Karanlık çökmüş, eski oyuncakçı dükkanının pencerelerinden ürkütücü gölgeler uzanıyordu. Chucky Çakar, cesur ama biraz da korkak 12 yaşında bir çocuktu. Annesi onu asla yalnız başına bu karanlık sokağa göndermezdi, ama Chucky’nin bir görevi vardı; kayıp oyuncaklarını bulması gerekiyordu. En sevdiği oyuncak ayı, Pamuk Prens, gizemli bir şekilde ortadan kaybolmuştu. Bir de minik robotu, Cırtlak, ve oyuncak arabası, Vın Vın. Chucky, Pamuk Prens’i çok özlemişti, onun yumuşak tüylerine sarılmak, ona hikayeler anlatmak… Eski oyuncakçı dükkanının kapısı gıcırdayarak açıldı. İçerisi loş, tozlu ve ürkütücüydü. Raflarda sıra sıra oyuncaklar duruyordu; kırık bebekler, gözleri boş oyuncak askerler, çatlak yüzlü palyaçolar. Her şey, Chucky’nin tüylerini diken diken eden bir sessizlikle kaplıydı. Birden, arkasından bir fısıltı duydu, 'Çık git buradan küçük çocuk!'. Çevresine bakındı ama kimseyi göremedi. Yalnızca toz zerrecikleri dans ediyordu karanlıkta. Derin bir nefes aldı ve içeri doğru ilerledi. Eski bir tahta oyuncak kutusunun içinde Pamuk Prens'in bir parçasını gördü; sadece sol kulağı! 'Hayır!' diye fısıldadı Chucky. Daha da ilerlediğinde, Cırtlak'ı bir örümcek ağı içinde buldu, hareketsiz, sessiz. Çabucak örümcek ağını temizledi ve küçük robotu dikkatlice cebine koydu. Vın Vın'ı ise, dükkanın en karanlık köşesinde, kırık bir tekerleğiyle buldu. Üzgündü, ama arkadaşlarını kurtarmıştı. Tam o sırada, dükkanın arkasından ağır, gürültülü bir ses geldi. Chucky korkuyla donup kaldı. Ses giderek yaklaşıyordu. Kalbi göğsünde deli gibi çarpıyordu. Yavaşça arkasına döndü ve büyük, eski bir kukla gördü. Kukla hareketsiz duruyordu, ama Chucky, onun kendisine baktığını hissediyordu. Kuklanın gözleri iki delik gibi karanlıktı ve ürkütücü bir gülümsemesi vardı. 'Burada ne yapıyorsun?' diye sordu kukla, sesi tüyler ürperticiydi. Chucky korkusuna rağmen cesur davranmaya çalıştı. 'Oyuncaklarımı arıyorum' dedi titreyen bir sesle. Kukla, 'Oyuncaklar…hepsi benim!' diye kıkırdadı. Kukla elini uzattı ve Chucky, Pamuk Prens’in kalan parçalarını kuklanın elinde gördü. Kukla, oyuncakları yavaşça, adeta zevkle parçalayarak yok ediyordu. Chucky, oyuncaklarını kurtarmak için cesaretini toplayıp kuklayı durdurmaya karar verdi. Küçük, ama güçlü Chucky, kuklaya doğru koştu ve tüm cesaretiyle kuklayı iterek oyuncaklarını kurtardı. Ancak, kukla kolay kolay pes etmedi. Chucky'nin elinden oyuncakları almak için birdenbire kuklanın gözleri parladı, elleri uzadı ve karanlıktan gelen bir gölge onu yakalamaya çalıştı. Chucky, hızlı düşünerek, elindeki Vın Vın'ı kuklanın yüzüne fırlattı. Vın Vın, kuklanın gözüne çarparak onu yere düşürdü. Chucky, bu sırada Pamuk Prens ve Cırtlak'ı alıp dükkan dışına doğru koştu. Dükkanın kapısından çıkarken, arkadan gelen korkunç kıkırdama seslerini duydu, ama artık güvendeydi. Eve doğru koştu, oyuncaklarını sıkıca kucaklayarak. O gece, annesinin kollarında, Pamuk Prens, Cırtlak ve Vın Vın ile uyuyakaldı. Artık korkmuyordu, çünkü arkadaşlarını kurtarmıştı ve cesaretinin gücünü anlamıştı. O gece, Chucky, karanlığın içindeki korkuların, cesaret ve arkadaşlık karşısında ne kadar küçük kaldığını öğrenmişti. Ertesi gün, Chucky, oyuncakçı dükkanının yanından geçerken, dükkanın boş ve kapalı olduğunu fark etti. İçinden garip bir rahatlama duydu. O eski dükkan artık asla kimseye zarar vermeyecekti. Chucky, arkadaşlarının değerini anlamış, cesaretini keşfetmiş ve karanlıktan korkmamayı öğrenmişti. Bu macera, ona hayat boyu unutmayacağı bir ders vermişti: Cesur olmak, her zaman korkuların üstesinden gelmek anlamına gelir, ve arkadaşlık, her zaman en büyük güçtür. Korkunç kukla ise bir daha asla ortaya çıkmadı. Chucky, artık oyuncaklarını daha çok koruyor ve onlara daha iyi bakıyordu. Çünkü biliyordu ki, oyuncaklar sadece oyuncak değildi, onlar değerli dostlarıydı.