Hafsa, uykulu gözlerle yataktan kalktı. 'Bugün ne yapacağım acaba?' diye düşündü. Pencereden dışarı baktı, güneş parlak bir şekilde parlıyordu. Hafif bir esinti, yaprakları nazikçe sallıyordu. Annesi, 'Hafsa, kalk tatlım, kahvaltımız hazır!' diye seslendi. Hafsa annesinin sesini duyar duymaz keyifsiz bir yüzle 'Anne, kahvaltıya hiç ihtiyacım yok, hemen dışarı çıkıp oynamak istiyorum' dedi. Annesi ise 'Tatlım, kahvaltı yapmak çok önemli, vücudumuzun enerji deposunu dolduruyor. Kahvaltı yapmadan dışarı çıkarsan, oyun oynarken yorulup hasta olabilirsin.' diye açıkladı. Hafsa, annesinin sözlerini pek umursamadı ve kahvaltı yapmadan dışarı çıktı. Bahçede koşuştururken, büyük bir ağaç gördü. Ağacın altında, küçük, korkmuş bir kedi yavrusu vardı. Yavru kedi, 'Miyav, miyav' diye zayıf bir şekilde miyavlıyordu. Hafsa, yavru kediye yaklaştı ve onu kucağına aldı. Yavru kedi çok zayıf ve halsiz görünüyordu. Hafsa, 'Ne kadar üzgün görünüyorsun, küçük dostum' dedi. Yavru kedi, Hafsa'nın kucağında sıcacık bir şekilde kıvrıldı. Hafsa, yavru kediyi eve götürmeye karar verdi. Eve dönerken, Hafsa çok yorgun hissetti. Ayakları ağrıyor, başı dönüyordu. 'Anne, çok yorgunum, sanırım hasta oluyorum' diye mırıldandı. Annesi, 'Tatlım, sana söylemiştim. Kahvaltı yapmadan dışarı çıkmamalısın. Şimdi çok yorgunsun ve hasta olmanın eşiğinde. Gel, sana güzel bir çorba yapayım. Ama bundan sonra, her gün kahvaltını yapmayı unutmamalısın, tamam mı?' dedi. Hafsa, 'Tamam anne, bir daha asla kahvaltı yapmadan dışarı çıkmayacağım' diye cevap verdi. Annesi Hafsa’ya sıcak bir çorba hazırladı ve yatağa yatırdı. Hafsa, yavru kediyi yanına aldı. Küçük kedi, Hafsa'nın elini yaladı. Hafsa, yavru kediye 'Pamuk' adını verdi. Pamuk, Hafsa'ya arkadaşlık etti ve onu yatağında ısıttı. Hafsa, o gün çok üzüldü ama iyi ki kahvaltı yapmamanın zararını öğrendi. Birkaç gün sonra Hafsa iyileşti. Annesi, Hafsa'ya her sabah çeşitli ve besleyici kahvaltılar hazırladı. Hafsa ve Pamuk, birlikte harika kahvaltılar yapıp, oyun oynayarak güzel günler geçirdiler. Hafsa, kahvaltının ne kadar önemli olduğunu öğrenmişti. Artık her sabah kahvaltısını yapmadan evden çıkmazdı. Pamuk da onun en iyi arkadaşı olmuştu. İkisinin de kahvaltılarını yedikten sonra, bahçede güneşli günlerin keyfini çıkarıyorlardı. Hafsa, hem sağlıklı bir şekilde büyüyor, hem de Pamuk ile eğlenceli vakit geçiriyordu. Kahvaltının önemini öğrendiği için çok mutluydu. Bundan sonra her gün bol bol kahvaltı yaparak, enerjisini gün boyu koruyacağını biliyordu. Hafsa ve Pamuk’un güzel dostlukları, her geçen gün daha da güçlendi. Hafsa, Pamuk'u çok sevdiğini ve onsuz yaşayamayacağını fark etti. İkisinin de, hayatlarını paylaştıkları ve birlikte büyüdükleri bu güzel arkadaşlık, onlara çok güzel anılar kazandırdı. Hafsa, bu anıları her zaman hatırlayacak ve arkadaşlığın ne kadar değerli olduğunu her zaman bilecekti. Kahvaltı yapmanın, sağlıklı ve enerjik olmanın ve arkadaşlık kurmanın ne kadar önemli olduğunu da her zaman aklında tutacaktı. Bir gün, hafsa ve Pamuk oyun oynarken yeni bir arkadaş edindiler. Adı Ayşe idi. Ayşe de Pamuk gibi çok sevimli ve oyuncuydu. Üçlü, birlikte oynayarak, güzel anılar biriktirmeye başladılar. Hafsa, dostluklarının güçlendiğini hissediyordu ve arkadaşlıklarının güzelliğiyle mutluydu. Arkadaşlarına her zaman değer verecek ve onlarla en güzel anıları paylaşacaktı.