Enerji Küpleri

Bir zamanlar, şehrin kalabalık sokaklarından birinde, yüksek binaların arasında, annesiyle yaşayan beş yaşında bir çocuk vardı. Adı Tuna’ydı. Tuna’nın odası gökyüzüne bakan büyük bir pencereye sahipti ve sabahları güneşin sıcak ışıkları odasını aydınlatırdı. Ama Tuna’nın sabahları bir türlü keyfi yerinde olmazdı. Çalar saat çaldığında mızmızlanır, yatağında dönüp durur, kahvaltıya gitmemek için türlü bahaneler uydururdu.

Tuna, kahvaltıyı zaman kaybı olarak görürdü. “Uyusam daha iyi,” diye düşünür, tabağındaki yiyeceklere dokunmadan masadan kalkardı. Annesi ona her defasında, “Kahvaltı enerji demektir, Tuna. Güne güçlü başlamak istiyorsan, yemelisin,” derdi ama Tuna buna pek inanmazdı. “Enerji dediğin şey koşmakla, oyun oynamakla kazanılır,” diye kendi kendine söylenirdi.

Bir sabah Tuna, yine kahvaltısını yapmayı reddetti ve oyuncaklarıyla oynamaya başladı. Tam o sırada odasında garip bir şey oldu. Kitap rafından ince bir ışık sızdı. Işığın geldiği yerde eski bir defter vardı. Tuna, daha önce bu defteri fark etmemişti. Merakla kapağını açtığında sayfalar arasında parlayan bir yazı gördü: “Enerji Küpleri’nin Haritası”.

Defterin içindeki harita, Tuna’nın yaşadığı şehri gösteriyordu. Ama bu sıradan bir harita değildi; üzerinde garip işaretler, parlayan noktalar ve çizgiler vardı. Haritanın yanındaki yazıda şöyle bir not yer alıyordu:

“Enerji Küpleri her sabah kahvaltı yapanlara güç ve mutluluk getirir. Ama uzun zamandır kimse onları bulamıyor. Kahvaltı yapmayanlar ise küplerin sırrını çözemez.”

Tuna, haritayı okurken heyecanlandı. “Enerji Küpleri mi? Bu çok havalı!” dedi. Haritadaki ilk işaret evlerine yakın bir parka işaret ediyordu. Annesine durumu anlatmak istedi ama annesi mutfakta telefonla konuşuyordu. Tuna haritayı aldı ve sessizce kapıdan çıktı.

Tuna, parka vardığında haritayı dikkatlice inceledi. İşaret edilen noktada büyük bir ağacın altında, küçük bir sandık buldu. Sandığın üzerinde şu yazıyordu: “Enerjiyi açığa çıkarmak için kahvaltı gücüne ihtiyacın var!” Tuna sandığı açmak için birkaç kez uğraştı ama kapak kıpırdamadı. O sırada midesi guruldadı.

“Ah, kahvaltı yapmadım,” diye düşündü Tuna. Geri dönüp bir şeyler yemesi gerektiğini fark etti ama gururu buna engel oldu. “Belki başka bir yolu vardır,” dedi ve haritadaki ikinci noktaya yöneldi.

İkinci nokta bir oyun merkezindeydi. Tuna, merkeze vardığında kocaman bir kaydırak gördü. Kaydırağın tepesinde bir yazı vardı: “Kaydıraktan inmeden önce enerji küpünü al.” Tuna yukarıya tırmandı ama tam küpe uzanacakken birden yorulmaya başladı. Ayakları titriyor, nefesi daralıyordu. “Bu kadar çabuk yorulmak da neyin nesi?” diye homurdandı.

Tuna, eve geri döndüğünde annesi onu kapıda karşıladı. “Neler oluyor, Tuna? Kahvaltını yapmadan çıkmak hiç akıllıca değil,” dedi. Tuna, haritayı ve yaşadıklarını annesine anlattı. Annesi gülümsedi ve mutfağa yöneldi. “Önce karnını doyuralım. O zaman ne kadar güçlü olduğunu göreceksin.”

Masada sıcak bir tost, bir bardak süt ve biraz meyve vardı. Tuna, önceleri isteksiz olsa da bir iki lokmadan sonra enerjisinin yerine geldiğini hissetti. Midesi artık guruldamıyordu ve kendini daha hafif hissediyordu.

Tuna, kahvaltısını bitirdikten sonra tekrar parka gitti. Sandık bu kez kolayca açıldı ve içinden küçük, renkli bir küp çıktı. Küp, eline aldığında ışık saçıyor ve sıcaklık yayıyordu. Tuna, diğer noktalara da gidip küpleri topladı. Oyun merkezindeki kaydırağı artık hiç zorlanmadan tırmandı, üçüncü noktadaki ip parkurunda hızla ilerledi.

Tüm enerji küplerini topladıktan sonra harita parlamaya başladı ve üzerine yeni bir yazı belirdi:

“Kahvaltı, enerjinin sırrıdır. Her sabah güçlenmek ve günü mutlu geçirmek için kahvaltını asla unutma!”

Tuna, küplerin ona verdiği güçle eve döndü ve annesine sıkıca sarıldı. O günden sonra her sabah masaya oturup kahvaltısını yapmaya başladı. Artık ne oyun oynarken yoruluyordu ne de gün içinde halsizlik hissediyordu.

Tuna, kazandığı enerjiyi sadece oyunlarda değil, arkadaşlarına yardım ederken de kullanıyordu. Kahvaltının gücünü anlamıştı ve bunu herkese anlatıyordu.

Tuna’nın sabahları artık bir macera gibiydi. Her kahvaltıda, enerji küplerini topluyormuş gibi hissediyor, yeni güne hazır oluyordu. Annesi de Tuna’nın bu değişiminden çok mutlu olmuştu.

Ve böylece Tuna, her güne güçlü, mutlu ve heyecanla başlayan bir çocuk olarak yaşamaya devam etti. Çünkü artık biliyordu: Kahvaltı, sadece bir öğün değil, aynı zamanda mutluluğun ve enerjinin sırrıydı.