Güneşli bir yaz günüydü. Okulu yaz tatiline giren Poko’nun canı çok sıkılıyordu. Arkadaşları da yaz tatili olduğu için farklı şehirlere dağılmışlardı. Kimi arkadaşı babaanne, dedelerini görmek için köylerine gitmiş, kimi arkadaşı ise tatilin tadını çıkarmak için aileleriyle beraber başka şehirlere gezmeye gitmişlerdi. Poko suratını astı çünkü ailesinin işleri yüzünden hiçbir yere gidememişlerdi.
Onun asık suratını gören annesi: “Sevgili oğlum Poko, neden üzgün olduğunu benimle paylaşır mısın?” diye sordu.
Poko, annesine cevap verdi:” Anneciğim, arkadaşlarım bambaşka yerlere seyahat ederken benim evde canım sıkılıyor.”
Annesi oğlu Poko için üzüldü. Ne yapsam da oğlumu mutlu etsem diye düşünürken, aklına parlak bir fikir geldi. Artık kullanmadığı için, evlerinin bodrumuna sakladığı eski halıyı çıkardı. Halının tozunu aldı ve Poko odasında yokken, odasına koydu. Sonra bir kırtasiyeye giderek renkli kartonlar, kâğıtlar, yapıştırıcı ve makas alarak eve gitti. Bu malzemeleri Poko’nun odasına götürdü. Poko’yu yanına çağırdı. Polo şaşırdı. Bu eski halıyı ve kırtasiyeden alınan malzemeleri görmeyi hiç mi hiç beklemiyordu.
Polo annesine sordu:” Anneciğim, bu eski halıyla ve bu malzemelerle ne yapacağız?”
Annesi gülümseyerek cevap verdi:” Seyahat edeceğiz Pikocuyum.”
Polo’nun kafası karışmıştı. Halıyla nasıl seyahat edebilirlerdi ki? Annesi halının üstüne oturarak, Polo’dan yanına gelip oturmasını istedi. Polo annesinin yanına oturdu.
Annesi:” Pikocuyum, şimdi bana gidip görmek istediğin bir şehir söylemelisin.”
Polo düşündü, en çok gitmek istediği şehir Kapadokya’ydı. Öğretmeni derste onlara Kapadokya’yı anlatmıştı. Peri bacalarının bulunduğu o mükemmel şehir gitmeyi çok isterdi.
Polo konuştu:” Kapadokya anneciğim, en çok Kapadokya’ya gitmek istiyorum.”
Annesi cevapladı: “Haydi o zaman Polo bu halının üstüne kendi Kapadokya’mızı yapalım”
Polo gülümsedi ve:” İlk önce peri bacalarından başlayalım anneciğim.” dedi.
Polo ve annesi kahverengi kartonlardan, peri bacalarının minyatürünü yaptılar.
Polo konuştu: ”Anneciğim, öğretmenim Kapadokya’ya gezmeye giden insanların, uçan balonlara bindiklerini ve şehri yukarıdan izlediklerini anlatmıştı. Hatta resimlerini bizlere göstermişti. Uçan balonlar da yapabilir miyiz?” diye heyecanla sordu.” Annesi yapabileceklerini söyledi ve Polo ve annesi kendi Kapadokya’larına uçan balon yapmaya koyuldular.
En sonunda her şeyi bitirmişlerdi. Eski halının üstünü adeta bir şehre dönüştürmüşlerdi. Polo mutlulukla gülümseyerek, annesine teşekkür etti ve sarıldı. O sırada kapı çaldı. Polo ve annesi kapıyı beraber açarak, Polo’nun babasını karşıladılar.
Babası içeri girdi ve dedi ki: ”Size bir müjdem var sevgili ailem. İşten bir süreliğine izin aldım. Bilin bakalım sizi nereye götüreceğim?”
Poko, heyecan ve mutlulukla babasına sordu:” Nereye babacığım?”
Babası:” Kapadokya’ya gidiyoruz.” Dedi. Annesi ve Poko, birbirlerine bakarak neşeyle gülmeye başladılar. Poko’nun babası ise, şaşkın şaşkın onlara bakakaldı.
Bu metin kocamanbisite.com için özel olarak yazılmıştır. Ticari maksat taşıyan tüm diğer dijital ortamlar ve basılı mecralarda kullanımı, kopyası, atıfı yasaktır. Eğitim maksatlı kullanım için her bir hikayeye yönelik izin alınması zorunludur.
