Çok eski zamanlarda, yeşilliklerle kaplı, pırıl pırıl bir dere kenarında, Ali, Uhud ve Hamza adında üç kardeş yaşıyordu. Ali en büyük kardeş, Uhud orta kardeş ve Hamza ise en küçük kardeş olarak biliniyordu. Kardeşler birbirlerini çok sever, birlikte oyunlar oynar, birlikte dua ederlerdi. Ancak hafta sonları, özellikle de anneleri ev işleriyle meşgulken, küçük kavgalar ve yaramazlıklar yaparlardı. Bu durum annelerinin yüreğini sızlatıyor, onu çok üzüyor ve hasta ediyordu. Anneleri, 'Sevgili çocuklarım, birlik ve beraberlik içinde olmanız, birbirinize yardım etmeniz, Allah’ın en sevdiği şeylerden biridir. Kavga ve yaramazlıklarınız beni çok üzüyor ve hasta ediyor. Lütfen bana yardım edin,' diye tembihliyordu onları. Ama çocuklar bazen annelerinin sözlerini unutuyorlardı. Bir gün, anneleri yine hasta yatağındaydı. Ali, Uhud ve Hamza, annelerinin sessizce ağladığını duydular. Küçük Hamza, 'Abiler, anneciğim çok hasta. Benim suçum. Onu üzdüm,' diye ağlamaya başladı. Uhud, 'Ben de suçluyum Hamza. Ona yeterince yardımcı olmadım,' dedi üzüntülü bir sesle. Ali, kardeşlerinin yüzüne baktı ve 'Biz hep birlikte anneciğimizi üzdük. Bu yüzden hep birlikte onu mutlu etmeliyiz,' dedi. Kardeşler, o gün birlikte annelerini mutlu etmek için ellerinden gelen her şeyi yapmaya karar verdiler. Ali, bahçedeki çiçekleri toplayıp annelerinin odasına bir buket yaptı. Uhud, en sevdiği hikâyeleri anlattı. Hamza ise, küçük elleriyle annelerinin yorgun ayaklarını nazikçe ovdu. Anneleri, çocuklarının gösterdiği bu sevgi ve ilgi karşısında çok mutlu oldu. Gözlerinden yaşlar boşalırken, 'Sevgili evlatlarım, sizleri çok seviyorum. Birbirinize olan sevginiz ve yardımlaşmanız beni iyileştirdi' dedi. Annelerinin yüzünde yeniden gördükleri gülümseme, çocukları tarifsiz bir mutluluğa boğdu. O günden sonra, Ali, Uhud ve Hamza kardeşler, hafta sonları bile birbirlerine karşı daha anlayışlı ve yardımsever oldular. Birlikte oyun oynarken bile, kavga etmeden, birbirlerini düşünerek hareket etmeyi öğrendiler. Herhangi bir sorun yaşadıklarında, öncelikle birbirlerine danışıyor ve çözüm arıyorlardı. Annelerinin hastalığı, onlara çok değerli bir ders vermişti. Birbirlerine olan sevgi ve saygılarını daha da pekiştiren bu olay, aile içindeki huzur ve mutluluğu kat kat artırdı. Günler, haftalar, aylar geçti. Ali, Uhud ve Hamza kardeşler, annelerine karşı her zaman sevgi ve saygılarını gösterdiler. İnançlı ve yardımsever olarak büyüdüler, her zaman ihtiyaç sahiplerine yardım ettiler ve çevrelerine güzellik saçtılar. Allah'ın rızasını kazanmak için ellerinden gelenin en iyisini yaptılar. Bir gün, komşularından biri, ağır hasta olan babasını ziyaret etmek için uzak bir şehre gitmek zorunda kaldı ancak gidecek parası yoktu. Ali, Uhud ve Hamza, annelerinden izin alarak birikimlerini komşularına verdiler. Komşuları çok mutlu oldu ve Allah’a şükretti. Bu davranışları, kardeşlerin, yalnızca annelerine değil, tüm insanlara karşı sevgi ve şefkatle yaklaştıklarını gösteriyordu. Yıllar sonra, Ali, Uhud ve Hamza, hayırseverlikleriyle tanınan başarılı insanlar oldular. Ancak hiçbir zaman alçakgönüllülüklerini ve birbirlerine olan sevgi ve saygılarını kaybetmediler. Her zaman, annelerinin öğütlerini hatırlayarak, yaşamlarında Allah’ın rızasını kazanmaya çalıştılar. Bu hikaye, bize sevgi, saygı, yardımlaşma ve Allah'a olan inanç ile her zorluğun üstesinden gelinebileceğini gösteriyor. Unutmayın, kardeşler arasındaki sevgi ve saygı, en büyük hazinedir. Birlikte yaşamayı öğrenmek, birbirine yardımcı olmak ve sorunları birlikte çözmek, mutlu ve huzurlu bir yaşamın anahtarıdır. Annelerimizi ve ailemizi sevmek, onlara yardım etmek ve onların her zaman yanlarında olmak en önemli görevimizdir. Hafta sonları da dahil, her an birbirinize sevgiyle yaklaşın ve kavgalardan uzak durun. Çünkü sadece sevgi ve saygı ile dolu bir hayat, gerçekten mutlu bir hayattır. Ve böylece, Ali, Uhud ve Hamza kardeşler, ömürlerinin sonuna kadar, Allah'ın rızasını kazanmaya, birbirlerini sevmeye ve her zaman iyilik yapmaya devam ettiler. Mutlu ve huzurlu bir hayat sürerek, birbirlerine olan bağlılıkları ve yardımseverlikleriyle tüm insanlara örnek oldular.