Nora, geniş savanlarda yaşayan genç bir aslandı. Parlak, altın rengi kürkü güneş altında parıldar ve gözleri, gece gökyüzünün derin mavisi gibiydi. Nora, gururlu ve güçlü ailesiyle yaşıyordu, fakat bazen yalnız hissediyordu. Diğer yavru aslanlarla oyun oynamayı severdi, ama onların sürekli olarak oyuncağı kapmaya ve en iyi avı kendilerinin almaya çalışmaları onu üzürdü. 'Benimkini bırakın!' diye bağırdığında bile, yavru aslanlar dinlemez, hatta onu iterlerdi. Bu durum Nora'yı çok üzüyor ve kıskançlık duygusunu artırıyordu. Özellikle güçlü ve çevik Leo adlı yavru aslanı kıskanıyordu. Leo her zaman oyunlarda başarılı olur, en iyi avı kapar ve diğer yavru aslanlar tarafından da seviliyordu. Nora, Leo'nun başarısını kıskanıyor ve bunun nedenini anlamıyordu. Bir gün, Nora uzaktan garip bir ses duydu. Kulağı dikleşti ve dikkatlice sesin geldiği yöne doğru baktı. Sesin, küçük bir su aygırı yavrusundan geldiğini fark etti. Küçük su aygırı yavrusu, çamurlu suyun içine saplanmış bir dala sıkışmıştı ve kurtulmak için çabalıyordu. Nora, önce bir an tereddüt etti. Bu su aygırı yavrusuna yardım ederse, diğer yavru aslanlar onunla alay edebilirdi. Belki de Leo bile onu 'zayıf' diye adlandırır ve küçümserdi. Fakat Nora, küçük su aygırı yavrusunun çaresiz çığlıklarını duydukça, kıskançlığının yerini başka bir duygu almaya başladı. Kalbinde, bu küçük hayvana yardım etmesi gerektiğini söyleyen sıcak bir his oluştu. Nora yavaşça yaklaştı ve dikkatlice dala baktı. Dalanın oldukça kalın olduğunu ve kendi başına kurtulmanın çok zor olduğunu gördü. Nora, güçlü çenesini kullanarak dala sıkıca tutundu ve tüm gücüyle çekti. Dala, küçük su aygırı yavrusunun kurtulmasına olanak sağlayacak kadar gevşedi ve minik su aygırı, Nora'nın yardımına minnettar bir şekilde serbest kaldı. 'Teşekkür ederim,' diye fısıldadı küçük su aygırı. 'Sen çok iyisisin.' Küçük su aygırı yavrusunun sevinci, Nora'nın içini ısıttı. Kıskançlığını unutmuş, kalbi mutlulukla doluydu. O anda, diğer yavru aslanlar da geldi. Leo, Nora'nın yardımını görünce hayretle 'Vay canına Nora!' dedi. 'Çok cesur ve güçlüymüşsün!' diye ekledi. Diğer yavru aslanlar da Nora'yı tebrik ettiler. Daha önce Nora'nın becerilerini görmemiş, sadece Leo'nun başarısına odaklanmışlardı. Nora, diğer yavru aslanların ona olan hayranlığının, Leo'nun onayından daha fazla anlam ifade ettiğini fark etti. Kıskançlığın aslında kendisini engellediğini ve gerçek dostluğun, rekabetten çok daha değerli olduğunu anladı. O günden sonra, Nora ve küçük su aygırı yavrusu, Kiki, en iyi arkadaş oldular. Birlikte oyunlar oynadılar, avlandılar ve birbirlerine destek oldular. Nora, Leo ile de daha iyi anlaşmaya başladı ve diğer yavru aslanlarla olan ilişkisi de düzeldi. Nora, kıskançlığın getirdiği kötü duyguların yerini, dostluğun ve yardımseverliğin getirdiği mutluluğa bıraktı. Artık, başkalarının başarılarını kıskanmak yerine, kendi yeteneklerini geliştirmeye ve başkalarına yardımcı olmaya odaklanıyordu. Nora, öğrendiği en önemli dersin, başkalarına karşı anlayışlı ve yardımsever olmak olduğunu anladı. Ve bu anlayış, onu gerçekten güçlü ve mutlu bir aslan yaptı. Savanın en mutlu aslanı oldu çünkü dostluklar kurmayı, yardımlaşmayı ve kıskançlığı geride bırakmayı öğrenmişti. Artık kendi becerilerini geliştirirken, arkadaşlarının başarılarına da içtenlikle sevinirdi.