyorlardı. Aliço, tüm gün çalıştı ve bahçelerini tertemiz hale getirdi. İşini bitirdiğinde, yaşlı kadın ona 'Teşekkür ederim, yavrum. Allah senden razı olsun. Senin gibi iyi kalpli bir çocuk görmedim' dedi. Ve Aliço, o gün cebindeki kuruşun daha da parladığını hissetti. Bir başka gün, köydeki küçük bir kütüphanenin kitap raflarını düzenlemeye yardımcı oldu. Kitapları titizlikle yerleştirdi, hepsinin başlığını kontrol etti ve tozlarını aldı. Kütüphaneci kadın, Aliço'nun yaptığı işten çok memnun kaldı. 'Çok teşekkür ederim, sevgili yavrum. Senin sayende kütüphane daha düzenli ve güzel görünüyor.' dedi. Aliço yine kuruşunun parıldadığını hissetti ve kalbinin sevgiyle dolduğunu fark etti. Aliço, her gün yeni bir iyilik yapmaya çalıştı. Komşularının alışverişlerine yardım etti, sokak köpeklerine yemek verdi, çöpü temizledi, çocuklara ödevlerinde yardımcı oldu. Her iyilikten sonra kuruşu daha çok parlamaktaydı ve Aliço’nun yüreğine mutluluk dolu bir his yayılıyordu. Aliço, bu süreçte parayı biriktirmeyi ya da kullanmayı düşünmedi. Sadece yardım etmenin hazzını yaşadı. Yardım etmekle yetinmedi. Parayı biriktirmeyi düşünmek yerine yardım etmenin kıymetini anladı. Parayı harcamak yerine, onun değerinin parasal değerinden daha önemli şeyler getirdiğini kavradı. Yardım etmek, insanları mutlu etmek çok daha değerliydi. Bir süre sonra, Aliço’nun ailesinin işleri de düzelmeye başladı. Aliço’nun çalışkanlığı ve iyiliği, diğer insanlara da örnek olmuş, yardımlaşma ruhu köyde yayılmıştı. Komşular, ürünlerini birbirleriyle paylaşıyor, birbirlerine destek oluyordu. Aliço'nun davranışları, köy halkının daha dayanışmacı olmasına vesile olmuştu. Aliço'nun ailesi, geçim sıkıntısını daha az çekmeye başlamıştı. Kıtlık zamanlarında bile paylaşarak, zorlukları aşmışlardı. Bu dönem, Aliço'nun paradan çok daha kıymetli şeyleri öğrendiği dönemdi. Öğrendikleri, yardımlaşmanın, paylaşmanın, birlikteliğin ve iyi kalpli olmanın parasal değerin çok ötesinde olduğunu göstermişti. Bir gün, Aliço yine tarlada çalışırken, eski bir çanta buldu. Çantanın içinde, eski paraların yanısıra bir miktar altın ve birkaç değerli taş vardı. Aliço bunları köyün muhtarına teslim etti. Muhtar, Aliço'nun dürüstlüğünü ve iyiliğini takdir etti ve ona küçük bir hediye verdi. Aliço, bu hediyeyi ailesiyle paylaştı. Ancak Aliço için en değerli hediye, kalbinin temizliği ve yaptığı iyiliklerdi. Aliço, sihirli kuruşun gerçek sihrinin, iyilik yapmanın kendisi olduğunu anlamıştı. Aliço'nun hikayesi, köyde nesiller boyunca anlatıldı. Çocuklara, paradan daha değerli şeylerin olduğunu, iyiliğin ve yardımlaşmanın, hayattaki en büyük hazineler olduğunu öğretti. Aliço, çalışkanlığı, iyiliği ve dürüstlüğüyle, birçok çocuğa örnek oldu ve köyünde sevilen ve sayılan bir genç olarak büyüdü. Hikayenin sonunda, Aliço'nun kalbindeki sevgi ve mutluluk, hayatının en değerli hazinesi olmuştu. Ve Aliço'nun sihirli kuruşu, köyün hikayelerinde, nesilden nesile aktarılarak, iyiliğin her zaman ödüllendirileceğini hatırlatmaya devam etti.